In Passendale zullen de prestaties van onze Rode Duivels op het Europees kampioenschap met argusogen gevolgd worden. Geen enkel ander West-Vlaams dorp kan namelijk zeggen dat iemand van de huidige selectie er opgegroeid is. Wij gingen op bezoek in vrije basisschool De Fontein en haalden met meester Dieter Vansteenkiste (45) en juf Sabine Vanoverberghe (53) herinneringen op aan de schoolcarrière van Leander Dendoncker (26).
“Amai, zo lang geleden”, reageert juf Sabine wanneer we haar vragen of ze speciale herinneringen bewaart aan de periode waarin Leander Dendoncker bij haar in de klas zat. “Leander is er nu 26, dat zal dus zo’n 18 jaar geleden geweest zijn. Bovendien zat hij in een grote klas. Meestal onthoud je de deugnieten, de droeve … Maar Leander was totaal zo niet. Ik herinner me dat hij enorm trots was toen zijn jongere broer Lars geboren was. Hij was in de zevende hemel dat hij er nog een voetbalbroertje bij kreeg.”
WK 2002
Ook meester Dieter van het eerste leerjaar vist enkele verre voetbalherinneringen op. “Zo weet ik nog dat ik tijdens het wereldkampioenschap in 2002 stiekem aan het luisteren was op de radio naar een wedstrijd van de Rode Duivels. Ik had de leerlingen aan het werk gezet en zette mezelf achteraan met de radio op een heel lag volume. Geen enkel kind had het door, behalve Leander. Na een tijdje kwam hij me heel stil vragen wat de tussenstand was. Het was ook Leander die als zesjarige de perfecte omhaal uitvoerde op het voetbalveldje van de school en dan nog op minivoetbaldoeltjes. Hij was de eerste die ik het live zag doen, zijn broer Lars deed dat later nog eens fijntjes na.”
Ik luisterde heel stil naar de radio in de klas en plots kwam Leander mij vragen wat de stand was
Uit de herinneringen van de leerkrachten blijkt dat Leander niet graag in de belangstelling stond. “Hij bleef liever op de achtergrond. Zelfs als hij op de foto moest, koos hij een plaatsje achteraan. Opvallen was totaal zijn ding niet”, herinnert Juf Sabine zich. “In de klas was hij plichtsbewust. Hij deed zijn werk, zonder er al te veel vragen bij te stellen. Maar als hij voor de hele klas een gedichtje moest voordragen of een spreekbeurt moest houden, was zijn enthousiasme heel wat minder. Hij had niet graag dat iedereen hem stond aan te staren.”
Map vol foto’s
Leander keek op school vooral uit naar de speeltijden, vult Dieter aan. “Wanneer de bel ging, kon hij niet rap genoeg buiten zijn. Bal mee en voetballen! Hij ademde voetbal. Hij had ook zijn map vol gekleefd met voetbalfoto’s. Hij was vanzelfsprekend ook altijd één van de medaillewinnaars op de jaarlijkse gemeentelijke veldloop. Het leuke aan hem was dat hij niet begon te vitten op een minder talent van de klas. Hij stuurde de andere kinderen aan tijdens het voetballen op de speelplaats. Ik herinner het me nog zo goed, omdat ik in die periode zelf ook nog regelmatig mee speelde.” (lacht)
Dieter is zelf een fervent supporter van Club Brugge, maar had er geen problemen mee toen Leander jaren later zijn debuut maakte in het paars-witte shirt van aartsrivaal Anderlecht. “Ik was vooral heel tevreden voor Leander zelf. Als supporter en als oud-leraar moet je door die clubkleuren heen kijken. De spelers doen dat trouwens zelf ook. Toen hij voor de eerste keer met Anderlecht op bezoek kwam in het Jan Breydelstadion, was ik de enige in de tribune die hem een applaus af. Dat zorgde toch wel voor flink wat hilariteit rondom mij, maar de mensen hadden snel door dat ik zijn oud-leraar was.”
Beide leerkrachten zijn hun leerling de voorbije jaren blijven volgen. “Iemand van Passendale die later bij Anderlecht speelt, daarna naar Wolverhampton trekt en nu zelfs bij onze nationale ploeg speelt, dat is toch heel wat. Ik vind het leuk dat je iemand van dat kleine dorpje tussen al die grote namen ziet staan op het veld. Het was mooi om te zien hoe Romelu Lukaku en Leander zondagavond tegen elkaar opsprongen na het doelpunt tegen Kroatië.”
Op bezoek
“Toen hij net kampioen geworden was met Anderlecht, kwam Leander nog eens op bezoek in onze school”, vult Dieter aan. “Een leuke middag voor de leerlingen. Hij bleef na de schoolbel nog een hele tijd hangen en zo kwamen er voor hem veel herinneringen naar boven en wij kregen ook de keerzijde van de medaille te horen.”
Dat Dieter en Sabine bijzonder trots zijn op hun oud-leerling staat buiten kijf. “Maar we zijn trots op al onze oud-leerlingen die hun weg in het leven gevonden hebben. Of je nu profvoetballer bent, een frituur uitbaat of instaat voor de opvoeding van je kinderen”, zeggen ze in koor. “We zijn blij voor hem, dat hij dankzij de vele opofferingen staat waar hij nu staat. Natuurlijk is Dendoncker is een bekendheid, maar die medaille heeft ook zijn keerzijde. De media, en vooral sociale media, is dikwijls niet mals voor bekendheden.”
Euro 2020
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
