Cercle Brugge gaat dit seizoen gewoon verder op het goede elan van vorig seizoen. Met 9 op 15 draait de Vereniging vlotjes mee in de subtop, wat maakt dat de nieuwe technische directeur Rembert Vromant (37), die deze zomer Carlos Avina opvolgde, zich in zijn eerste weken niet al te veel grote zorgen hoeft te maken. Wij gingen spreken met de Oost-Vlaming en kwamen terug met een portret van een ‘halve’ Mexicaan, die niet vies is van een impulsieve verhuis.
Op zijn bureau in Jan Breydel liggen twee boeken: Jules Verriest, De Cercle van mijn leven en 115 jaar Cercle Brugge in een notendop. Literatuur om de geschiedenis van de Vereniging beter te leren kennen. Erg belangrijk, aldus Vromant. “Als je ergens werkt, moet je ook de cultuur en de geschiedenis kennen en kunnen inschatten wat er leeft bij de supporters en de mensen die er werken. Dat geldt ook voor Cercle: ook al is er de nauwe relatie met Monaco, toch blijven we nog altijd een Belgische, Vlaamse vereniging en daar moeten we ons zeer goed van bewust blijven.”
Het neemt evenwel niet weg dat Vromant zijn blik (veel) ruimer richt. “We moeten globaal denken, buiten de landsgrenzen. Zowel op het vlak van inkomende als uitgaande transfers, maar evenzeer op het vlak van samenwerkingsakkoorden. Dat is wat het voetbal van vandaag vraagt”, klinkt het. Gelukkig heeft Vromant die globale visie in overvloed. Welke andere 22-jarige zou anders halsoverkop voor de liefde – en uiteindelijk ook voor het voetbal – zijn boeltje pakken en naar Mexico verhuizen? “In 2008 was ik afgestudeerd aan de Antwerp Management School en het toeval wou dat ik op dat moment een Mexicaanse vriendin – die ondertussen mijn vrouw geworden is – had. Ik had haar leren op Erasmus en aangezien ik na mijn studies niet meteen de arbeidsmarkt op wilde, besloot ik met haar in Mexico te gaan wonen”, duidt Vromant zijn opvallende verhuis.
Scouten voor Club Brugge
“Ik denk dat ik in mijn leven wel al wat beslissingen genomen heb die voor anderen misschien avontuurlijk lijken, maar die dat voor mij niet zijn”, lacht hij als we hem zeggen dat zo’n verhuis wel een beslissing is die van lef getuigt. “Ik had een heel sterk geloof in eigen kunnen en zeker als jonge gast denk je ook gewoon niet altijd zo goed na. (lacht) Je vliegt naar daar en je maakt er gewoon het beste van.” Eén iets had Vromant echter wel goed doorgedacht. Zo klopte hij vlak voor zijn vertrek richting Mexico aan bij Luc Devroe, toen nog sportief manager bij Club Brugge. Of hij voor Club Brugge vanuit Mexico niet de Zuid- en Latijns-Amerikaanse spelersmarkt in kaart mocht brengen? Devroe hapte toe. Het leverde Club Brugge uiteindelijk de transfer van Carlos Bacca op.
“Mijn verhuis als 22-jarige naar Mexico lijkt wel avontuurlijk, maar dat was het voor mij niet”
Pachuca
Voor Vromant was het dan weer de voet tussen de deur in het Zuid-Amerikaanse voetbalwereldje. “Door mijn werk met Club Brugge ben ik heel snel in aanraking gekomen met heel wat lokale mensen in het voetbalwereldje.” Het leverde hem eerst een job op bij consultingbedrijf GolStats, de officiële provider van sportieve informatie, data en statistieken van de Mexicaanse competitie, en na een tussenperiode bij een fitnesscentrum wordt Vromant uiteindelijk opgevist door de Mexicaanse topclub Pachuca, dé autoriteit op het vlak van spelersopleiding in Mexico. Bij een van de grootste clubs van Latijns-Amerika stond Vromant in voor de talentidentificatie. “Het is de Mexicaanse club met de meeste nationale als internationale titels in de afgelopen 25 jaar. In 2017 werden we zelfs derde op het WK voor clubs”, duidt hij. Niet slecht voor een club die gevestigd is in een bergstadje ten noorden van Mexico City. Een ondernemer kocht de club 25 jaar geleden voor zo’n 125.000 dollar en bouwde er een academie die nagenoeg zijn gelijke niet kent. “Binnen de installaties is onder meer een universiteit, een kinderopvang, een ziekenhuis, een supermoderne accommodatie om spelers op te leiden en een residentie om 300 spelers te slapen te leggen. Ik mag het misschien niet zo uitdrukken, maar het is een moderne fabriek om professionele voetballers op te leiden”, aldus Vromant. “Vandaag is die club 70 miljoen waard.”
Ook die verhuis was geen evidente beslissing. “Van de ene dag op de andere moesten we verhuizen naar de andere kant van het land”, vertelt Vromant. “Mijn vrouw had daar nochtans een carrière in de academische wereld. Zo heeft ze een doctoraat en werkte ze toen voor Unesco. Ze heeft dat echter allemaal opzij gezet om te verhuizen naar de andere kant van Mexico.”
Van Rode Duivels naar Cercle
In 2021 volgde echter een nieuwe verhuis. Dit keer naar Belgie, waar Vromant aan de slag ging als scoutingscoördinator bij de Belgische voetbalbond. Al was de job niet de voornaamste reden om Mexico te verlaten. “Wel het familiale plaatje”, stelt Vromant. “Tijdens de covid-pandemie zijn we ons de vraag beginnen stellen wat de beste plek is voor de kinderen om op te groeien en het antwoord bleek België.” Tweeënhalf jaar lang werkte Vromant zo voor de Belgische bond. Onder Roberto Martinez als scoutingscoördinator, onder Domenico Tedesco als Head of Scouting. Eerder deze zomer volgde uiteindelijk de overstap naar Cerlce waar hij – toeval of niet – de Mexicaan Carlos Avina, iemand met wie Vromant een goede relatie heeft, op te volgen.
“De meeste mensen die naar een voetbalmatch kijken, zullen correct kunnen inschatten wie de betere spelers zijn. Iemands potentieel inschatten is echter een pak moeilijker”
Bij Cercle moet Vromant nu proberen om de goede weg die Cercle de afgelopen seizoenen al bewandeld heeft, verder te zetten. En dat doet de Oost-Vlaming met één quote in het achterhoofd:
Sommige mensen denken dat voetbal met de voeten wordt gespeeld, het zou hetzelfde zijn als mensen die zeggen dat schaken met de handen wordt gespeeld.
Dat vraagt wat duiding. “De meeste mensen die naar een voetbalmatch kijken, zullen correct kunnen inschatten wie de betere spelers zijn. Iemands potentieel inschatten is echter een pak moeilijker, want daarbij gaat het vooral om wat in het kopje van die speler zit. De wetenschap is het er namelijk over eens dat trainability en reseliance, leervermogen en mentale weerbaarheid, nog altijd onderscheidend zijn in het al dan niet bereiken van het hoogste of allerhoogste niveau. Dat wil zeggen dat ik bij het rekruteren van spelers altijd hamer op wat er in het kopje van de spelers zit. Je moet kijken wat zijn individuele doelen zijn en daarop inspelen. En ervoor zorgen dat hij ook naast het veld goed omringd wordt. Want het gaat om meer dan wat er zich op het veld afspeelt, het gaat over meer dan enkel die voeten.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
