Skovke

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Op het bankje

Ik zat dit weekend wat ongemakkelijk te schuifelen in mijn luie zetel, want het vaderlandse competitievoetbal moest plaats ruimen voor interlands waarvan niemand echt zeker was of ze er nu zin in hadden of niet, getuige de weinig aan de verbeelding overlatende interviews van Kevin De Bruyne en Thibaut Courtois. Nu mogen twee van de allerbeste voetballers ter wereld al eens luider hun mening zeggen dan anderen, natuurlijk. Maar mijn gedachten glijden dan altijd af naar onze eigenste Club-spelers die hoofdzakelijk op het reservenbankje de esbattementen mogen volgen. Brandon Mechele bijvoorbeeld. De krijger uit Bredene is een man van weinig grote woorden, maar van vele oorlogen, niet in het minst in de Champions League. Er is echter altijd wel iemand die, volgens de immer optimistische bondscoach Martinez, een profiel heeft dat unieker is dan dat van hem waardoor hij in de tribune belandt wanneer de ploegopstelling bekend gemaakt wordt. Zeker als die profielen in kwestie hun opleiding hebben genoten in een paars shirt ergens rond de hoofdstad. Niet alleen de roeptoeterende Hein Vanhaezebrouck moet immers vaststellen dat Roberto Martinez de povere portefeuille van Anderlecht geregeld spijst via het oproepen van alles wat op een blauwe maandag (excusez le mot) komt piepen in hun basiself. Want dat scheelt al vlug een nulletje bij een aanstaande transfer. Er zullen een paar van die jongens best wel een goeie carrière maken in het profvoetbal, maar daar hoeft Brandon Mechele tenminste al niet meer van wakker te liggen. Ik zou de moeite niet meer doen om mijn reiskoffertje te pakken bij de volgende break, maar ik kan uiteindelijk niet meer doen dan me rot ergeren aan zo’n scheefgetrokken situatie.

Skovke

Dan kijk ik veel liever naar de avonturen van Andreas Skov Olsen. Toen Skovke vorige winter in Brugge arriveerde via het Italiaanse Bologna keek hij in de camera alsof hij alle zorgen van de wereld associeerde met het tactische strijdplan van zijn ex-ploeg. Hij liet al eens vallen dat de lust van het aanvallen hem was ontnomen op die rechterflank, diep teruggezakt aan de eigen zestienmeterlijn, harkend en schoffelend, degradatiepunten sprokkelend voor Bologna FC 1909. Het verschil met vandaag is treffend. Skovke speelt met de breedste glimlach iedere week opnieuw een paar keer per avond een arme linksachter zoek en scoort het ene doelpunt na het andere. Zo zag ik hem een afvallende bal binnen pegelen tegen Les Bleus – toch niet bepaald een stel pannenkoeken – en al huppelend en knuffelend met zijn Deense ploegmakkers de overwinning vieren. Vergeef mij Andreas, dat ik in een vlaag van zinsverbijstering tijdens één van je eerste wedstrijden voor blauw-zwart even aan je heb getwijfeld. Mijn passioneel supportershart staat op die momenten soms nuchtere beoordelingen in de weg, maar voor jongens als jij trek ik graag mijn eigen geloofwaardigheid in twijfel.

Tweeluik

Ook om naar uit te kijken: het aankomende tweeluik thuis tegen KV Mechelen en Atletico Madrid. Iets in mij zegt me dat het spel op de wagen zal zitten. De haast onmisbare Clinton Mata, de onvoorspelbare Buchanan en de onberekenbare Noa Lang komen op het juiste moment weer in aanmerking voor de basisploeg om tegen Mechelen definitief de achtervolging in te zetten op zoek naar een nieuwe titel. Tegen Atletico Madrid kan een zinderend Jan Breydelstadion meehelpen Club naar ongekende hoogtes te brengen in de Champions League. Ik was er al bij in 1978 toen de legendarische Birger Jensen met een magische handreflex een strafschop uit zijn doel ranselde waardoor Club zich voor de eerste keer in zijn geschiedenis bij de vier beste ploegen van Europa hees. Of toen Claude Verspaille in 1992 op zijn eigen karakteristieke wijze Foeke Booy de winnende treffer aanbood waardoor we met Club de halve finale speelden in de toenmalige Beker Der Bekerwinnaars. Atletico Madrid is taai en sluw, maar hier in Brugge is de honger en het geloof in onze kansen zo groot dat we dit momentum willen grijpen om mee te spelen met de grote jongens. Het is vooralsnog niet verboden om te dromen en het zal ons aan de billen roesten wat ze daarover denken in de rest van België.