De titel, een 6-0-overwinning en zijn 150ste doelpunt aller tijden voor Koksijde: er is geen mooiere manier om uit te zwaaien voor Karel Ternier. Het 39-jarige boegbeeld van het Koksijdse voetbal sluit een indrukwekkende carrière vol hoogtepunten nu definitief af. Tijd voor een afscheidsinterview.
Bij het stoppen van een boegbeeld hoort natuurlijk een passend afscheid. Dat vond ook het bestuur van KV Koksijde Oostduinkerke, dat voor de wedstrijd tegen Eendracht Jonkershove een mooi huldigingsmoment had georganiseerd. “Een mooie attentie van de club, waar ik heel dankbaar voor ben”, aldus Karel Ternier. “Dat ik afscheid kan nemen in mijn eigen Koksijde, waar ik toch het gros van mijn carrière heb beleefd, maakt het extra mooi. Dat ook familie en vrienden erbij waren, maakte het dubbel speciaal. Gelukkig word ik niet meer zo snel emotioneel (lacht), dus het was vooral plezant. Ik heb ervan genoten.”
Alles uit de kast
De intussen 39-jarige Koksijdenaar sloot zijn laatste thuismatch af met een 6-0-overwinning en twee doelpunten, waarvan ook zijn 150ste ooit voor Koksijde. “Ik wilde nog eens alles uit de kast halen om een mooie prestatie te leveren. Dat is gelukt. Ik moest het de dag nadien wel bekopen, maar het was het absoluut waard. Dat 150ste doelpunt geeft het natuurlijk nog wat extra cachet.”
Na de wedstrijd van komend weekend in Nieuwkapelle hangt Karel dus definitief de schoenen aan de haak. Dit keer ook écht definitief, want een paar jaar geleden was hij ook al eens gestopt, om in 2022 alsnog een comeback te maken. “Dat was toen het seizoen vroegtijdig beëindigd werd door de pandemie. Een raar moment dus, waardoor ik niet echt afscheid kon nemen. Dat is een van de redenen waarom ik herbegonnen ben, naast het feit dat ik weer mee kon bouwen aan het mooi project in Koksijde.”
“Maar nu is het echt voorgoed dat ik de veldvoetbalschoenen aan de haak hang. Ik blijf wel actief in de zaal bij ZVC Interieurcenter in Veurne en zal ook mijn conditie onderhouden met andere sporten. Het is misschien wel het ideale moment om afscheid te nemen, met een titel bij de club van mijn hart. Ik had de ploeg misschien ook nog graag volgend seizoen geholpen in derde provinciale, maar als het lichamelijk op is en ik niet aan 100 procent kan spelen, dan doe ik het liever niet. Als je gewoon bent van het verschil te maken en dat plots lichamelijk niet meer zo goed lukt, dan is het tijd om de knoop door te hakken.”
Hoogte- en dieptepunt
Karel kreeg al op zijn 17de zijn kans bij de eerste ploeg van Coxyde, dus hij heeft er een carrière van meer dan 20 jaar in het volwassen voetbal opzitten. “Ik begon destijds bij de preminiemen van Nieuwpoort, om van daaruit voor een zestal jaar mijn opleiding bij de jeugd van Club Brugge te krijgen. Daarna trok ik naar Coxyde, dat toen in eerste provinciale speelde. Ik voetbalde een jaar bij de beloften, maar toen de eerste ploeg naar tweede provinciale zakte, werd ik een vaste waarde. Na de promotie naar eerste provinciale zette ik de stap naar KSV Diksmuide.”
Na drie succesvolle seizoenen bij de Boterjongens keerde de spits terug naar Coxyde, waar hij de hoogtepunten van zijn carrière beleefde. “Jaren speelden we in derde klasse, vooraleer we de stap naar tweede zetten en de club uiteindelijk failliet ging. Na dat faillissement heb ik nog drie jaar bij KVK Westhoek gespeeld, waarna Nieuwpoort en nu dus weer Koksijde Oostduinkerke volgden.”
“Ook de derde helft was vaak heel plezant”
In al die jaren beleefde Karel natuurlijk tal van hoogtepunten. “Het allermooiste moment was de titel met Coxyde in derde klasse, iets wat ik met die ploeg toen niet had verwacht. Verder waren er de onvergetelijke bekermomenten met datzelfde Coxyde op Genk en thuis tegen Standard. Daarnaast zullen alle titels me bijblijven. Ook die van dit jaar, want dat maak je toch niet zo vaak mee doorheen een carrière. Het dieptepunt waren de financiële problemen met Coxyde, de club van mijn hart. Achteraf bekeken waren we het slachtoffer van ons eigen succes, met die promotie naar tweede.”
“Echt superveel vrienden houd je aan al die jaren in het voetbalwereldje niet over, maar ik mag toch zeggen dat ik enkele heel goede voetbalvrienden heb. Verder zal ik vooral de ontelbaar vele plezierige momenten onthouden. Ook de derde helft was vaak heel plezant. (lacht) Ik denk dat ik overal waar ik gespeeld heb, kan terugkomen. Ik ben altijd correct geweest naar de mensen van het bestuur toe, wat ik persoonlijk altijd heel belangrijk vond. Iets wat jammer genoeg niet altijd zo vanzelfsprekend is in het voetbalwereldje.”
Opofferingen
Na jaren van wekelijkse trainingen en wedstrijden, volgt nu plots een grote leegte. “Nu is het tijd om aan het gezin te denken, want zij hebben ook telkens veel opofferingen moeten doen. Mijn dochter en zoon sporten ook, dus nu zal er eens tijd zijn om in het weekend wat meer naar hun activiteiten te gaan kijken. Verder zien we wel. Misschien doe ik wel iets binnen de club, om zo toch verbonden te blijven met het voetbal”, besluit de kinesist van De KEI in Oostduinkerke.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
