KV Kortrijk, laatste met één punt, ontvangt zondag Anderlecht. Na een spectaculaire slotfase van de transferperiode doet het dat met een grondig vernieuwde selectie. Doelman en vice-aanvoerder Tom Vandenberghe schat de toestand in. “Het zou mij niet verwonderen mocht het tegen Anderlecht plots wel lukken.”
Liefst vijftien nieuwkomers moeten dus van KV Kortrijk weer een waardige eersteklasser maken. Tot nu toe zijn de Kerels met één punt en zeventien tegendoelpunten in zes wedstrijden het kneusje van de Jupiler Pro League, maar er is in het Guldensporenstadion gerechtvaardigde hoop dat daar snel verandering in zal komen. “Met de versterking erbij voelt het een beetje aan als een nieuwe start”, verwoordde doelman Tom Vandenberghe (31) het dinsdag voor het vertrek op tweedaagse stage naar Nieuwpoort. “Maar tot nu toe was dit mentaal het moeilijkste wat ik in mijn carrière al meegemaakt heb. Ik voel wel dat ik supergoed train, ik vind dat ik al elke keer mijn match gespeeld heb én ik hoor ook wel goeie commentaren. Maar ik weet hoe het gaat: mensen kijken in de gazet en zeggen: die keeper heeft er wéér drie binnen! Als ik mijn matchen analyseer, kan ik mezelf niet echt iets verwijten. Maar geestig is het zeker niet.”
Had je nog geen ervaring met degradatievoetbal toen je vorig seizoen naar KV Kortrijk kwam?
“Heel lang geleden had ik al eens tegen de degradatie gespeeld, in provinciale, met Deerlijk. We zijn er toen ook maar net ingebleven. Net zoals aan de top spelen, geeft het veel druk, maar degradatievoetbal is toch nog iets anders. Je speelt met de toekomst van de club hé, zeker in dit competitieformat: zestien ploegen in plaats van achttien, de laatste vier spelen play-downs en er kunnen er drie zakken! Ik probeer niet te veel meer met de toekomst bezig te zijn en er elke dag alles uit te halen met de overtuiging dat elke match gespeeld moet worden. Veel mensen geven ons tegen Anderlecht geen kans, maar het zou mij niet verwonderen mocht het nu plots wel lukken. Het talent heb ik altijd wel gehad, maar vroeger was ik mentaal niet zo sterk.”
Je bent stressbestendiger geworden?
“Ja.”
Wat heb je daar zelf voor gedaan?
“Veel. Twee à drie jaar geleden ben ik begonnen met mediteren, mindfulness, in een periode dat ik het bij Deinze in 1B mentaal heel lastig had, en daardoor heb ik veel kunnen loslaten. Daarnaast doe ik de ademhalingsoefeningen en de koude douches van Wim Hof en ook van het boek Zo word je een oersterke voetballer stak ik dingetjes op die mij helpen. Ik weet zeker: mocht ik dat allemaal al op mijn twintigste geweten hebben, dan zou ik nog veel verder geraakt zijn.”
Ken je intussen alle nieuwe spelers?
“Nog niet. We speelden vorige week woensdag een oefenmatch tegen Gent maar er deden er drie of vier niet mee. Die nieuwe ervaren centrale verdediger (de 34-jarige Noord-Ierse international Graig Cathcart, red.) zag ik vandaag voor het eerst. Die stage in Nieuwpoort is ideaal om elkaar beter te leren kennen. Ik zie wel al dat er tussen de nieuwe jongens talent zit. Hadden we met deze ploeg aan de voorbereiding kunnen beginnen, dan hadden we nu misschien al zeven of acht punten op achttien. Door de mislukte overname van die Amerikanen zijn er twee maanden verloren gegaan. Dat is de reden dat we nu met het mes op de keel spelen.”
“Het niveau op training is nu veel hoger dan vorig seizoen”
Is de leemte die de verkoop van Watanabe liet nu wel opgevuld?
“Intrinsiek is Watanabe misschien wel de beste verdediger van België. Eerst en vooral is zijn mentaliteit top. Dat is een beetje de cultuur van de Japanners: tijdens de week zagen die nooit en in de wedstrijd leggen ze er altijd hun kop voor. Als het goed gaat, gaan die niet op een wolk zitten; en in mindere momenten zakken ze nooit door een goeie ondergrens heen. Hetzelfde niveau als Watanabe halen, wordt moeilijk, maar ik hoop dat die nieuwe ervaren centrale verdediger in de buurt komt. In elk geval: 183 matchen in de Premier League, dat kunnen er in België niet veel zeggen.”
Hij is al geblesseerd.
“Ja, maar ik hoor dat het niet erg is. Ik hoop het. Al is die jongen die uit Rusland komt blijkbaar ook een goeie (de van Lokomotiv Moskou gehuurde 20-jarige Oekraïner Mark Mampassi, red.). En in die oefenmatch tegen Gent vond ik die rechtsback van Arsenal (de 21-jarige Ryan Alebiosu, red.) niet slecht. Wie zeker een aanwinst is, is Kana. Hoe zo’n jongen op training meteen een leider was, vond ik indrukwekkend. Ook Sissako doet zijn mond open wanneer het nodig is. Ik hoop dat ook hij een van onze sterkhouders wordt. Kwaliteit hebben we nu wel genoeg, denk ik.”
Waaraan merk je dat?
“Aan het niveau op training, dat nu veel hoger is dan vorig seizoen. We beschikken nu wel niet meer over topspelers als Watanabe en Selemani. En vergeet Kristof D’haene niet! Het meest nog missen we zijn mentaliteit, zijn ervaring ook om een match eens stil te leggen of er een keer één neer te leggen. Ik mis Kristof heel erg. En nu kan ik alleen nog met Dion (De Neve, red.) echt Vlaams spreken.” (lacht)
Hoe gaat Edward Still met deze uiterst complexe omstandigheden om?
“Heel goed. Tactisch, in hoe hij het ons uitlegt, vind ik hem de beste die ik ooit heb gehad. Het is geen cadeau voor hem, om hier zo laat in de voorbereiding aan te komen en te moeten beginnen met een ploeg die niet 1A-waardig is, maar hij blijft positief. Zelf word ik van een 6-0-nederlaag ongemakkelijk, maar als coach moet je dat kunnen plaatsen. Hij zei ook meteen: Het zal lang duren… Ik zei: Ik weet het…”
“Hoe Kana op training meteen een leider was, vond ik indrukwekkend”
Hoe is het om onder de nieuwe keeperstrainer Glenn Verbauwhede te werken?
“Volgens mij is hij een toptrainer in wording. Hij heeft zelf alles meegemaakt op het hoogste niveau en weet dus waarover hij spreekt. En: zijn traptechniek is van het allerbeste. De aanwezigheid van Glenn is een van de redenen dat ik sterker uit deze moeilijke weken ben gekomen.”
Je aarzelde om een verbeterd contract te tekenen: omdat je in de belangstelling van Antwerp stond?
“Er was inderdaad belangstelling van Antwerp, om daar tweede keeper te worden, maar ik stond altijd open om hier bij te tekenen hoor. Alleen wou ik eerst een gesprek met de nieuwe coach en die was er toen nog niet. Maar Edward Still gaf mij bij zijn komst meteen een goed gevoel. Ik ben een gevoelsmens en voel mij hier geapprecieerd, dus heb ik niet lang getwijfeld.”
Je debuteerde vorig seizoen op je dertigste in de eerste klasse. Heb je spijt van iets?
“Neen. Ik ben bij Deinze altijd gelukkig geweest. Misschien had ik iets ambitieuzer moeten zijn en iets vlugger uit mijn comfortzone moeten komen, maar het is geen schande een laatbloeier te zijn. Dat ik vanuit tweede provinciale reeks per reeks ben opgeklommen tot in eerste nationale getuigt toch ook van veel doorzettingsvermogen. Ik wil nog zoveel mogelijk wedstrijden op het hoogste niveau spelen en met KV Kortrijk mooie tijden beleven, zoals ze die hier vroeger gekend hebben, maar op dit moment moeten we nederig zijn: het behoud is het enige wat telt.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
