Alles in de schoenen van Deila schuiven zou fout zijn

Hard in hun muziek, hard in het supporteren voor hun club/vereniging. Dat zijn hardrockers Henk Vanhee (Club) en Roel Jacobus (Cercle). Zij vormen dit seizoen onze VAR, oftewel onze Voetbal Analyserende Rockers. Beurtelings werpen ze hun blik op de meest opvallende voetbalmomenten.

Business as usual

Wat sluimerde als de kroniek van een aangekondigd ontslag is na de ontgoocheling bij een zoveelste ruggengraatloze prestatie van blauw-zwart voltrokken: Ronny Deila is niet langer trainer van Club Brugge. Een donderslag bij heldere hemel kon je dit niet noemen. Deila was al een aantal keren in een kramp geschoten op vergaderingen en te vaak keken spelers twijfelend naar de zijlijn omdat er geen plan was. Niet bij een voorsprong, noch bij een gelijkspel of een achterstand. Schrijnende taferelen voor een club waar niet zolang geleden werd verkondigd dat het trainerschap losser kon worden ingevuld omdat de sterke sportieve onderbouw een garantie was op succes. Tot driemaal toe is deze bewering ondertussen naar de prullenmand verwezen. Alles in de schoenen van Deila schuiven zou echter fout zijn. Het is tijd dat Club werk maakt van een heldere omkadering waarin de sportieve baas met een duidelijke visie het potentieel van zijn spelersgroep kan benutten. En alhoewel velen onder ons deze hebben overschat: hier zit meer in dan een hopeloze achterstand van 19 punten op de leider en een figurantenrol in de play-offs. Want bij de eerste zes eindigen is voor de ene reden tot bedenkelijke euforie, maar voor Club Brugge moet dit altijd business as usual zijn, we moeten daar niet flauw over doen. Dit is geen zelfoverschatting, het moet een minimumvereiste zijn om bij Club Brugge te mogen functioneren.

“Het is tijd dat Club werk maakt van een heldere omkadering”

Blauw-zwarte molecule

‘It is what it is’ zeggen ze ondertussen ook in Noorwegen, dus gaan we met Club de laatste rechte lijn van dit kampioenschap in met tussenpaus Nicky Hayen, de trainer van Club NXT en tevens voor velen van ons een groot vraagteken. Als volbloed Club-fan volg ik uiteraard ook de jonkies van Club NXT van dichtbij. Hayen had bij NXT wél een duidelijk plan voor zijn jonkies. Hij ging altijd uit van een goeie organisatie en houdt het bij snel verticaal voetbal in balbezit, maar door het vele schuiven met talentvolle voetballers naar de grote jongens of naar de U18 moest Hayen steeds roeien met de riemen die hij ter beschikking kreeg. Bij zijn nieuwe functie zal dat helemaal anders zijn, maar de vraag is natuurlijk hoe hij op korte tijd patronen zal kunnen presenteren die er eigenlijk al maanden geleden hadden moeten zijn. De twijfel is groot en sommigen ruiken al bloed. Laten we dus op korte termijn op zoek gaan naar die chemische formule waardoor we weer klitten als één grote blauw-zwarte molecule. De aanhang snakt ernaar. Spreken met een eendrachtige, luide stem. Met aanvallend voetbal als het kan, maar met begrip als het nu even niet zou lukken.

Salonremise

Heel het land staat ondertussen in rep en roer over de salonremise in Westerlo. De moraalridders van het vaderlandse voetbal eisten dat er koppen zouden rollen en dan heeft men maar het gemakkelijkste slachtoffer genomen: Rik De Mil, in de rug gestoken door de immer falende Vanhaezebrouck, in de steek gelaten door een even schuldige collega Vrancken. Als we dan toch over ethiek in de sport hebben: waarom staan de Vandenbempts en Filip Joosen van dit land dan niet op de tafels als het gaat over de financiële doping in ons voetbal? Waar zijn de vragen bij het functioneren van ploegen met miljoenen schulden waardoor de belangen zo wurgend worden voor iedereen in de Jupiler Pro League dat deze toestanden niet konden uitblijven? Het is natuurlijk veel gemakkelijker om Rik De Mil te slachtofferen terwijl hij net de man was die vorig seizoen Union plichtsbewust van de titel hield terwijl veel fans van Club het op dat moment veel liever anders hadden gezien. Het lijkt een kwestie van tijd dat de kampioen en de ereplaatsen in ons voetbal zullen worden toegewezen aan de tafel van Extra Time of op één of andere podcast en ik kan dat maar matig appreciëren.