Wie in de lente had voorspeld dat Maxim De Cuyper in de zomer van 24 met zijn geliefde Club Brugge landkampioen zou worden én meteen met de Rode Duivels mee zou mogen naar het EK voetbal, was ongetwijfeld zot verklaard. En zo kijkt Maxim ook terug op die wonderlijke maanden van mei tot september: “Zot!” Over een poster in de gang ten huize De Cuyper in Heist, over zijn vriendin die nog snel terugkeerde uit Australië om haar lief toch nog even te zien voor hij Rode Duivel werd en over een voetballer die zich ongelooflijk kan amuseren zonder één minuut te spelen.
Het verhaal is bekend: Club Brugge was in maart in de reguliere competitie op 19 punten van de leider gestrand, geen mens geloofde nog in de titel. Maar op de voorlaatste speeldag van de Champions’ play-offs staat op 19 mei in Anderlecht-Club de titel op het spel. Union had even daarvoor nog wel gewonnen op Cercle, maar bij winst in de Clasico is Anderlecht quasi zeker van de landstitel. En idem voor Club, want dan volstaat een gelijkspel op de laatste speeldag thuis tegen de buren van Cercle. Dáárom stapt Maxim De Cuyper na de 0-1-zege zo uitgelaten van het veld. “We zijn kampioen! Bizar, eigenlijk.”
Op 26 mei mag Club dan écht zijn 19de landstitel vieren, de meest miraculeuze in zijn geschiedenis. Bij jeugdproduct De Cuyper welt meteen op: “Toen Club in 2016 na elf jaar nog eens kampioen speelde, zat ik als klein mannetje in de tribune. En nu ben ik zelf…” Als het veld door de uitzinnige Clubfans wordt bestormd, maakt hij toch maar liever dat hij wegkomt.
“Ik weet nog dat ik eerst naar de bank liep, maar toen ik die aanstormende massa zag, dacht ik: fuck… wat is dat hier… snel naar binnen! Jammer eigenlijk, je wil zoiets eerst met de spelers en de staf vieren. En dan met de supporters. Nu was er alleen dat minipodium waar je als speler snel eens met de beker op mocht.”
Uniek moment
Landskampioen spelen met de club van je hart, het is toch een uniek moment… Beseft hij vooral als zijn pa boven wenend in zijn armen valt: “Dit is het mooiste cadeau dat je mij kon geven…” Het feest achteraf is alvast even zwaar en geestig als zijn titelviering met Westerlo in tweede klasse, twee jaar daarvoor. “Met het kleine, gezellige Westerlo… Daar feestten we samen met de supporters in een grote tent naast het stadion, nu met alle medewerkers van Club in het Oude Gemeentehuis in Varsenare. Ook zwaar hoor, al drink ik geen bier. Ik dronk wel champagne, al vind ik dat eigenlijk niet lekker. Maar verder vooral veel baco’tjes, Bacardi-cola’s..”
Feest! En we zijn nog maar eind mei, de zomer moet nog beginnen… Na de kampioenenviering de volgende dag op de Brugse Markt merkt De Cuyper op zijn telefoon een berichtje van… Domenico Tedesco. Of hij de bondscoach even kon terugbellen? Nooit eerder was Maxim De Cuyper, op zijn 23ste als linksachter revelatie bij Club Brugge – vijf goals en 15 assists – opgeroepen voor de Rode Duivels. Maar ’s anderendaags zou Tedesco zijn selectie voor het EK in Duitsland bekendmaken…
“Mijn contract verlengen, dat was een keuze voor Club, voor veel speelminuten en voor de Champions League. Een juiste beslissing, denk ik”
“We zaten nog met een aantal spelers in een restaurant na te vieren. Ik belde terug: hij wilde me meenemen! Tot mijn grote verbazing, ik was ondanks alle speculaties vooraf overtuigd dat hij de spelers van de kwalificatiematchen zou meenemen. Maar ik ben niet het type dat dan zijn vreugde gaat uitbrullen: na een proficiat van de ploegmaats babbelden we gewoon verder. Maar het gaf een ongelooflijk goed gevoel.”
Thomas Meunier, gevestigde waarde bij de Duivels en ex-Club, laat ’s anderendaags alvast in de kranten weten: “Maxim De Cuyper is de toekomst!” Die toekomst zei evenwel zelf simpel maar gemeend: “Ik ga en ik zie wel.” Eerst moet de kampioen nog een paar dagen zoveel mogelijk slaap inhalen om dan op vrijdag 31 mei in Tubeke zijn officiële blijde intrede te doen bij de Rode Duivels. Die van Kevin De Bruyne, Romelu Lukaku… jawel. Hij moet zich nu toch even in de arm knijpen: Heist heeft een Rode Duivel. En laat dat ook graag en trots zien: Rode Duivel Maxim De Cuyper prijkt in een grote muurschildering op de hoek van de Bakkerstraat en Pannenstraat!
Intussen vindt hij het daar in Tubeke allemaal vooral spannend. “Ik als enige nieuweling tussen al die grote namen… Ik was wel nerveus, maar eigenlijk vond ik best snel mijn draai. Het zijn ook allemaal gewone mensen die ook jong zijn geweest en hun weg hebben moeten zoeken, toch? En elke dag kaarten met die mannen hielp ook. Hetzelfde spel als we hier in Brugge speelden: Dubbele King. Op die momenten speelt je naam niet meer, ik had er met veel plezier Jan Vertonghen ingemaakt.” (lacht)
Rode Duivel
Op training ligt de kwaliteit en de intensiteit wel een stuk hoger dan bij Club, ondervindt hij meteen. Maar in de eerste oefenmatch op 5 juni tegen Montenegro (2-0) debuteert hij succesvol in de basis – Arthur Theate is nog geblesseerd. De commentaren: De Cuyper maakte zo goed als altijd de juiste keuze. Zijn reactie: “Ik heb me goed geamuseerd.”
Ook in de laatste oefenmatch richting Duitsland tegen Luxemburg (3-0) is hij basisspeler. Waarop de Belgische selectie haar intrek neemt in het Schlosshotel Monrepos in Ludwigsburg. “Pas toen we op het vliegveld opgehaald werden door een bus BELGIUM, besefte ik het helemaal: ik zit op een EK! Een supergevoel! Tussen de beste voetballers van Europa! Vroeger miste ik geen enkele match van een groot tornooi, drie per dag. Vaak tussen de supporters op een groot scherm in Heist. En nu zat ik er zelf. Te kaarten. Zó geestig. Eerst kampioen met Club Brugge, waar ik altijd had van gedroomd. En dan… Ik dacht: amai, dat is nóg zotter. Maar ik had van de eerste dag gezegd: ik verwacht niets, alles wat ik ga spelen is bonus. Ik ben gewoon zo opgevoed. Ik hoefde het, om teleurstellingen te vermijden, mezelf niet op te leggen. Ik zit gewoon zo in elkaar: ik leef liever in het moment, kijk niet graag vooruit. Maar in de dagen voor de eerste match tegen Slowakije begon ik natuurlijk wel wat te hopen.”
Want na die twee oefenmatchen verwacht iedereen hem in de eerste match tegen Slovakije op de linksachter – Theate is nog steeds niet fit. Maar dan neemt de bondscoach hem even apart. Reconstructie van dat gesprek: “Ik zie het nog voor mij, het was in de fitnesszaal, een grote container eigenlijk. De coach zei niet expliciet dat ik niet ging starten, legde uit dat hij tevreden was over mijn twee matchen. Maar ik kon wel afleiden dat ik niet ging starten.”
Of hij toen toch niet moest slikken? (denkt diep na) “Eigenlijk niet… Want ik had vooraf toch niets verwacht? Ik amuseerde mij, een teleurstelling mocht dat niet doorkruisen.”
Uitschakeling
Op de linksachter staat Carrasco (en Doku is rechterwing…), de Rode Duivels verliezen verrassend hun openingsmatch met 0-1. Het is de prelude van een teleurstellend EK waarin ze met een zege tegen Roemenië (2-0) en een bedroevend 0-0-gelijkspel tegen Oekraïne alsnog de 1/8ste finales bereiken, maar daarin door hun slappe groepsfase meteen tegen topland Frankrijk uitkomen. De kritiek breekt los.
“Maar binnen de spelersgroep werd meteen de knop omgedraaid”, herinnert De Cuyper zich. “Dan moeten we Frankrijk maar uitschakelen!”
Niet dat De Cuyper, in de Brugse kleedkamer als mondig bekend, zich daar in Ludwigsburg al veel laat horen. “Ik had daar bij de nationale ploeg geen enkel recht op. Zitten en zwijgen!” (lacht)
De kritiek klinkt nog harder na de uitschakeling tegen Frankrijk (0-1), de Duivels moeten met de staart tussen de benen terug naar België. En naar Heist. De Cuyper heeft in Duitsland geen minuut gespeeld.
“Ik besefte het toen niet helemaal, zat constant op een wolk, denk ik. Het is in elk geval mijn mooiste, zotste en zwaarste zomer ooit geweest”
Hij herinnert zich vandaag wel de storm rond Tedesco en de Duivels die toen opstak. “Al las ik weinig van al die kritiek: ik had mij geamuseerd op de goeie trainingen, bij het kaarten, had meegeleefd met de groep… het EK en de bubbel waarin ik had vertoefd was mij uitstekend bevallen. Ik kreeg wel veel berichtjes binnen van mijn omgeving en van vrienden: waarom kreeg je geen kans…? Hij nam je mee, waarom gebruikt hij je dan niet..? Maar dat woog geen moment door, ik beschouwde zulke berichten alleen als mooie complimenten.”
Maar hij is na zo’n lang en slopend seizoen wel dringend aan rust toe. Niet in het appartement dat hij deelt met zijn vriendin en hun twee honden – in Knokke-Heist loopt een voetballer van Club Brugge en prille Rode Duivel niet meer anoniem en rustig rond – maar een weekje in het Griekse Kos.
“Het was hoog tijd, ik was vooral mentaal óp en wilde het voetbal helemaal loslaten. Ik heb nog net de halve finales en finale gevolgd, maar verder heb ik nauwelijks teruggedacht aan dat EK. Ik had van de fysiektrainers van Club, dat de trainingen al snel hervatte, meegekregen: twee loopjes, en daar bleef het dan ook bij. Alle aandacht en tijd was voor mijn vriendin. Dat verdiende ze ook, toen bekend raakte dat ik mee moest naar het EK heeft ze haar reis in Australië, een reis die al een jaar vooraf was geboekt, meteen afgebroken zodat we tenminste nog een paar dagen samen hadden voor ik naar Tubeke moest.”
Champions League
Intussen krijgt hij nog beslommeringen aan zijn hoofd. De Cuyper heeft naam gemaakt, er is sprake van interesse van topclubs als AC Milan, Galatasaray, Wolfsburg, Bremen, PSG, Marseille… Maar op 13 augustus maakt Club bekend dat De Cuyper zijn contract heeft verlengd tot 2028.
“Een keuze voor Club, voor zoveel mogelijk speelminuten en voor de Champions League. Een juiste beslissing, denk ik. Na lang overleg; iedereen die dicht bij mij staat, heeft zijn mening mogen geven. Mijn vriendin zou mij volgen, dat was al afgesproken. Natuurlijk dacht ik wel eens: passeert zo’n trein nog wel eens? Maar de mensen rond mij zeiden: natuurlijk, Max!”
Er wacht immers nog zoveel moois bij Club. Meteen al in september, de ongeziene zomer van 2024 is nóg niet voorbij: op 18 september debuteert Maxim De Cuyper in de Champions League, het magische kampioenenbal. Zijn papa zit alweer ontroerd in de tribune.
Zoonlief: “Als kind was de Champions hét van hét en op een dag sta je er zelf… Die hymne voor de match. Zót!” Het zal nooit wennen, al zit De Cuyper intussen al vijf hymnes verder en bedenkt hij een laatste keer in de achteruitkijkspiegel naar zijn zomer van 24 kijkend: “Wat is het allemaal verschrikkelijk snel gegaan: landskampioen, Europees kampioenschap en Champions League, alles voor het eerst in nog geen vier maanden. Ik besefte het toen niet helemaal, zat constant op een wolk, denk ik. Het is in elk geval mijn mooiste, zotste en zwaarste zomer ooit geweest.”
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
