Nu zondag begint het EK écht, beseffen we allen. Maar eerst de lessen die we kunnen trekken uit de 9 op 9 in de groepsfase. Dat doen voor ons drie West-Vlaamse ex-Rode Duivels: Philippe Vande Walle (8 A-caps, WK 98), Lorenzo Staelens (70 A-caps, WK 90, 94 en 98, EK 2000) en Thomas Buffel (35-A-caps).
Voorop: is die 9 op 9 wel geruststellend? Was het dieptepunt tegen Denemarken een helft lang niet veel te diep? En ontbrak in alle drie groepswedstrijden niet de dynamiek die je verwacht van een ploeg die Europees kampioen wil worden? “Ik vond ze zelfs ook het eerste kwartier tegen Rusland angstig en zonder tempo voetballen”, zegt Philippe Vande Walle (59), ook nog keeperstrainer van de Rode Duivels geweest. “Pas na die cadeaus die ze kregen, werd het wat beter. Raar. Ze durfden precies niet. Kunnen spelers van dat niveau nog last hebben van plankenkoorts? Je verwacht meer van de nummer 1 op de wereldranglijst.”
Feit is: zonder De Bruyne, Witsel en Hazard misten ze lef en balvastheid. “Dat zijn drie van de vijf onmisbaren die je mist, naast Courtois en Lukaku, wat natuurlijk veel is. Bovendien vind ik dat er nogal veel gewisseld werd, terwijl… wat is het belangrijkste op zo’n toernooi om er als ploeg het maximum uit te kunnen halen? Groeien op korte termijn. En wat is daarvoor nodig? Vertrouwen, stabiliteit, automatismen en chemie. Zeker in de verdediging is dat absoluut nodig, ook voor de keeper trouwens. Ervaring is in de gegeven omstandigheden onbetaalbaar. Daarom zou ik achterin kiezen voor het trio Alderweireld-Vermaelen-Vertonghen.”
“Niemand heeft garanties. Iedere ploeg heeft kwaliteiten, de ene wel wat meer dan de andere, maar het wordt vooral een kwestie van de juiste chemie te vinden tussen de spelers. Daarom denk ik dat het tegen Finland de laatste keer was dat Martinez zich mocht veroorloven om zo te wisselen.”
Eden Hazard als supersub
Lorenzo Staelens (57) heeft tornooi-métier, hij maakte als middenvelder/verdediger vier grote tornooien mee. “Tot nu toe deden de Duivels wat ze moesten doen: drie keer winnen”, zegt hij. “Er wordt gezegd dat het nog niet goed is geweest, maar ze waren wel realistisch. Er komen jongens terug uit blessure die nog niet top zijn, redelijk veel anderen kregen speelkansen en toch wonnen we elke keer.” Dat er nog geen vaste verdediging staat, vindt hij geen ramp. “De basisprincipes blijven dezelfde, iedereen weet wat hij moet doen. Sommigen hebben meer kwaliteiten dan anderen, maar ik vind dat het vrij goed staat. Er wordt weinig weggegeven. Courtois moest nog niet echt een wereldsave doen en het enige doelpunt dat we pakten, kwam er na balverlies van Denayer. Het is natuurlijk wel interessant als er automatismen zijn tussen de drie verdedigers, maar er zijn er geen drie waar je niet naast kunt kijken en dan zoek je de beste combinatie. Op rechts zou ik voor Alderweireld kiezen; op links voor Vertonghen als hij fit is, en anders voor Vermaelen; en centraal voor Boyata, die groot is en kopbalsterk, en duels wint. Je moet er alleen voor zorgen dat hij niet te vaak betrokken wordt in het uitvoetballen.”
Hij ziet wat iedereen ziet: Lukaku en De Bruyne zijn van levensbelang. “Lukaku is in de vorm van zijn leven. De Bruyne is bij alle aanvallende acties betrokken en maakt het als box-to-box-speler door zijn verdedigende werk ook makkelijker voor de twee spelers voor de verdediging. Met hem moeten zij minder ruimtes dichtlopen. Hazard vind ik niet klaar om de hele wedstrijd scherp te spelen. Ik denk dat ze hem duidelijk moeten maken dat hij in dit toernooi heel belangrijk kan zijn in het laatste halfuur, dat als hij fit en fris kan invallen hij met zijn acties een meerwaarde kan zijn.”
“Ik mis tot nu toe wel een beetje de wil, de spirit om te winnen. De drive , zoals Gert Verheyen het na Finland noemde. Maar ik wil niet te kritisch zijn. Uiteindelijk zie je dat ook die andere ploegen niet alleen maar goeie wedstrijden spelen – behalve misschien de Italianen. Het belangrijkste is toch vertrouwen opbouwen door te winnen. Het is duidelijk: er is geen enkele ploeg die je zomaar met de vingers in de neus naar huis kunt spelen.”
Soms opportunistischer durven spelen
Thomas Buffel verzamelde als aanvaller 35 caps in een periode van tien jaar waarin de Rode Duivels zich niet één keer konden kwalificeren voor een groot toernooi. “Tot nu toe teerden de Duivels vooral op individuele flitsen van spelers in vorm als De Bruyne en Lukaku”, zegt hij. “Topspelers in vorm zijn belangrijk, want zij zijn in staat eender welke tactiek te breken. Collectief speelden we nog niet het beste combinatievoetbal, maar we moeten ook niet denken dat we met tiki-taka elke keer met 5-0 gaan winnen. Op een EK verkoopt iedereen zijn huid duur.”
Buffel denkt dat de bedoeling van de wissels achterin is om iedereen fit en fris te houden en wedstrijdritme te laten opdoen; en dat het niet wijst op twijfels bij de bondscoach. “Nu zal hij wel met de typeverdediging proberen te spelen. Volgens mij is dat Alderweireld, Boyata en Vertonghen. Op rechts biedt Meunier stabiliteit. Op links ligt de keuze voor Thorgan Hazard voor de hand. Maar we moeten opletten dat we niet zoals tegen de Denen zoveel ruimte tussen hem en Vertonghen laten. Tegen betere tegenstanders zullen we daar iets meer reserve moeten inbouwen.”
“En vooral: als we nog eens met zo’n hoge pressing man op man vastgezet worden, en voelen dat de vorm ontbreekt om de balvaste spelers tussen de linies aan te spelen, mogen we niet bang zijn om een linie over te slaan en Lukaku als targetman te gebruiken. Als je dan in het middenveld meteen bijsluit voor de kaats, kun je veel gevaar creëren. Als je het EK wil winnen, moet je kunnen omgaan met een ploeg die je zo onder druk zet als de Denen. We bleven toen te lang gefocust op die goeie opbouw via tiki-taka van achteren uit. Soms moet je iets opportunistischer spelen. Why not? ”
Euro 2020
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
