Wat heeft Antwerp meer dan Club Brugge? Rudi Cossey, ex-assistent-coach van Club Brugge én van Antwerp, legt de vinger op de wonde

Vijftien punten bedraagt het verschil momenteel tussen Antwerp (1ste) en Club Brugge (4de). Dé vraag is: hoe kan een ploeg die voor het eerst in zijn geschiedenis de groepsfase van de Champions League overleeft zo’n belabberde prestaties leveren in de Jupiler Pro League? Rudi Cossey, ex-assistent-coach van Club Brugge én van Antwerp, zegt het onverbloemd: “Antwerp is één geheel. Dat is hun grote sterkte.”

Ook Rudi Cossey verwachtte dit scenario niet. “Antwerp kan op korte termijn met Club concurreren”, zei hij voor het seizoen in De Zondag, “maar nu is de kloof nog te groot.” De kloof is inderdaad te groot, zij het intussen in het voordeel van Antwerp. “Iederéén verwachtte dat Club weer de titel zou pakken, maar het werd vrij snel duidelijk dat het daar niet in zou slagen”, zegt hij. “Als je na zo’n goeie Europese campagne begint met trainers te ontslaan en hun vervangers ook weer te ontslaan, weet je dat het niet goed zit. Je kan na drie titels eens een moeilijk seizoen hebben, dat is geen drama, maar alles werd heel snel in twijfel getrokken. Er werd ook al gezegd dat dit voor veel spelers het einde van een cyclus is.”

Wat is het probleem?

“Er moesten nieuwe spelers ingepast worden, de concurrentie in de groep was toegenomen en daardoor zijn er bij een aantal spelers twijfels beginnen rijzen. Je kunt vijftien, zestien spelers hebben die strijden voor die elf plaatsjes, maar als het er meer worden, heb je te veel ontgoochelden. Dat is volgens mij wat er bij Club is gebeurd. Ze hebben twee volwaardige elftallen en elke week staat er een volledig elftal aan de kant – op de bank en in de tribune. Dat maakt het intern moeilijker. Want het zijn allemaal jongens met veel kwaliteiten, die goed hun boterham verdienen en die allemaal elke week willen spelen. Als iedereen vindt dat hij altijd moet spelen, heb je natuurlijk iemand nodig die daarboven staat, de zaken in handen pakt en de spelers ook heel duidelijk maakt waarom hij die keuzes maakt. Zodanig dat het voor iedereen aanvaardbaar is. Dat hebben ze niet en dat is het grote probleem.”

Wat begrijp jij onder ‘het einde van een cyclus’?

“Niet zozeer de individuele kwaliteit van de spelers, want er is enorm veel talent aanwezig. Maar is de honger nog bij iedereen even groot? Is na drie opeenvolgende titels kampioen worden niet vanzelfsprekend geworden? Is het niet nodig om af en toe een tandje bij te steken om dezelfde resultaten te halen, zeker als de tegenstander zich wapent en zich dubbel plooit? Misschien denk je dat het allemaal wel in orde komt, maar voor je het beseft, zit je in een negatieve spiraal. Om dat te kunnen omkeren, heb je een trainer nodig die orde op zaken kan stellen.”

Je bedoelt: Carl Hoefkens, Scott Parker en Ril De Mil zijn onervaren hoofdcoaches?

“Ja, en ze kenden de pech van in zo’n moeilijke situatie verzeild te geraken. Het is niet iedereen gegeven om daarmee om te gaan. Het is ook niet het werk van de hoofdcoach alleen, maar van iedereen errond. Als de resultaten tegenvallen en je blijft druk zetten op je groep beginnen spelers aan zichzelf te twijfelen. Dat zag je zondag op Ant-werp ook weer: je komt 0-2 voor, bent ook beter, maar dan krijg je een doelpunt tegen en zie je het vertrouwen wegebben. Dan heb je mensen nodig die de boel weer in gang kunnen krijgen. Met Ruud Vormer had je zo iemand, maar ze kozen ervoor om hem aan de kant te schuiven.”

Omdat drie opeenvolgende hoofdcoaches hem ernaast zetten, wegens afgenomen fysieke scherpte op zijn leeftijd, en omdat hij dat niet zo goed verdroeg.

“Hoe dan ook blijft het een speler met impact op de groep. Dat heb je nodig, iemand die af en toe op tafel klopt en de groep wakker schudt. Als ik Club zie spelen, zie ik niemand met die kwaliteiten. Ik had gedacht dat Jack Hendry dat op zich zou nemen, maar die werd ook weggestuurd, teruggehaald en er dan toch weer naast gezet. Ik vind dat geen gezonde situatie. Hoe wil je dat die speler impact gaat hebben op de rest? Daarvoor moet je je betrokken voelen en de verantwoordelijkheid krijgen. Hij is iemand die leiding geeft aan de verdediging en roept als het moet, dus ik dacht: dat wordt een belangrijke speler in het geheel. Je vraagt je af of de spelers er wel open voor stonden. Tenslotte kwam hij van Oostende en moest hij tegen jongens die drie keer na elkaar kampioen speelden, zeggen wat ze moesten doen. Dat moet natuurlijk geaccepteerd worden. Er werden dit seizoen veel te veel twijfels gezaaid. Onder Parker was het bijna elke week een andere verdediging. Dat is niet de beste manier om een groep te smeden. Er moet een hiërarchie zijn. Dat zorgt voor stabiliteit en helpt je doorheen een moeilijke periode te geraken.”

Waarom speelt Hans Vanaken geen goed seizoen?

“Geen goed seizoen?”

Neen, toch?

“Kijk naar zijn statistieken. Wie wil er niet een middenvelder hebben die elk jaar minstens tien goals maakt en tien assists geeft? Hans is iemand die bijna altijd aanspeelbaar is. Van zodra hij aan de bal is, heb je spelers nodig die de ruimtes belopen. Maar ik zie dat niet in hun spel. Als je rond hem alleen maar spelers hebt die de bal in de voet willen of de situaties niet goed kunnen inschatten, krijg je geen balans in het elftal en loopt het minder goed.”

Zette Ivan Leko hem in play-off 1 niet ooit op de bank?

“Ja, op Charleroi, om hem te prikkelen, in een periode dat hij niet meer op het niveau was dat je van hem verwacht. Hij is toen ingevallen en heeft het verschil gemaakt. Ivan had dat toen heel goed ingeschat. Er worden tegenwoordig veel negatieve zaken verteld over Hans, maar hij is voor honderd procent een winnaar. Of het nu fietsen, biljarten of voetballen is, Hans wil altijd winnen. Je mag alleen niet van hem verwachten dat hij zoals Ruud een speler gaat vastpakken en losschudden, want dat is zijn profiel niet.”

Wat heeft Antwerp méér?

“Vertrouwen, collectiviteit, enthousiasme, drive. Bij tegenslagen trekken ze de wedstrijd naar zich toe en winnen ze toch nog. Dat bewijst dat het goed zit. Zie vorige zondag tegen Club: 0-2 achter, maar ze blijven erin geloven en maken de 3-2 in de 97ste minuut. Fantastisch.”

Ze bluvn goan.

“Inderdaad. Van Bommel heeft er een heel sterk geheel van gemaakt. Het zit heel goed in elkaar. Ze spelen vrij direct en met diepgang. Ze transfereerden ook zeer goed, met leiders als Alderweireld en Janssen die het voorbeeld geven. Allemaal zijn het jongens met honger en je ziet dat het een vriendengroep is. Je hebt vijftien, zestien basisspelers die elke week starten of invallen en errond leergierige jongeren. Dat is een groot contrast met Club, waar je elke week een hoop ontgoochelden hebt. Antwerp is één geheel. Dat is hun grote sterkte.”

Als je van de twee elftallen één ploeg mocht maken, hoe zou die er dan uitzien?

“In doel Butez. Centraal achterin het duo Alderweireld-Pacho. Rechtsback De Laet en linksback Meijer. Voor de verdediging Vermeeren en Keita. Diep in de spits Janssen, met Vanaken in steun van hem, rechts Skov Olsen en links Balikwisha.”