Invallersdoelman Nordin Jackers (26) heeft in afwezigheid van Simon Mignolet zijn werk gedaan de voorbije weken. Hij heeft Club mee in de kwartfinales van de Conference League gebracht én Club zowaar weer titelkandidaat gemaakt. De huurling heeft zich op vijf matchen glorieus in de schijnwerpers gekeept. En nu? “Voluit gaan op twee fronten!” En daarna? “Ik ben dolgraag bij Club.”
First things first, benadrukt de Limburger. Hij bedoelt: zonder nieuw blessureleed van Mignolet wil hij zich opnieuw als voorbeeldige invallersdoelman focussen op de acht komende play-off 1-matchen. Wie weet volgt er nog een tweede titel, hij won er al een met Genk in 2019. Er zit onmiskenbaar een nieuwe dynamiek in blauw-zwart, of het zou vanavond in Europa danig scheef moeten lopen. Door het verlies van Union en de zege tegen Anderlecht is de kloof in eigen land alvast herleid van die beschamende twintig punten naar nog maar vijf. Leve de halvering! En leve de trainerswissel!
Niet twijfelen
Nordin Jackers (laconiek): “Er is nu eenmaal die halvering van de punten, hé. Of het na zondag plots zoveel plezanter was in Westkapelle? Wat staat er allemaal in de pers? Dat de teamgeest intact is maar dat het grootste verschil tussen Hayen en Deila tactische duidelijkheid is? (voorzichtig) Er zijn bepaalde zaken aangepast, ja. De snelle goal tegen Anderlecht had zeker ook een impact, maar een nieuwe coach en nieuwe plannen zorgen altijd voor een frisse wind en een nieuwe dynamiek. De resultaten spelen uiteraard een rol. Zondag, meteen na de match, was er ook het besef dat alles nog kan. Niet enkel door het resultaat, maar ook omdat we eindelijk eens twee matchen na elkaar goéd hebben gespeeld. Maar het besef dat ze met Club rekening moeten houden, was er ook al voor die match tegen Anderlecht. Velen hadden ons al afgeschreven. We blijven het wedstrijd per wedstrijd bekijken. We gaan niet rekenen. Als je dat doet, ga je teveel nadenken. Dat heeft geen zin: als je in de play-offs twee matchen wint, sta je bovenaan. Verlies je twee keer na elkaar, sta je weer helemaal onderaan. We trachten iedere match te winnen en dan zien we wel waar het schip strandt. Idem voor de Conference League. Ik heb alvast geen voorkeur. (lacht) Als we de halve finales halen, wacht Fiorentina of Pilzen. Niet onhaalbaar. Maar als, als en als… dat werkt niet en zo denken we ook niet. Gewoon niet twijfelen aan onszelf.”
“We wisten al vóór de match tegen Anderlecht dat het nog kan”
Concurrentie
En doorstomen, vanop de bank wellicht. Liefst tot 25 mei, de laatste speeldag in de Champions play-offs en tot 29 mei, de dag waarop de finale van de Conference League gespeeld wordt. Maar wat dan, meneer Jackers? De Limburger werd vorige zomer door Club voor een jaar gehuurd van OHL. Als toptalent vertrok hij bij Genk in 2019 naar Waasland-Beveren, omdat hij er op zijn 21ste niet veel uitzicht had op veel speelminuten bij het eerste elftal. Waarna hij na drie prima seizoenen in het Waasland koos voor het ambitieuze project van OHL om er eerste keeper te worden. Maar coach Marc Brys gaf er de voorkeur aan Valentin Cojocaru en Jackers kreeg ook daar geen speelminuten. Toen hij met Club begin vorige maand glorierijk debuteerde op Genk (0-3) was het van al van 1 april 2022 geleden dat hij nog een match van enig niveau (tegen Lierse Kempenzonen in 1B) had gespeeld. Zou hij dan afgelopen maand niet weer helemaal de smaak te pakken hebben? Niet alleen is er volgend seizoen nog steeds de concurrentie met Nick Shinton (22 jaar, contract tot 2025) en de herstelde Josef Bursik (23 jaar, contract tot 2027), ook de onaantastbare Simon Mignolet (38 en nog tot 2026 onder contract) heeft al aangegeven zo lang mogelijk door te gaan. Wil Jackers dan weer een paar jaar naar de bank? Club polste al bij zijn makelaar. “Maar ik heb hem gevraagd mij daar nu nog niet mee lastig te vallen”, aldus Jackers. Hij wil er nu nog zijn kop niet over breken. Echt niet.
Sfeer
“In alle eerlijkheid: natuurlijk speel ik liever zelf, maar ik ga daarom niet stiekem hopen dat Simon niet speelklaar is. De hiërarchie was van de eerste dag dat ik hier kwam duidelijk. Ik heb daar ook bewust voor gekozen. Een speler kan op verschillende posities invallen, een doelman niet. Dat is nu eenmaal zo. De beleving op het veld is natuurlijk leuker en intenser dan op de bank, maar ook daar leeft iedereen mee. Dat zegt ook veel over de sfeer in de groep. Tegen Cercle en Anderlecht maakten ook de invallers mee het verschil.”
“Opboksen tegen Simon is nu eenmaal niet realistisch. Maar we proberen elkaar wél constant beter te maken, door een gezonde concurrentie. Ik heb dat ook nodig. Voor geen enkele keeper – tweede, derde of vierde – is een comfortzone goed. Daarnaast schieten we ook geweldig goed op met elkaar. Het klopt dat Simon mij nog kent van bij STVV, waar ik van mijn negende tot mijn twaalfde keepte vooraleer ik terugkeerde naar Genk. We babbelden vroeger wel eens en hij heeft ervaring genoeg om mijn kwaliteiten te kennen. Ik kan mij ook wel voorstellen dat hij bij Club mijn naam heeft laten vallen. Maar wat na mei volgt, daar wil ik nu nog mijn kop niet over breken. Ik ben heel graag bij Club Brugge, dat weet hier intussen iedereen. Dit is de mooiste club van het land. Dat ik ook graag in Knokke woon, speelt minder. Ook het buitenland is misschien wel een optie. Ik heb een goed gevoel overgehouden aan de voorbije wedstrijden. Ik speel graag onder druk, als keeper heb je dat misschien wel meer. Zo’n match als tegen Anderlecht, in zo’n ziedend stadion, daarvoor word je voetballer. En ik speel graag voor de prijzen, of ik dan écht speel of niet. Ik focus nu met plezier op de twee fronten waar Club nog prijzen kan pakken. Na mei zie ik dan wel: Club, terug naar OHL, een andere club of het buitenland. Met Club toch als grote optie.”
Mentaal sterker
Toch nog even hengelen. Zondag staat op Jan Breydel aan de overkant bij Antwerp Senne Lammens in het doel. Een jong talent dat bij Club niét wilde wachten tot Mignolet met pensioen ging. Hij koos voor Antwerp en door de blessure van Jean Butez staat hij nu allicht de hele Champions’ play-offs tussen de palen. Die krijgt nog meer kansen om zich te bewijzen.
“Na mei zie ik dan wel: Club, terug naar OHL, een andere club of het buitenland. Met Club toch als grote optie.”
(haalt schouders op) “Had Simon zich niet geblesseerd, had ik ook de kans niet gekregen om mij te bewijzen. Nogmaals: voor een keeper zijn er zoveel factoren die meespelen. Bij Veldwezelt en Genk ben ik gestart als speler, mijn vader wilde niet dat ik keeper werd. Maar ik wou dat per se wel. Ook in het zaalvoetbal stond ik al in het doel. Waarom? Dat weet ik eigenlijk niet. Moet je een beetje zot zijn als keeper? (lacht) In het dagelijkse leven ben ik best een rustige en rationele jongen, maar tussen de palen is dat toch anders. Rond mijn tiende heb ik bij STVV toch mijn zin gekregen. Op training voetbal ik nog steeds dolgraag mee. Dat heeft te maken met de keepersopleidingen bij Genk, daar voetbalde ik op training soms meer dan ik ballen moest pakken. En die opleiding is bekend: Courtois, Casteels, Coucke, Vandevoordt… Waar ik in dat rijtje hoor? Ach, iedereen zijn parcours. En, nogmaals, je hebt niet alles in de hand. Ik koos voor Waasland-Beveren omdat Coucke de voorkeur kreeg als tweede doelman na Vukovic, maar na een maand blesseerde Vukovic zich en werd Coucke nummer 1. OHL viel zwaar tegen, daar heb ik echt van afgezien, het hele jaar op de bank. Maar het maakte mij wel mentaal sterker. Nu heb ik ervaring kunnen opdoen op het hoogste niveau, ook Europees. Ik ben nog steeds maar 26 jaar en ben hier dankzij de trainingen met Simon en Wouter (Biebauw, keeperstrainer, red.) alvast een betere keeper geworden, denk ik. Ik heb toch al kunnen bewijzen dat ik dit niveau aankan.”
Zondag 14 april om 13.30 uur
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
