Terwijl u dit leest, hangt Glenn Verbauwhede (36) hoog boven de wolken richting zijn zijn vrouw en zoon in Zuid-Afrika. De voorbije maanden was de gewezen doelman aan de slag in een Kortrijkse brasserie, maar nu is hij stilaan klaar om opnieuw een rol te spelen in de voetbalwereld. “Ik volg een trainerscursus en mijn hart klopt nog altijd stevig voor KV Kortrijk”, zegt hij. “Mocht mijn mijnproject geslaagd zijn, ik had geprobeerd om de club over te nemen.”
96 wedstrijden in onze vaderlandse hoogste afdeling, een clubicoon van de Veekaa en en passant uitgegroeid tot een doelman die met zijn beide voeten tussen de supporters staat. De El Sympatico van zijn generatie, zeg maar.
Vijf jaar nadat hij zijn keepershandschoenen in Zuid-Afrika aan de haak hing, komt Glenn Verbauwhede (36) ook in België opnieuw boven water. Met dank aan zijn twee fel gesmaakte passages in de voetbalpodcast MidMid, op YouTube samen ondertussen ruim 160.000 keer bekeken. “Dat is zelfs meer dan de aflevering met Kevin De Bruyne”, zegt hij met pretoogjes. “Ik zou het nochtans geen schande gevonden hebben om van King Kev te verliezen.”
Nu is de goalie opnieuw richting Zuid-Afrika vertrokken om er eindelijk zijn vrouw Sue-Kelly en hun zes jaar oud zoontje Luke in Johannesburg weer in de armen te sluiten, maar de voorbije maanden was Glenn te vinden in de bekende brasserie ‘t Wit Kasteel in Kortrijk. Niet om er zelf uitgebreid te tafelen, wel om er de gasten in de watten te leggen en met de regelmaat van een Zwitsers uurwerk een van zijn vele voetbalanekdotes op hen af te vuren. “Ik voel me hier als een vis in het water”, glundert hij. “Mijn conditie vaart er ook alleen maar wel bij. Ik ben 40 kilo afgevallen.”
Excuseer?!
“In oktober 2019, toen ik de aftrap van KV Kortrijk tegen Zulte (SV Zulte Waregem, red.) gaf, woog ik net geen 140 kilo. Nu nog 99. Nog tien kilo verliezen en ik kan opnieuw met de glimlach naar de weegschaal kijken.”
Hoe kon een sportman als jij het zover laten komen?
“Een combinatie van factoren. Stress, veel onregelmatige werkuren, weinig slapen, late night snacks, sigaretten… Een slechte levensstijl, hé. De miserie van die oplichtingszaak hielp om wat slanker te worden.”
Ik was de perfecte voetballer voor de jaren 80 of 90. Toen moest je nog niet de ideale schoonzoon zijn
Wat is er precies gebeurd?
“In Zuid-Afrika was ik actief in de mijnsector. Een Belg en een Zwitser wilden mijn aandelen overnemen, maar ze hebben me erbij gelapt. De overname is nooit doorgegaan en nu loopt er een rechtszaak tegen beide heren. Hier voor het Belgisch gerecht, ja. Ik hoop op een goeie afloop. Doodjammer dat het zo is gegaan, want mijn verhaal klópte volledig. Ik handelde volledig ter goeder trouw.”
Waarom wilde je verkopen?
“Financiële vrijheid. Kunnen doen waar ik zin in had en op lange termijn een nieuw mijnproject op poten zetten. Die branche is me op het lijf geschreven, de ambitie om er opnieuw iets uit de grond te stampen, is er nog. De coronacrisis zorgde echter voor vertraging en er is ook een aanzienlijk kapitaal nodig om die plannen waar te maken. In mijn hoofd zijn die al uitgetekend, alles kan in beweging gezet worden. Enkel nog de randvoorwaarden invullen.”
Van de mijn naar een restaurant. Mensen zeggen dan: ‘die heeft geld nodig’.
(fel) “Niets van aan. Ik heb een bijzonder goeie band met de zaakvoerder van ’t Wit Kasteel, Jeroen Ferket. Ik doe dit om onder de mensen te komen. Ik jeun me hier enorm, maar voor het geld doe ik dit niet. De horeca lijkt ook perfect op maat voor mij. ‘t Is vaak kei- en keihard werken, maar als ik de mensen die ik bediend heb voldaan naar buiten zie stappen, ben ik een contente mens.”
Even content als toen je als keeper mee voor een nieuwe overwinning kon zorgen?
“Je kan beide werelden niet met elkaar vergelijken, al is de fond wel dezelfde: mensen een leuke tijd bezorgen en zorgen dat je je stinkende best daarvoor doet.”
Vijf jaar geleden speelde je voor het Zuid-Afrikaanse Maritzburg United je laatste wedstrijd. Droom je niet van een terugkeer in het wereldje?
“Daar timmer ik aan. Ik heb ondertussen de cursus Initiator C – het absolute begin voor iedereen die als trainer aan de slag wil gaan – met succes beëindigd. Ik wil het voetbal opnieuw in als keeperstrainer. Tijdens mijn carrière heb ik een pak ervaring opgedaan, zowel op als naast het veld, over hoe het wél en níet moet. Dat kan van goudwaarde zijn voor jonge talenten die aan het begin van hun loopbaan staan.”
Dus binnen enkele jaren zien we je als keeperstrainer bij KV Kortrijk?
(lacht) “Dat zeg jij. Ik heb een zeer goeie relatie met Patrick Deman (huidige keeperstrainer KVK, red.), ik zit er niet op een job te azen. We zien wel wat er op dat vlak op me afkomt, maar de eerste trainingen die ik gaf, smaken naar meer. Ik had bij de Veekaa al 13- tot 21-jarigen onder mijn hoede en dat ging me écht goed af. Dit deed ik op vraag van de keeperscoördinator om hem even uit de nood te helpen. Al besef ik maar al te goed dat ik nog zeer veel moet bijleren vooraleer ik mezelf een volwaardige keeperstrainer mag noemen.”
Wie is Glenn Verbauwhede?
– Geboren op 19 mei 1985 in Kortrijk.
– Startte in 1993 zijn voetbalcarrière bij KSV Waregem, verkaste in 1997 naar Club Brugge.
– Stond tien wedstrijden voor blauw-zwart tussen de palen en hield van 2008 tot 2011 de netten van KV Kortrijk schoon. Speelde in totaal 65 keer voor De Kerels.
– Trad in 2012 21 keer aan voor KVC Westerlo, verhuisde daarna naar Zuid-Afrika voor een nieuw voetbalavontuur. Stond zeven keer onder de lat bij de Free State Stars en tien keer bij Maritzburg United. Hing er in 2016 zijn keepershandschoenen aan de haak.
– Woont met zijn echtgenote Sue-Kelly en hun zes jaar oude zoon Luke in Johannesburg.
Jonge voetballers richting een moderne carrière gidsen is mooi, maar heb jij zelf alles uit jouw voetbaljaren gehaald?
(zwijgt even) “Ja en neen. Ik blijf erbij dat ik veel te snel gelanceerd ben geweest. Het ging plots allemaal erg vlug. Op mijn zestiende al gesponsord door Adidas, een jaar later trainde ik al mee met de eerste ploeg van Club Brugge… Mocht ik wat meer tijd gehad hebben om te rijpen, dan zag mijn cv er misschien toch iets anders uit. We zullen het nooit weten. Ik heb me al vaak de vraag gesteld hoe mijn leven er zonder het voetbal zou uitgezien hebben. Dan was ik nu waarschijnlijk ondernemer of topverkoper.”
Dat je een steengoeie doelman was, staat buiten kijf. Alleen zal de doorsnee-fan je eerder herinneren omwille van je extrasportieve verhalen. Wat doet dat met je?
“Ik heb de reputatie van een bon vivant, daar niks mee. Maar eenmaal ik op het veld stond of me in de kleedkamer aan het voorbereiden was, draaide ik de knop om. Ik heb elke wedstrijd gestart met de onverzettelijke wil om te winnen. Ik was maniakaal met mijn job bezig en verzorgde me tot in de puntjes, maar tegelijk bleef ik die volksjongen uit Kortrijk. Ik had het hart op de tong en dronk al eens een pint mee met de supporters. Is daar iets fout mee? Neen.”
Mocht mijn mijnproject geslaagd zijn, dan zou ik geprobeerd hebben om me in te kopen bij KV Kortrijk. Er stroomt nog altijd rood-wit bloed door mijn aderen
Om een voorbeeld te geven: een clipje op YouTube met je beste reddingen haalt net geen 30.000 views. Het filmpje van je duik bij Maritzburg United (waarbij Verbauwhede recht in de voeten van een aanvaller springt, red.) is al 3,6 miljoen keer bekeken…
“Met dank aan de media. Een eenvoudige standaardvoetballer krijgt veel minder aandacht dan een exemplaar dat uit het pak springt. En ik behoorde nu eenmaal tot de tweede categorie. Ik was een specialleke: ik rookte, ik hield van een pint. Eigenlijk was ik de perfecte voetballer voor de jaren 80 of 90 van de vorige eeuw. Toen sociale media nog onbestaande was en je als voetballer ook niet de definitie van de perfecte schoonzoon moest belichamen.”
Zou je anno 2022 nog voetballer willen zijn?
“Da’s een moeilijke. Voor de liefde voor het spelletje: direct. Voor alles wat er rond hangt: neen. Nu ben je een merk, een ambassadeur van je club en moet je de klok rond die voorbeeldfunctie vasthouden. Toen ik bij Club Brugge shotte, was ik peter van 13 van de 69 erkende fanclubs. Engagement was me niet vreemd, maar ik bleef tijdens fanavonden wel altijd plakken. Ik praatte – en nog altijd – tegen iedereen: van de geslaagde ondernemer tot de gewone fan die zijn zuurverdiende centjes aan zijn voetbalpassie spendeert. Nu is alles strak geregisseerd en zegt de club wat je moet doen. Daar zou ik minder goed in passen.”
Het heeft de nodige tijd en moeite gekost om je voor dit interview te kunnen bereiken. Als volksjongen scherm je jezelf wel erg goed af.
“Ik let goed op aan wie ik mijn gsm-nummer geef, bijvoorbeeld. Op sociale media vind je me ook niet, al komt daar straks verandering in. In samenwerking met een marketingbureau timmeren we aan een Instagram- en Facebookpagina om me als een soort influencer te lanceren. Maar ook daar is over nagedacht: ik wil een deel van die inkomsten aan een goed doel schenken en zo een verschil betekenen.”
Ik heb het gevoel dat je wil tonen dat Glenn Verbauwhede een goed hart heeft.
“Dat probeer ik toch. Ik wil mensen vooruit helpen. Zo denk ik er ook aan om lezingen te geven over mijn carrière en leven. Ik heb sinds mijn zestiende hoge pieken en diepe dalen meegemaakt. Mijn verhaal kan jonge voetballers, maar ook startende ondernemers inspireren. Daar wil ik volgend jaar werk van maken.”
Je manier van leven heeft je wel erg geliefd gemaakt. Gaat er een dag voorbij zonder dat je herkend wordt?
(glimacht) “Die zijn inderdaad zeldzaam. Hier in het restaurant hoor ik vaak gasten mompelen is ’t hem? Jaat, ’t is hem!. Dan ga ik met plezier een babbeltje slaan. Op dat vlak is Zuid-Afrika een zegen, daar kan ik opgaan in de anonieme massa. Maar het doet me nog altijd iets wanneer mensen een foto met me willen, zeker hier in Kortrijk. Hier werd ik altijd naar waarde geschat, werd ik van bij dag één in de armen gesloten.”
De club zit nog altijd in je hart?
“Er stroomt rood-wit bloed door mijn aderen. De Veekaa heeft een enorm potentieel. Zet hier morgen een nieuw stadion, het zit meteen vol. Mocht de eigenaar (Vincent Tan, red.) hetzelfde engagement aan de dag leggen als bijvoorbeeld Paul Gheysen bij Antwerp, dan ben ik ervan overtuigd dat KV Kortrijk kan uitgroeien tot een stevige subtopper. Alleen moeten de juiste keuzes gemaakt worden.”
Keuzes die jij zou willen maken?
“Ik zal je meer zeggen: mocht mijn mijnproject geslaagd zijn, ik zou mijn kans gewaagd hebben om me bij KV Kortrijk in te kopen. Uit liefde voor de club, maar ook omdat deze regio bulkt van de knowhow en kapitaalkrachtige mensen die de club zouden willen steunen. De potentie is zó groot. Ik heb een pak ideeën in mijn hoofd, de tijd zal het uitwijzen of we ze ooit in realiteit kunnen omzetten.”
Je woont, in normale tijden, met je gezin in Zuid-Afrika. Mis je België niet?
“Ik voel me in beide landen thuis. Misschien keren we binnenkort wel terug naar hier. Ik wil onze zoon de best mogelijke toekomst geven en hier hangt er wel een stabieler klimaat. De scholen zijn top, er is een ongezien sociaal vangnet… Mijn echtgenote heeft wel oren naar een leven in België, maar ze heeft natuurlijk ook haar carrière. Zij is mooie functie in de Zuid-Afrikaanse bankensector. Tijd zal raad moeten brengen.”
Wat mogen we je wensen voor het komende jaar?
“Geluk en gezondheid. Ik heb geleerd dat dit dé basiswaarden zijn voor een mooi leven. Ik hou van de eenvoudige dingen: mijn gezin, mijn beste vrienden rondom me… Meer hoeft dat niet te zijn. Ik heb er ondertussen vrede mee genomen dat ik voor eeuwig en altijd bekend zal staan als de rebel van het voetbal. Die status heb ik omarmd, want het is een deel van mezelf.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
