Hij wordt op Club al liefkozend Skovke genoemd, Andreas Skov Olsen (22), in januari voor 6 miljoen euro weggehaald bij het Italiaanse Bologna waar hij in 2,5 jaar nauwelijks speelde. Maar op een paar maanden tijd ontpopte de Deen zich tot de nieuwe chouchou van heel blauw-zwart: in 7 competitiematchen al goed voor vier goals en vier assists. ‘Danish Dynamite’! Skovke over Christian Eriksen, Deense ‘hygge’ in Brugge, de titelkansen van Club, big clubs en zijn collectie moderne beeldjes en … 250 sneakers.
Eerst nog even terug naar de Johan Cruijff ArenA, zaterdagavond. Nederland-Denemarken, dat was ook een beetje Lang versus Skov Olsen. “We hadden het er vooraf nog over: het wordt fun, ik op de ene flank en Noa op de andere. Ik hoopte nog dat hij niet teveel trucjes zou bovenhalen.” (lacht) Jammer, Noa Lang haalde bij Oranje de finale selectie niet, Skov Olsen daarentegen mocht aan de rust invallen. Samen met Christian Eriksen. Het zou gedenkwaardig worden: de Deense Bruggeling maakte van dichtbij mee hoe de ster van het Deense elftal 287 dagen na zijn hartstilstand op het EK zijn terugkeer al na twee minuten onderstreepte met een geweldig doelpunt. En deed dat drie dagen in Kopenhagen tegen Servië bij zijn terugkeer in eigen land nog eens over. Magische momenten, niet in het minst voor Skov Olsen.
“Of course. Van zodra Christian weer voetbalde bij Brentford FC, verwachtte ik hem opnieuw bij ons. Want ik kende zijn kwaliteiten: hij is zó goed dat het niet uitmaakte hoe lang hij out was geweest. We hadden tussen zijn hartstilstand en zijn terugkeer bij de nationale ploeg wel eens contact, ik volgde vorige zomer vooral bezorgd zijn medische rapporten. Christian is niet alleen een fantastische voetballer, hij is ook een ongelooflijk goed mens. Altijd gelukkig, altijd iedereen willen helpen. Toen het drama gebeurde, zat ik nog geen jaar bij de nationale ploeg maar hij ontfermde zich toen al echt over mij. Ook omdat we toen allebei nog in Italië voetbalden, hij bij Inter Milaan en ik bij Bologna. We reisden vaak samen af naar de Deense nationale ploeg.”
Mooi zo. En nu Club. Je werd door Club met letterlijk veel vuur voorgesteld als ‘Danish Dynamite’. Sindsdien maak je het ook helemaal waar.
“Ik zag dat filmpje. Leuk! Ik ga niet zeggen dat ik zo’n start had verwacht, maar ik werd meteen door de hele ploeg zó goed opgevangen en kreeg van de staf zo’n duidelijke technical stuff mee dat alles eigenlijk heel makkelijk liep. Die duidelijkheid geldt trouwens voor de hele ploeg: we weten precies hoe te voetballen, hoe we balbezit moeten creëren. Wat ervoor zorgt dat het voor mij heel fijn voetballen is. Echt waar, ik sta hier elke ochtend op en denk meteen: yes!”
Je mist duidelijk de geroemde Deense ‘hygge’ niet, jullie uitdrukking voor gezelligheid en knusheid.
(lacht) “Huuge, zo spreek je het uit! Chillen met vrienden. Neen, dat mis ik niet. Ik woon hier dan wel alleen in Knokke, mijn vriendin Olivia moet nog 2,5 jaar studeren in Denemarken, maar ik trek hier ook buiten het voetbal regelmatig op met ploegmaats. En ik heb nog vrienden in Nederland, op maar twee uurtjes rijden. Met Victor Torp van KV Kortrijk (ook ex-Midtjylland) spreek ik ook wel eens af. Ik ga nu ook niet zeggen dat ik Olivia niet mis (lacht), maar ik heb het hier uitstekend naar mijn zin.”
Véél meer dan in Bologna dus?
(zucht) “Dat was anderhalf jaar worstelen. Oké, ik had de keuze gemaakt om Nordsjaelland en Denemarken te verlaten om te voetballen. Maar ik speelde evenwel nauwelijks én als ik al eens speelde, was het helemaal mijn spel niet, almaar verdedigen. Alles naast het voetbal viel wel nog mee: Bologna is een mooie stad, altijd zon… Maar ik had niet gekozen voor een fijn leven, ik kwam er om te voetballen. Het werkte gewoon niet. En toen het na 2,5 jaar nog niet werkte, was ik heel blij dat ik er mij kon loswringen (Bologna liet hem maar moeizaam vertrekken, red.) en naar Club kon.”
Eenmaal de ‘big games’ beginnen, moeten we ons topniveau bereiken
Club wilde je als Deens toptalent nochtans al in de zomer van 2019, maar je verkoos toen Bologna boven Brugge en zelfs boven Bayern München.
“Ik kon toen uit veel topclubs kiezen. Ik heb toen echt alles heel goed afgewogen, ik heb letterlijk op papier per optie alle voor- en nadelen genoteerd. (denkt na) Ik zou nu kunnen zeggen dat ik spijt heb van mijn keuze toen, maar ik hou er niet van terug te kijken naar het verleden. Ik onthoud liever dat ik uiteindelijk veel heb geleerd uit die 2,5 jaar Bologna. En, wat voor mij het belangrijkste was: ik heb mij in die periode toch steeds opnieuw kunnen bewijzen bij de nationale ploeg. Hoe slecht het ook ging bij Bologna, telkens ik bij de nationale ploeg kwam, kreeg ik meteen vertrouwen, speelde ik goed en scoorde ik ook af en toe. En telkens ik dan terugkeerde bij Bologna, was het weer… (diepe zucht) Die breaks met de nationale ploeg waren echt zó belangrijk voor mij.”
Hielden ze jouw zelfvertrouwen op peil?
“Zeer zeker. Dankzij de nationale ploeg had ik nog steeds plezier op het veld. Nu heb ik precies hetzelfde gevoel bij Club. Ik voel me sinds januari weer helemaal…”
… on fire? Danish Dynamite! Dit wordt het jaar van Skovke: eerst de titel met Club en dan het WK in Qatar?
“Het kan een big year worden, yes. Je weet nooit wat we kunnen neerzetten in Qatar. Maar nu eerst de matchen tegen Beerschot en KV Mechelen winnen en dan kijken hoe groot de kloof nog is met Union. En dan moet het maar gebeuren in de play-offs.”
Intussen zette Club een 18 op 18 neer maar jullie spelen nog steeds geen kampioenenvoetbal.
“Het gaat nu in eerste instantie om de punten. Maar we speelden toch al vaak heel goed ook? Dat het soms beter kan, beseffen we evenwel ook. Al is het ook voor ons moeilijk om aan te wijzen waarom ons spel vaak nog te wisselvallig is. We weten dat we consistenter moeten zijn en we werken daar op training ook hard aan. Eenmaal de big games volgen, moeten we ons topniveau bereiken.”
Wordt Union jullie grootste concurrent?
“Dat denk ik wel. Maar ze tellen nog maar vijf punten voorsprong, hé. Al geloof ik dat de andere twee ploegen in de Champions play-offs, Antwerp, Gent of Anderlecht dus, ook nog kunnen meespelen. Het wordt nog really hard.”
Je kwam naar Club om het als grootste Deense talent eindelijk waar te maken en tekende tot juni 2026. Ik kan mij niet voorstellen dat je binnen vier jaar nog speelt bij Club.
“Ik steek het niet weg: ooit wil ik naar een Europese topclub. Zo ambitieus ben ik wel, als kind dacht ik alleen maar toptoptop… Naar een bigbigbig club. Maakt niet zoveel uit welke club. Eentje die de Champions League kan winnen. Ik wil er àlles uithalen.”
Heeft dat ook te maken met de zware heupproblemen op jouw 14de, waardoor je bijna verloren was voor het voetbal?
“Ik heb toen een jaar niet gevoetbald, geen dokter kon me zeggen wat er scheelde, zelfs met een operatie was er een kans dat ik nooit meer zou kunnen voetballen. Het is uiteindelijk goed gekomen, maar dat verhaal heeft mij sterk gemaakt. En nog ambitieuzer. Voetbal was mijn leven, iets anders interesseerde mij niet. Ik was op school best een goede leerling, daar letten mijn ouders wel op. Maar wel een die voortdurend zat te denken: kon ik maar voetballen.”
Intussen zijn er wel interesses bijgekomen, las ik. Wel raar: een verwoede gamer die ook houdt van mode en kunst. Dat moet je me toch even uitleggen.
“PlayStation spelen met anderen is hier mijn invulling van hygge! (lacht) Want intussen zit je toch met je vrienden gezellig te praten? Wat kunst betreft: ik hou niet zo van schilderijen, of het nu moderne zijn of niet, maar ik verzamel wel hippe, moderne beeldjes. Ook een beetje als investering, al zijn het niet zo’n dure stukken, hoor. En wat mode betreft: dan hebben we het niet over dure kleding als Versace of Armani, hé. Wel over coole streetwear. En over sneakers. Ik heb intussen in mijn appartement een collectie van 250 paar! Ik draag ze niet eens allemaal. Maar ik heb ze niet allemaal gekocht, hoor. De meeste kreeg ik van mijn sponsor Nike.”
Tot slot, je bent ook diep gelovig. Met tatoeages als ‘Fear God’ en ‘God created you different, be you’.
“Ik ben christelijk opgevoed, ik ging als kind ook elke zondag naar de kerk. Veel Denen zijn zo gelovig, hoor. Maar nu moeten we voetballen in het weekend en het is ook niet zo dat ik elke dag bid. Maar al zolang ik voetbal, bid ik wel voor elke match.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
