Aan de zijlijn bij KV Oostende wordt komend seizoen een beetje minder Duits gesproken, gezien assistenten Markus Pflanz en Alfred Ntiamoah andere oorden opzoeken. Voor Pflanz ligt een uitdaging als assistent bij Sint-Truiden in het verschiet. Maar de Duitser verlaat de kust niet vooraleer hij deftig afscheid kan nemen van KVO. “De positieve woorden van de fans doen veel deugd.”
“Mijn contract van twee jaar liep af en werd niet verlengd. Ik wist dat er een grote kans was dat dit zou gebeuren en daar moet je in het profvoetbal rekening mee houden.”
Markus Pflanz (46) reageert nuchter op zijn vertrek bij de Kustboys. In de zomer van 2020 streek hij neer in de Diaz Arena aan de zijde van Alexander Blessin, toen nog een nobele onbekende in het Belgische voetbal. Tot dat moment had Pflanz een gewone vaste job bij de belastingsdienst, maar daarvoor was hij met succes actief in de lagere voetbalklassen, de nationale en regionale voetbalbonden en ook de jeugd van Bundesligaclub Mainz. “Er waren twee voorwaarden om in het professionele voetbal te stappen”, keert Pflanz even terug in de tijd. “Enerzijds zou ik het enkel doen als ofwel Alexander Blessin ofwel Marco Rose (onder meer ex-Salzburg en Mönchengladbach, red.) me zouden vragen. Toen Alex belde met de vraag of ik Oostende kende, begon het te kriebelen om mee te gaan. Anderzijds heb ik mijn vrouw de moeilijkste vraag uit mijn leven gesteld – ja, moeilijker dan m’n huwelijksaanzoek destijds (lacht). ‘Vind jij het oké als ik ga coachen in het buitenland.’ Ik vroeg haar om op drie verschillende tijdstippen met ‘ja’ te antwoorden. Alleen dán zou ik meegaan naar KVO.”
Fantastische vrouw
De rest is geschiedenis. “Ach, ik heb een fantastische vrouw”, glundert Pflanz. “Logischerwijs moet je je wel aanpassen aan de nieuwe gezinssituatie.”
Blessin, Pflanz en co beleefden een topdebuut met een vijfde plaats als knap eindresultaat. Vorig seizoen liep het moeilijker. Midden januari verliet Blessin KVO voor de Italiaanse topklasser Genoa en werd Pflanz voor vijf wedstrijden hoofdcoach. “De afgelopen seizoenen veranderde Genoa vier keer van hoofdtrainer en zaten ze al met een ruime technische staf. Daardoor deed zich voor mij de kans niet voor om mee naar Italië te gaan”, duidt Pflanz. “Jammer, maar geen drama. Ik hoor Alexander nog altijd zeer regelmatig, bijvoorbeeld onlangs met zijn verjaardag en ook nu, met mijn overstap naar Sint-Truiden. We blijven goeie vrienden. Ik vind het zeer spijtig dat hij Genoa net niet in de Serie A kon houden. Alexander maakte bij z’n aantreden meteen naam: zeven gelijke spelen (onder meer tegen Inter en Atalante, red.) en een overwinning tegen Juventus met een ploeg helemaal onderaan. Daarna liep het minder. De kans op het behoud was er nochtans. Ik ben er zeker van: was Alex eerder naar Genoa gegaan, dan speelden ze nog in eerste klasse. Tegelijk kreeg ik de kans om hoofdcoach te worden in België, waar ik mijn UEFA Pro-trainersdiploma kan behalen”, gaat Pflanz verder.
Hoofdcoach
Op dat moment – KV Oostende stond toen vijftiende – kon Pflanz z’n eigen accenten leggen. “Ik voerde enkele kleine wijzigingen door, bijvoorbeeld door onze spelers niet zo hoog te laten spelen. De hoofdbetrachting was om als team, als familie te spelen. In onze eerste match na het vertrek van Blessin verloren we van Antwerp (1-2), maar hadden we de kans op een punt of zelfs meer. Op Gent speelden we 1-1, misschien met een tikje geluk. En dan die overwinning op Cercle Brugge (0-1)… Het was allicht geen mooie wedstrijd voor de neutrale toeschouwer, maar de ontlading bij de groep achteraf was zo groot. Vergeet niet: Cercle zette toen onder hun nieuwe coach Dominik Thalhammer een ongelooflijke reeks neer. Er was ook die bijzonder knappe goal van Maxime D’Arpino. Of die winst mijn mooiste herinnering is? Het was zeker een fantastisch moment en een leuk gevoel. Maar vijf minuten na affluiten dacht ik alweer aan de volgende training. Of onze eerste overwinning twee seizoenen geleden: die 0-1 in de laatste seconde op KV Mechelen en het feestje in de kleedkamer achteraf, waarbij materiaalman ‘Lucsje’ Benthein z’n befaamde ‘ziggezagge’ inzette.”
“Ach, ik heb hier zoveel mooie momenten meegemaakt, ik weet zelfs niet eens waar begonnen. Kijk, in deze sport moet je met veel verschillende persoonlijkheden kunnen omgaan. Een van de mooiste elementen is om samen en als team een overwinning te behalen. Dát heb ik veel in Oostende mogen zien.”
Het afscheid van Pflanz op sociale media kon op tal van mooie reacties rekenen bij de Oostendse aanhang. “Als de fans je zo begroeten en uitzwaaien, dan heb ik niet al te veel verkeerd gedaan, hé”, knipoogt de Duitser. “Ik ga me de supporters nog lang herinneren. Ze zijn niet de luidste roepers, maar hebben verstand van voetbal, staan met hun hele hart achter de club en tonen ontzettend veel respect. Het was altijd aangenaam om na een wedstrijd een babbeltje met hen te slaan. Ik kijk er al naar uit om ze opnieuw te begroeten als we met STVV tegen KVO spelen.”
Want Limburg is de volgende halte voor Pflanz, aan de zijde van hoofdtrainer Bernd Hollerbach. “Er kwam een plaats vrij toen hun assistent (Dennis Schmitt, red.) de kans kreeg om trainer te worden van de U19 van Paderborn. Ik had goeie gesprekken met Bernd en onze communicatie zit prima. Ik wil met STVV dezelfde weg bewandelen als met KVO en tegenstanders al vooraf doen vloeken dat ze tegen ons aan de bak moeten.”
De beste
Ook Alfred Ntiamoah vertrekt, maar keepertrainer Eberhard Trautner blijft bij KVO. “Hij is de allerbeste keepertrainer uit het Duitse voetbal, eerlijk waar”, besluit Pflanz. “Beeld je eens in: hij werd kampioen met Stuttgart in 1992 en coachte onder andere Jens Lehmann, Timo Hildebrand, Bernd Leno, Odysseas Vlachodimos en Peter Gulacsi. Kortom: een echte klasbak.”
(Timmy Van Assche)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
