Ivan Perisic, donderdag met Kroatië WK-tegenstander van de Rode Duivels, heeft de absolute top van het wereldvoetbal bereikt. Zijn carrière startte pas echt op Schiervelde. Wij verzamelden ‘Roeselaarse’ impressies over de toen piepjonge kerel. “We wisten niet wat we zagen.”
Donderdag 1 december op het WK in Qatar. Een stevig duel tussen Ivan Perisic en Leander Dendoncker tijdens Kroatië-België. Het is niet uitgesloten. Maar wat opvallend is: beide spelers hebben een verleden bij KSV Roeselare. Dat Dendoncker op Schiervelde belandde, dat lijkt de logische gang van zaken voor een talentvolle jongen uit het naburige Passendale. Dat het traject van Ivan Perisic, dat later naar topploegen als Dortmund, Inter Milaan, Bayern München en nu Tottenham Hotspur leidde, een tussenstop in Roeselare kende, dat is dan weer een ander verhaal. Leuk detail: halfweg 2009 verliet Perisic KSV Roeselare voor Club Brugge, en op datzelfde moment verhuisde Dendoncker naar RSC Anderlecht. Naar de jeugd, weliswaar.
“Eerlijk? Ik had nog nooit van Ivan Perisic gehoord toen ze hem hier aanboden” (Dennis van Wijk, KSVR-coach in 2009)
De passage van Ivan Perisic bij KSV Roeselare duurde slechts een half seizoen, maar de impact die hij had op het spel en de uiteindelijke redding van de club valt niet te overschatten. Maar hoe kwam een speler die later internationale naam en faam zou maken, schittert in de Champions League en al scoorde in een WK-finale nu in godsnaam in Roeselare terecht?
Getest bij Anderlecht
Daarvoor moeten we uiteraard even terug in de tijd. In het seizoen 2008-2009 staat KSV Roeselare er niet goed voor. Het heeft aan de passage van Wim De Coninck nog heel wat overbodige spelers overgehouden en ondertussen was, halfweg het seizoen, Dennis van Wijk al Dirk Geeraerd komen aflossen als trainer. Na dat seizoen werd de competitie overigens herleid van 18 naar 16 teams, waardoor het behoud veiligstellen een huzarenstukje werd. “We stonden er sportief niet goed voor, dus moesten we ingrijpen”, zegt de Nederlandse oefenmeester, die in totaal in drie periodes trainer zou zijn van KSVR. “Ik had wel contacten in Engeland; zo konden we onder meer Abdessalam Benjelloun en Sherjill MacDonald huren. Maar van Perisic had ik nog nooit gehoord”, klinkt het eerlijk.
De Kroaat had eerder, via manager Didier Frenay, al stage gelopen bij Anderlecht en in een jeugdtornooi indruk gemaakt. Maar hij keerde terug naar zijn moederclub Hajduk Split. Hij kon er een contract tekenen, maar op dat moment verkeerde de familie Perisic in een moeilijke financiële situatie – het legkippenbedrijf van Ivans ouders had moeite om investeringen af te lossen – en dus moesten de voeten van de zoon geld in het laatje brengen. Sochaux bood hem een profcontract aan voor vier jaar. Coach Alain Perrin had het wel voor de pas 18-jarige ruwe diamant.
“Afolabi, ex-Standard, speelde bij Sochaux samen met Perisic en verzekerde ons dat we hem blindelings moesten nemen” (Tom Colpaert, teammanager KSVR in 2009)
Perrin vertrok echter na een jaar naar Lyon. Zijn opvolger Bernard Genghini zag het minder zitten in de Kroaat. En Perisic? Die was ambitieus en wilde spelen. Via Tonci Martic, oud-voetballer bij Moeskroen, werd hij aangeboden bij KSV Roeselare. Tom Colpaert, nu aan de slag als teammanager bij RSC Anderlecht, maar toen in eenzelfde functie actief bij KSV Roeselare, ging zijn licht opsteken bij Rabiu Afolabi. “Die had nog bij Standard gespeeld en was ploegmaat van Ivan bij Sochaux. Afolabi verzekerde ons dat we hem met onze ogen dicht moesten nemen.”
Dennis van Wijk: “Ik had met hem in alle vroegte afgesproken in Rijsel. Om zeven uur zaten we al te ontbijten – hij was ‘s nachts naar daar moeten reizen. Ik wist meteen dat we een gemotiveerde speler in huis haalden.”
Winning goal op Club
Samen met een vijftal andere nieuwelingen ging Perisic meteen mee op stage naar Turkije. Tom Colpaert: “We wisten niet wat we zagen. Die jongen had alles: snelheid, kracht, techniek… En hij was tweevoetig. Hij trapte de hoekschoppen zowel met rechts, van nature zijn voet, als met links.”
Trainer Dennis van Wijk was ook meteen overtuigd. “In die eerste oefenmatch op Turkse bodem haalde ik hem aan de rust naar de kant. Ik had genoeg gezien. Maar daar speelde al het karakter van Perisic op: hij begreep niet waarom hij vervangen was. De reden was simpel: ik wilde niet dat hij geblesseerd raakte. De competitie en beker waren belangrijker.”
“En dat loonde ook. Na de winterstop was onze eerste officiële match een bekerpartij op Club Brugge. We wonnen met 0-1. Doelpunt Perisic.” Het slot van het seizoen en dus een deel van de nacompetitie zou hij missen met een blessure. “Maar hij had ons in de competitie al heel wat punten bezorgd en we konden ons redden.”
“Adrie Koster kende hem niet. Maar na enkele trainingen vroeg hij me al: waar heb je die gevonden?” (Luc Devroe, die hem van KSV Roeselare naar Club Brugge haalde)
Ivan Perisic zou na een half jaar de overstap maken van KSV Roeselare naar Club Brugge. Al toonden heel wat ploegen interesse. Luc Devroe: “KV Kortrijk, Zulte Waregem, en ik geloof dat Hein Vanhaezebrouck hem ook wel wilde, voor RC Genk.” Maar het was uiteindelijk KSV Roeselare zelf, dat nog een bod deed. Van Wijk: “Veel middelen waren toen niet in Roeselare. Toch hadden we 350.000 euro bijeen geharkt. Maar toen kregen we van de makelaar te horen dat hij nooit naar ons zou komen. Op dat moment heb ik tegen de mensen van Club Brugge gezegd dat ze hem moesten nemen.”
Bij Club Brugge was met Luc Devroe een sportdirecteur actief die een verleden had bij KSV Roeselare. “En ik had ook veel matchen van Roeselare en dus van Perisic gezien. Ik was overtuigd van zijn kwaliteiten. Maar medio 2009 arriveerde er met Adrie Koster bij Club een nieuwe trainer, die van een buitenlandse competitie kwam. Die kende hem dus niet. Ik ben maar op dezelfde nagel blijven kloppen, tot ze me zeiden dat ik hem dan maar moest halen… Na een paar dagen was Koster al overtuigd: ‘Waar heb je die gevonden?’, was zijn reactie.”
“Toen hij de club verliet, zat hij in tranen op de trappen van Schiervelde” (Vincent Provoost, ploegmaat in 2009)
En Perisic drukte meteen zijn stempel. “Hoewel hij pas laat bij Club gearriveerd was, scoorde hij meteen in zijn eerste wedstrijd. Dat eerste jaar was al goed, het tweede seizoen werd hij topschutter. Je kon hem ook overal opstellen. Aanvallend op de flanken, als diepe spits, of als tweede aanvaller. Voor een coach is zo’n speler van goudwaarde.”
Het Roeselaarse bod van 350.000 euro werd dus eigenlijk door een lager bod van Club overruled. “Met Club hebben we inderdaad minder betaald”, is Devroe overtuigd. Dennis van Wijk heeft daar toch zijn twijfels bij. “Er hingen daar toen ook managers rond, die wilden ook een deel van de koek. Maar het maakt nu niet veel meer uit, natuurlijk. Perisic heeft zijn carrière gemaakt.”
“Ik heb hem een sms gestuurd om hem te feliciteren met zijn goal in de WK-finale in 2018 en ja, daarop heeft hij geantwoord” (Jurgen Sierens, doelman bij KSVR in 2009)
Antoine Van Eeckhout was op het einde van het eerste decennium van deze eeuw enkele jaren voorzitter van KSV Roeselare. Als opvolger van Luc Espeel en voorganger van Yves Olivier. “Die bedragen, eerlijk, ik weet dat niet meer. We wilden hem ook graag houden, maar het moet ook mogelijk zijn. Perisic heeft ons toen geholpen om in eerste klasse te blijven, het seizoen erop zijn we dan jammer genoeg wel nog gezakt. Die jongen had duidelijk kwaliteiten om het hogerop te zoeken. Toen hij hier in Roeselare arriveerde, was hij hier met een missie. Hij toonde interesse in de club, wilde hier vooruitgang boeken. Veel spelers komen hier gewoon hun ding doen, van Perisic voelde dat er meer achter zat. En als bestuurder had je ook een band met hem. Ook de supporters droegen hem natuurlijk al snel op handen.”
“Toen hij niet verscheen op het etentje op de club, bleek dat zijn moeder in het land was en ze pannenkoeken had gebakken” (Vincent Provoost, ploegmaat in 2009)
Niet enkel bij de fans lag hij goed, ook bij zijn ploegmaats. Jurgen Sierens, een monument onder de lat bij KSV Roeselare, herinnert zich hem maar al te goed. “Hij was meteen een meerwaarde en scoorde belangrijke goals. Ook naast het veld liet hij zich gelden. Hij was amper twintig jaar, maar trok met ons mee. Ik weet nog dat hij toch enkele keren bij mij thuis is blijven slapen. Toen hij bij Club Brugge speelde, had ik nog regelmatig contact. Maar naarmate hij aan zijn internationale carrière timmerde, verwaterde dat natuurlijk. In de WK-finale in 2018 scoorde hij en ik stuurde hem een sms’je om hem te feliciteren. En dat heeft hij ook beantwoord.”
Ook Vincent Provoost, nu nog altijd actief bij KSKV Zwevezele, bewaart goede herinneringen aan Perisic. “Ivan was een sociale kerel. Als we eens een dagschotel gingen eten in de stad, dan ging hij mee. Maar vaak moesten we ook eten op de club, zeker op matchdagen. En ik herinner me dat hij toen eens ontbrak. Zijn moeder was toen hier net op bezoek bij hem, en hij at liever haar pannenkoeken die ze voor hem had gebakken.”
Perisic vertrok al na een half seizoen. “Eigenlijk de logische gang van zaken. Maar ik zie het nog voor mij: toen hij afscheid moest nemen, zat hij in tranen op de trappen van Schiervelde. Het moet zijn dat hij zich hier gejeund heeft.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
