Of een West-Vlaming straks in de prijzen valt op het WK wielrennen in Australië valt nog af te wachten, maar met Tim Desmet heeft onze provincie alvast een wereldkampioen in huis. Zij het dan op één wiel. De sportieveling uit Leffinge bij Middelkerke kaapte op het wereldkampioenschap unicycling in het Franse Grenoble een gouden, zilveren én bronzen medaille weg. “Dankzij mijn eenwieler heb ik overal in Europa vrienden.”
Bij eenwielatleten duikt nogal vaak het cliché van circusartiesten op die met een resem halsbrekende toeren de nodige verwondering bij het publiek opwekken. Dat van die trucs klopt, maar circusartiesten zijn ze allerminst. Eerder topsporters die leven voor hun passie.
In die categorie mogen we ook Tim Desmet (29) onderbrengen. De Leffingenaar verdient de kost als business analist bij een bedrijf in de haven van Zeebrugge, maar zijn vrije uren spendeert hij haast integraal aan sporten. “Joggen, squashen, klimmen… Noem het en ik doe het”, glimlacht hij. “Maar unicycle is veruit mijn meest in het oog springende bezigheid.”
Dankzij YouTube
Al van kindsbeen toonde Tim een gezonde interesse in alles wat met circusartiesten en -acrobaten te maken had. “Op mijn veertiende kreeg ik voor het eerst een YouTube-filmpje van een unicycler onder ogen. Dat bracht alles in een stroomversnelling. Samen met mijn beste vriend was ik op slag verkocht. We schaften ons een unicycle aan en begonnen te oefenen. Met vallen en opstaan. Letterlijk.”
“Schrammen en blauwe plekken genoeg, maar een breuk heb ik nog nooit gehad”
Na een paar dagen wist Tim hoe hij zijn evenwicht kon behouden en begon zijn verhaal écht. “Dat gevoel toen ik mijn eerste, eenvoudige trick onder de knie had, weet ik nog altijd. Dat heb ik nog steeds wanneer ik iets nieuws leer beheersen.”
Unicycle omschrijft Tim als een heel kleine niche binnen de fietssport. “Eigenlijk is het eenvoudig: we rijden op één wiel van punt a naar b en doen onderweg de nodige stunts. Ik doe trial, flatland en street- en flatland. Bij trial moet je een traject vol hindernissen nemen, flatland focust op de pure tricks en street is een combinatie van beide.”
Na vijftien jaar behoort Tim tot de absolute wereldtop. “Het resultaat van ontelbaar veel uren oefenen en proberen”, glimt hij van trots. “Vooral in de zomer en lente staat mijn unicycle amper stil.”
Grenzen verleggen
Op zijn zestiende nam hij voor het eerst deel aan het Benelux-kampioenschap. “Dat won ik warempel en een jaar later werd ik tiende op het Europees kampioenschap.”
Sindsdien is de trein niet meer gestopt. Zowel in 2016 als dit jaar kroonde Tim zich tot wereldkampioen. “Zes jaar geleden in de categorie street, afgelopen zomer wist ik de hoogste sprong te maken. Dit jaar en in 2012 was ik ook derde in de trial. En om het af te maken, was ik tijdens het WK in Grenoble deze zomer ook tweede in de speedtrial.”
Op de vraag of unicycle moeilijk is, moet Tim glimlachen. “De instapgraad lijkt hoog, maar eenmaal je je evenwicht kan bewaren, wordt het alleen maar leuker. Vergelijk het met skateboarden of BMX’en. Ik verleg trouwens nog altijd mijn grenzen. Ik heb al veel tricks onder de knie, maar lang niet alles. Ik heb nog wat werk.”
Kleine wereld
Ondanks het feit dat hij al meermaals wereldkampioen is geworden, is het palmares – en bij uitbreiding de sport zelf – niet bijster bekend in ons land. “Nergens, eigenlijk. Het is een erg klein wereldje. In België zijn we met een zevental toppers die aan kampioenschappen deelnemen.”
“Op mondiaal niveau gaat het om een 1.500-tal atleten die het peloton aanvoeren.” Die kleinschaligheid beschouwt Tim ook als een voordeel. “Iedereen kent elkaar. Dankzij mijn eenwieler heb ik in heel Europa vrienden.”
“Ik heb bij wijze van spreken in elk land een bed staan. Mijn sport brengt me ook op plaatsen waar ik anders nooit zou geraakt zijn. In 2018 vond het WK bijvoorbeeld in Zuid-Korea plaats. Een fantastische ervaring.”
Blessure
Op één wiel de meest gekke trucs uitvoeren, het lijkt ons een garantie op gebroken armen en kneuzingen. “Dat valt bijzonder goed mee”, lacht Tim. “Ik heb in die vijftien jaar nog nooit iets gebroken. Schrammen en blauwe plekken genoeg, maar mijn zwaarste blessure waren verrokken ligamenten. Ik heb doorheen de jaren ook geleerd hoe je moet vallen.”
Van zijn sport leven, is niet mogelijk, klinkt het. “Unicycle zie ik als mijn grote passie, niet als een job. Stel dat ik me hier fulltime op toeleg, dan zou ik de ene demonstratie na de andere workshop moeten geven en zou het aanvoelen als van moeten. Dat wil ik niet. Unicycle is mijn uitlaatklep. Op mijn eenwieler vergeet ik de wereld rondom mij.”
Stunt
Toch zit de Leffingenaar niet om een stunt verlegen. Afgelopen zomer nam hij deel aan een eenwielertocht van het Luikse dorpje Krewinkel naar het Zeepreventorium in De Haan.
“Ik heb een tweetal dagen meegefietst en in Herne – de thuisbasis van de vzw Samen Bewegen voor Adem dat geld inzamelt voor de strijd tegen mucoviscidose – in de provincie Vlaams-Brabant heb ik het wereldrecord over bierflesjes rijden verbroken.” Tim fietste liefst 32,81 meter over spekgladde flesjes. “Het had net geregend, ik was dus maar wat blij dat ik het haalde en zo een Chinese collega versloeg”, glundert hij.
“De kans bestaat dat ik in het Guinness Book of World Records 2023 prijk. Als ik daarmee onze sport wat extra bekendheid kan bezorgen: graag. Ik organiseer in oktober ook mee het BK in Leuven. We kunnen alle extra aandacht gebruiken, want alleen zo kunnen we jongeren warm maken om op de unicycle te springen. Dit is topsport.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
