“Wat Club Brugge dezer dagen allemaal bij elkaar aan het knokken is, is niet minder dan episch”

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Episch

Heel wat schrijvers, volgers en journalisten nemen maar al te vaak het woord ‘historisch’ in de mond. Ik pleit ervoor om deze term voorzichtig te behandelen, zodat deze zijn beladenheid niet zou verliezen in banaliteit die de week nadien al vervangen wordt door nieuwe faits divers. Ik ben altijd argwanend als mensen de grote klok laten luiden tot eer en glorie van wat later middelmatigheid zou blijken zonder enige vermelding in de geschiedenisboeken. Zeker in de sport loert het gevaar achter iedere hoek of spleet. Echter, wat Club Brugge dezer dagen allemaal bij elkaar aan het knokken is, is niet minder dan episch, de overtreffende trap van historisch.

Club staat inderdaad voor een week die later misschien met een gouden pen zal worden genoteerd in de annalen van deze mooie club. Ik heb het de voorbije maanden in deze kolommen al een paar keer aangehaald: er zal niet ieder jaar een mogelijkheid zijn om een Europese finale te spelen, daarvan moet je als blauw-zwarte fan doordrongen zijn. En het feit dat vooral supporters van ploegen die zelf in Europa niks voorstellen minachtend doen over ons afgelegde parcours maakt geen indruk op mij. Club speelde van alle ploegen in Europa tot nu toe de meeste wedstrijden, meer dan toppers als Manchester City of Liverpool. Meer dan Bayern of Real Madrid, met hun tot de tanden gewapende spelerskernen vol peperdure voetbalvedetten. Dat feit alleen al verdient respect, en ik hoop van ganser harte dat we onze droom kunnen waarmaken. Ik was er al bij als kleine jongen in 1976 en zat ademloos aan het scherm gekluisterd in 1978. Het is niet minder dan een jongensdroom om dit opnieuw te mogen meemaken.

IJzeren wil

Ondertussen zetten we ook in eigen land een onwaarschijnlijke inhaalrace neer. Mede uiteraard door de door Club Brugge al vele keren verwenste competitieformule en het gedeeltelijk in elkaar storten van een paar tegenstanders. Door een ontzagwekkende 19 op 21 in deze play-offs staat Club Brugge voor de eerste keer sinds vorige zomer alleen op kop van de competitie. Waar tot halverwege maart bij iedere spreekwoordelijke scheet een tegendoelpunt volgde, staan we nu te voetballen met een ijzeren wil en met een systeem waarin iedereen perfect weet wat er van hem wordt verwacht. Toeval en een gelukje kan je afdwingen, dat weet iedereen. Maar dat het in godsnaam zolang moest duren vooraleer we met een duidelijk wedstrijdplan op de proppen kwamen, daar kan ik met mijn verstand nog steeds niet bij. Gedane zaken nemen geen keer, maar door het zware onderpresteren in de reguliere competitie hebben we nu op drie matchen van het einde nog steeds niks in handen. De jacht is ellenlang, de strijd is bijzonder zwaar en de spanning eist bij vele fans toch een beetje haar tol. Om de drie dagen een topper spelen is nu eenmaal enkel weggelegd voor de allerbesten. Ik weet heel zeker dat, als ze in het Brusselse de kernen van de drie overgebleven titelkandidaten naast elkaar gaan leggen, ze ons ginder ondertussen alvast weer bloedserieus gaan nemen.

Momentum

Nog een vraag die brandt op ieders lippen: wordt Nicky Hayen ook volgend jaar trainer van de hoofdmacht van Club? In principe is dit een no-brainer. Hayen maakt een ronduit uitstekende indruk op en naast het veld, maar ik begrijp dat Club in deze situatie de focus wil behouden en – zoals het cliché dit voorschrijft – nu echt match per match wil gaan afwerken. We hebben het momentum en we naderen de eindstreep. Het lijkt me dan ook niet meer dan normaal dat iedereen die begaan is met het lot van Club Brugge in eerste instantie nu denkt aan prijzen pakken. Het moet gaan gebeuren en de supporters zijn zoals altijd hongerig. Jan Breydel zal stampvol zitten voor het besluit van deze bloedstollende competitie, en we hopen mee de resultaten over de streep te trekken in het belang van onze geliefde kleuren.