Brecht Dejaegere staat na transfer naar de VS al meteen tegenover de beste voetballer ter wereld: “Twee keer in tien dagen tegen Messi: de max!”

Brecht Dejaegere trok niet naar de VS om uit te bollen: “Ik wil hier meteen iets neerzetten.”
Christian Vandenabeele
Christian Vandenabeele Sportjournalist

Na zijn doorbraak bij KV Kortrijk, de landstitel met AA Gent en de bekerwinst met Toulouse FC is Brecht Dejaegere op zijn 32ste met Charlotte FC aan een Amerikaans avontuur begonnen. Eind vorige week vertrok hij, dinsdag debuteerde hij al en nu treft hij met zijn nieuwe club twee keer het Miami van Messi. “Volgens Christian Fuchs, die met Leicester kampioen speelde in de Premier League, is de MLS de zwaarste competitie ter wereld.”

Vier dagen na zijn aankomst debuteerde hij al voor Charlotte! In de met 1-2 gewonnen achtste finale van de Leagues Cup viel hij na een uur in – met het shirtnummer 10. Na zijn douche kregen we hem dinsdagochtend in Houston om kwart na zes Belgische tijd even aan de lijn.

“In het begin is het altijd wat zoeken, maar het ging toch al vrij goed. Toen ik inviel, stonden we nog 1-0 achter, dus dat we alsnog wonnen, is super natuurlijk. De warmte was wel extreem. 46 graden! Ze hadden er ons wel op voorbereid en we kregen ice smoothies om ons van binnen fris te houden, maar eigenlijk was het niet te doen. Ongezien!”

“Ik had ook nog maar twee keer met de groep meegetraind, zaterdag- en zondagochtend en daarna was het meteen weer het vliegtuig op naar Houston, waar ook weer een tijdsverschil van een uur was. De bedoeling was dat ik maar twintig minuten zou spelen maar met de extra tijd zijn het er toch bijna veertig geworden.

“Het zijn hectische dagen geweest, ook door die uurverschillen. Je moet toch in je ritme zien te geraken. Christian Fuchs, die met Leicester kampioen speelde in de Premier League, zegt mij dat de MLS de zwaarste competitie ter wereld is, mede door de grote temperatuur- en tijdsverschillen en het vele reizen. Maar ik ben tevreden. Er was een leuke sfeer in het stadion en de grasmat was ongelofelijk goed. Het waren mijn eerste speelminuten sinds de bekerfinale met Toulouse eind mei en ik heb ze verrassend goed verteerd. De physical coaches kwamen na de wedstrijd meteen naar mij om te zeggen dat mijn meters heel goed waren. Ik heb thuis dan ook hard gewerkt met mijn vriend en personal coach Davy Durant.”

Lionel

Jullie moeten nu twee keer naar het Miami van Messi: nu vrijdag voor de beker en tien dagen later voor de competitie.

“Inderdaad. Voor mij is dat de max. Ik ben een grote Messi-fan. Vorig seizoen kende ik al het geluk om met Toulouse twee keer tegen hem te kunnen spelen. Ik liet een actiefoto waarop ik schouder aan schouder met hem sta vereeuwigen in een heel groot kunstwerk van Dominique Lobbestael van Footballheroes en dat hangt nu in mijn living. Ik ben blij dat ik hem zo snel terug zal zien.”

Heb je al zicht op de kwaliteit van jullie ploeg?

“Charlotte bestaat nog maar enkele jaren, het doel is om voor het eerst de play-offs te spelen. Dat kan nog altijd. Het is nog een jonge club, maar wel al met een grote en hevige aanhang. Bij de laatste thuiswedstrijd zaten er 45.000 supporters in het stadion. Dat is toch niet mis. Deze week betrekken we een nieuw trainingscomplex. Alles is hier op en top professioneel en nodigt uit om elke dag het beste van jezelf te geven.”

Ik tel in de kern zestien verschillende nationaliteiten.

“Het is de ploeg met de meeste verschillende nationaliteiten, maar voor een klapachtige West-Vlaming is dat geen probleem. Ik babbel met iedereen.” (lacht)

Jana

Je bent vertrokken zonder je zwangere vrouw en je zoontje van vier.

“Ja. Mijn vrouw (Jana Carton, red.) is uitgerekend voor oktober en mag niet meer vliegen. Ik heb toestemming gekregen om in oktober vervroegd terug te keren om bij de bevalling aanwezig te zijn. De laatste competitiewedstrijd is op 23 oktober. Dan zit het erop, tenzij we de play-offs halen. Dan gaat het nog een maandje door. De bedoeling is dat mijn vrouw pas in februari met de kinderen naar hier komt, omdat ik in januari drie weken op stage ben met de ploeg – twee weken in Spanje en een week in Los Angeles. Zondag ga ik kijken naar mijn toekomstig huis. Ik hoop er de veertiende al in te kunnen.”

“Charlotte FC is de ploeg met de meeste verschillende nationaliteiten, maar voor een klapachtige West-Vlaming is dat geen probleem”

Waar gaat een jongen van de boerenbuiten als jij wonen in een Amerikaanse stad van bijna een miljoen inwoners?

“Op een kwartier à twintig minuten van het stadion in een familievriendelijke buurt in een van de kleinere gemeenten buiten Charlotte. Mijn zoontje zal vanaf februari naar een internationale privéschool gaan. Charlotte zelf is een veilige, aangename en ook culinaire stad. Je kunt het in Amerika slechter treffen.”

Was het een droom om in de VS te gaan voetballen?

“Eigenlijk wel. Ik volg de MLS al lang, net als de NBA. Ik ben altijd al een grote fan geweest van Amerikaanse sport en de professionaliteit ervan. Op het eerste voorstel van Charlotte, in mei, ben ik niet ingegaan, omdat mijn zwangere vrouw toen veel stress had. Maar uiteindelijk hebben we toch ja gezegd tegen een verbeterd aanbod van 2,5 jaar plus een optie op een extra jaar. In Abu Dhabi kon ik veel meer verdienen, maar ik koos voor het langetermijncontract en de sportieve en menselijke uitdaging. Het is niet om uit te bollen dat ik naar Amerika ben gekomen. Ik wil hier meteen iets neerzetten. Overal waar ik geweest ben, heb ik mijn stempel kunnen drukken in de geschiedenis van de club: bij Kortrijk was dat het beste seizoen ooit, bij Gent ook en met Toulouse wonnen we na de promotie de beker. Ik wil altijd dat ze mij kunnen herinneren en dat hoop ik ook hier te kunnen doen.”

Hein

Het begon voor jou allemaal in 2011 bij KV Kortrijk. Hoe komt het dat er daar na jou geen enkele jeugdspeler meer is doorgebroken?

“Dat weet ik niet, dus ik ga daar geen uitspraken over doen. Ik kan alleen zeggen dat ik dat echt heel jammer vind.”

“In Abu Dhabi kon ik veel meer verdienen, maar ik koos voor de sportieve en menselijke uitdaging”

Waaraan had jij jouw doorbraak te danken?

“Ik denk vooral aan mijn doorzettingsvermogen. En ook aan een stukje geluk, dat Hein (Vanhaezebrouck, red.) er trainer was. Hij gaf mij de kans en ik greep ze, een beetje zoals Still nu met Montegnies. Was Leekens gebleven, dan denk ik dat er toen van Brecht Dejaegere geen sprake zou zijn geweest. Want hij geloofde niet in mij.”

Waarom niet?

“Hij vond mij te klein. Dat was zijn goed recht. Maar misschien denkt hij nu toch anders over mij.”