Het hele blauw-zwarte legioen telt deze week af naar de afspraak met de geschiedenis. Komende donderdag gaat Club Brugge in Firenze op zoek naar een goede uitgangspositie in de heenmatch van de halve finale van de Conference League. Daarom blikken wij van maandag tot en met donderdag elke dag vooruit op wat een historische wedstrijd kan worden. Vandaag: hoe bracht Club het er vanaf in zijn vorige Europese halve finales?
Club staat donderdag voor zijn vijfde Europese halve finale in zijn geschiedenis. Voor de laatste halve finale moeten we al terug naar het jaar 1992, toen blauw-zwart uitgeschakeld werd door Werder Bremen. Ook die andere halve finales verliepen met wisselend succes.
1975-1976: Richting eerste finale
In het seizoen 1975-1976 bereikte Club Brugge in de UEFA Cup voor het eerst een Europese halve finale. Eerder in het toernooi had blauw-zwart Lyon, Ipswich, AS Roma en AC Milan gewipt, waarna in de halve finale Hamburg wachtte.
Club plaatste zich – zoals zo vaak in die tijd – door thuis orde op zaken te stellen. Zo werd de heenmatch tegen het Engelse Ipswich nog met stevige 3-0-cijfers verloren, maar zette Blauw-zwart die scheve situatie in eigen huis helemaal recht: 4-0. En dat kunstje deden Georges Leekens en co. in de halve finale nog eens over, zij het wel net iets minder straf. In de heenmatch in Duitsland kwam Club niet verder dan een 1-1-gelijkspel, maar op Olympia klaarde het de klus dankzij een owngoal van Manfred Kaltz.
Club Brugge mocht zich opmaken voor de eerste Europese finale uit zijn geschiedenis. Daarin bleek de Engelse topclub Liverpool uiteindelijk te sterk. Liverpool won de heenmatch met 3-2. In Brugge geraakte Club niet verder dan een 1–1-gelijkspel.
1977-1978: Juventus voor de bijl
Ook twee jaar later bereikte Club de halve finale, dit keer zelfs die van de Europacup I, de voorloper van de Champions League. Ook toen legde Club een erg straf parcours af. In de eerste ronde werd nog het bescheiden Finse Kuopion Palloseura uitgeschakeld, maar nadien bleek blauw-zwart ook voor Panathinaikos en Atletico Madrid een maatje te groot. De strafste prestatie moest toen evenwel nog komen, want in de halve finale moest Club het opnemen tegen het op dat moment oppermachtige Juventus, waar legendarische namen als Zoff en Tardelli op dat moment de dienst uit maakten. Net als twee jaar eerder kon Club echter teren op zijn ijzersterke thuisreputatie en na een 1-0-nederlaag in de heenmatch, zette Club in de terugmatch orde op zaken. Diep in de verlengingen zorgde René Vandereycken voor de verlossende 2-0. Club net als twee jaar daarvoor naar een Europese finale.
Maar de geschiedenis herhaalde zich, want net als twee jaar eerder volgde in de finale een duel tegen Liverpool en opnieuw bleken de Engelsen net te sterk. Ook omdat blauw-zwart in die finale in het mythische Wembley niet kon rekenen op talisman Raoul Lambert. “Dat ik daar niet gespeeld heb, blijft de grootste ontgoocheling van mijn leven. Ik ben ervan overtuigd dat we met mij erbij hadden gewonnen”, zei de Lotte daar later over.
1987-1988: Geen Europese finale na koekje van eigen deeg
De eerste twee passages in een Europese halve finale bracht Club dus tot een goed eind. Die finale in 1978 is voorlopig evenwel de laatste gebleken. Ook in het seizoen 1987-1988 was blauw-zwart er nochtans dichtbij. In de UEFA Cup knokte het zich tot in de halve finales, maar daarin bleek Espanyol te sterk. Nochtans was het tot aan die halve finale opnieuw een legendarische campagne geweest. Zoals wel vaker had Club het in uitmatchen telkens erg moeilijk, maar keer op keer zette blauw-zwart het op schitterende wijze recht in eigen huis. Ter illustratie: in de eerste ronde verloor Club in Zenit met 2-0 om de Russen in Brugge een 5-0 rond de oren te geven. Hetzelfde met Rode Ster: 3-1 verlies op verplaatsing, maar een droge 4-0-winst thuis. Het strafste exploot was echter de dubbele confrontatie met Dortmund. Club ging in Duitsland met 3-0 de boot in, maar zette dat in eigen huis opnieuw helemaal recht door de Borussen na verlengingen met 5-0 te kloppen.
“In eigen huis speelden we dankzij de supporters gewoon met twaalf” – Henk Houwaart
Henk Houwaart, toen de trainer van blauw-zwart, heeft daar evenwel een simpele verklaring voor. “In eigen huis speelden we dankzij de supporters gewoon met twaalf”, aldus Hauwaaert. “Ik weet nog goed dat ik na die nederlaag in Dortmund de pers te woord stond en zei dat we het in de thuiswedstrijd wel nog zouden rechttrekken. Ik werd toen ietwat vreemd aangekeken, want Dortmund leek in die match superieur, maar ik was er echt van overtuigd dat het ons zou lukken, omdat onze fans ons thuis echt het gevoel gaven dat we met een man meer op het veld stonden. En de afloop is bekend. (glimlacht)”
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
In de halve finale liep het evenwel mis en kreeg Club een koekje van eigen deeg. Tegen de Spanjaarden van Espanyol had Club de heenmatch met 2-0 gewonnen, maar in Spanje werd het gepakt op zijn eigen beproefde recept: de Spanjaarden zetten de scheve situatie in eigen huis recht en maakten er in de slotseconden van de verlengingen 3-0 van. Geen Europese finale dus voor Club. 26 jaar later is het nog steeds de grootste ontgoocheling uit de carrière van Houwaart. “Als je de heenmatch met 2-0 wint, moet je normaal de volgende ronde halen. Alleen misten we in de terugmatch Jan Ceulemans, die toen echt mijn verlengstuk op het veld was, door een blessure en pakte Luc Beyens ook vroeg in de match rood. Toch leek de match af te stevenen op penalty’s. Ik was zelfs al mijn lijstje aan het opmaken van wie zou trappen, tot er nog een laatste schot op doel kwam dat Philippe Vande Walle binnen liet glippen en plots het was over en uit.”
“Achteraf gezien hadden we ons altijd moeten kunnen kwalificeren voor de finale”
“Iedereen lag languit op de grond en was aan het wenen”, herinnert Houwaart zich nog. “We zaten in zo’n goede flow en hadden al zo’n mooi parcours afgelegd… Achteraf gezien hadden we ons altijd moeten kunnen kwalificeren voor die finale. Ook de manier waarop we dan uiteindelijk uitgeschakeld werden maakte het extra pijnlijk.” Houwaart hoopt dan ook dat Club het tegen Fiorentina wel kan afmaken. Hij heeft er alvast een goed oog in. “Ze zitten in een fantastische flow. Ze voetballen goed en het zit ook wat mee. Ik ben er dan ook van overtuigd dat ze een goed resultaat kunnen halen. Mijn kaartjes voor de terugmatch liggen alvast klaar.”
1991-1992: Werder Bremen flikt het in terugmatch
De laatste keer – tot dit seizoen althans – dat blauw-zwart zich Europees bij de laatste vier kon scharsen. In het gezegende jaar 1992 bereikte Club na confrontaties met het Cypriotische Omonia Nicosia, het Poolse Katowice en Atletico Madrid de halve finale van de Europa Cup II. Daarin trof het Werder Bremen. Die wedstrijd zou uiteindelijk het eindstation blijken van het Europese avontuur van de Bruggelingen, want ondanks winst in zijn thuiswedstrijd, waren ze na een 2–0-nederlaag in Bremen onherroepelijk uitgeschakeld. “1-0 thuis was zeker geen slechte uitslag, al zat er meer in. Ook in Bremen hadden we kansen, maar je moet ze afmaken, hé”, vertelde toenmalig doelman Dany Verlinden daar onlangs over in deze krant. “In zestien jaar Club heb ik één keer de kans gehad om een Europese finale te spelen. Het is helaas niet gelukt.”
Hopelijk voor Club Brugge draagt het Europese avontuur dit keer wel opnieuw tot in de finale.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
