De Belgian Cats beginnen donderdag in een uitverkocht Sportpaleis aan hun missie om zich te kwalificeren voor de Olympische Spelen van Parijs. Ook de Bredense tweeling Billie – die weliswaar op de valreep uit de definitieve selectie voor het drieluik gelaten werd – en Becky Massey (23) is erbij. Voor Becky zouden het haar eerste Spelen worden. Billie mocht in 2021 al mee naar Tokio. “Maar alles wat we samen doen is nog zoveel specialer.”
Donderdag openen de Belgian Cats hun olympisch kwalificatietoernooi tegen de Verenigde Staten. Ongeacht het resultaat tegen de regerende wereld- en olympisch kampioen zullen echter vooral de duels tegen Senegal (vrijdag) en Nigeria (zondag) cruciaal zijn in de strijd om het olympisch ticket. Ook de familie Massey zal de matchen ongetwijfeld met argusogen volgen. Want hoewel Billie in de voorselectie zat en uiteindelijk de definitieve selectie voor het drieluik niet haalde, zijn zowel Billie, als Becky al enkele jaren een vaste waarde in de selectie van de Cats. En zeg nu zelf: tweelingzussen die samen naar de Spelen mogen, unieker wordt het toch niet? We brachten de twee zussen en hartsvriendinnen daarom in aanloop naar het olympisch kwalificatietoernooi samen voor enkele pertinente vragen.
Jullie zijn tweelingzussen, maar die hechte band gaat blijkbaar echt ver. Hoe zouden jullie dat zelf beschrijven?
Becky: “We zijn echt inseparable, onafscheidelijk. Zo zou ik het in één woord omschrijven.”
Billie: “Er is inderdaad echt wel een diepere connectie. Maar niet per se omdat we een tweeling zijn, maar omdat we al ons hele leven zowat alles samen gedaan hebben.”
Becky: “En dat uit zich ook echt op het veld. Met één blik weten we perfect wat de andere gaat doen.”
Als twee-eiige tweeling lijken jullie fysiek niet zo hard op elkaar. Maar hoe gelijkend zijn jullie qua karakter?
Billie: “Even weinig.” (lacht)
Becky: “We zijn echt totaal verschillende types. Ik ben iets mondiger, ja. (hilariteit) Al vind ik dat Billie sinds een jaar of twee echt helemaal aan het openbloeien is. Op haar manier weliswaar.”
Billie: “Als jij het zegt. Maar ik denk dat het net goed is dat wij niet te hard op elkaar lijken. Weet je, eigenlijk lijkt Becky heel hard op onze broer Ozzy (die zelf ook basket bij Okapi Aalstar, red.). Zij zijn precies meer een tweeling dan wij!”
“Er is een diepere connectie. Niet per se omdat we een tweeling zijn, maar omdat we al ons hele leven zowat alles samen gedaan hebben” Billie Massey
Becky: “Dat klopt wel. Al zorgde dat er toen we jong waren wel voor dat het tussen Ozzy en mij wel eens botste. Hij wist immers perfect wat hij moest doen om me uit mijn kot te lokken. Tot hij uit zijn puberteit was. (lacht) Met Billie heb ik dat nooit gehad.”
Billie: “Of ik dan bemiddelde tussen die twee? Nee, dat hielp toch niet.”
Dit seizoen spelen jullie voor het eerst in jullie carrière niet bij dezelfde ploeg. Becky, jij trok deze zomer naar het Baskische IDK Euskotren, Billie jij bleef bij Madrid Estudiantes. Hoe hard missen jullie elkaar?
Becky: “Goh… We hebben elkaar eigenlijk nog vrij vaak gezien. Billie is al een paar keer naar San Sebastian gekomen en ik ben al een paar keer naar Madrid geweest. We proberen elkaar toch zeker maandelijks te zien. We hebben dat ook echt wel nodig. Als we elkaar te lang niet gezien hebben, mis ik haar echt hard. Dan proberen we in de mate van het mogelijke ergens een plek te vinden waar we kunnen afspreken.”
Billie: “Met andere familieleden is dat anders. Hen mis ik natuurlijk ook wel, maar Becky en ik zijn altijd samen geweest.”
Daarvoor speelden jullie altijd samen: bij Bredene-Oostende, bij Sint-Katelijne-Waver, bij Kangoroos Mechelen, jullie gingen samen naar de topsportschool, jullie verhuisden naar dezelfde ploeg in Spanje… Toevalligheden of net een heel bewuste keuze?
Becky: “Eerder toeval. Voor die transfer naar Spanje was het onze agent die plots met het voorstel kwam en het was een aanbod dat voor ons allebei heel goed was. Op sportief vlak is het ook ergens logisch dat ze ons allebei haalden, want we zijn totaal verschillende speelsters. En uiteindelijk was ik ook wel blij dat we samen die stap naar het buitenland zetten, want Billie is iemand die graag thuis is en graag de familie dichtbij heeft. Dat we die overgang samen konden maken, maakte de stap naar het buitenland minder groot. Ondertussen heeft ze in Madrid haar draai helemaal gevonden, waardoor het afscheid net iets minder zwaar was.”
“Dat we die stap naar het buitenland samen konden zetten, maakte de overgang minder groot” Becky Massey
Billie: “En ik ben dan weer blij dat Becky die stap naar Euskotren kon zetten. Het was voor haar de beste beslissing. En eerlijk gezegd voelden we eind vorig seizoen wel aankomen dat onze wegen weleens zouden kunnen scheiden. We merkten dat het tijd was om eens elk onze eigen richting uit te gaan. Al zou ik in de toekomst wel graag opnieuw samenspelen.”
Jullie wonen nu voor het eerst ook niet meer samen. Voor wie is dat de grootste aanpassing?
Becky: “Voor mij valt dat goed mee. Al ziet de taakjesverdeling er nu wel wat anders uit. Toch, Billie?”
Billie: “Valt wel mee. Becky deed wel het meest in het huishouden, dat klopt. Nu moet ik het zelf doen, maar dat lukt, hoor. Ik kan dat allemaal wel, het was meer van niet willen.” (hilariteit)
Hoe hard zijn jullie nog verknocht aan de Belgische kust?
Becky: “Toch wel hard. We zijn opgegroeid in Bredene, maar na de scheiding van onze ouders is onze mama in Oostende gaan wonen. Beide plekken voelen dus echt wel als thuis aan. De partner van onze nicht is ook coach bij Oostende, dus blijven we op die manier ook wel verbonden aan die club.”
Billie: “We zijn wel echt kustmensen. Zand, zee, strand. Als het goed weer is tenminste. Jij zit nu eigenlijk nog steeds aan de kust, hé, Becky.”
Aha. Dat brengt ons naadloos bij de volgende vraag: de Belgische kust of de Spaanse kust?
Becky: “Het hangt af waarvoor je gaat. In België hangen er gewoon zoveel herinneringen aan het strand. Bootjes varen, schelpjes rapen, van die papieren bloemen knutselen en verkopen, barbecueën op het strand…”
Billie: “Het sentiment dat verbonden is met het strand hangt samen met Oostende en Bredene. Maar voor vakantie, doe maar Spanje.”
Jullie hebben een Engelse vader. Hoeveel Brits zit er in elk van jullie?
Billie: “Fifty-fifty. Het begint al met het feit dat papa geen Nederlands spreekt. Geen woord. En hij woont hier al 25 jaar, dus met hem spreken we bijvoorbeeld al Engels. Met accent? Goh, ik vind eigenlijk dat hij geen accent meer heeft, of toch amper. Al beweren anderen van wel.”
Becky: “We lachen daar wel eens mee. Als we dan in de straat Britse mensen horen, beginnen we tegen elkaar Billie, would you like a bo’ohw’o’wo’er? (bottle of water, red.) Maar dan net iets te luid. Ik vind dat hilarisch. Al geneert Billie zich dan wel.”
Billie: “Oh, ook het Engelse ontbijt, eigenlijk de Engelse keuken in het algemeen, vind ik fantastisch.”
Becky: “Behalve qua alcoholconsumptie dan. Een pintje bestellen om vier uur, nee, op dat level zitten we nog niet. Thee kunnen we dan weer wel appreciëren. Ik weet ook niet of ik me eigenlijk wel Engels voel. Het is speciaal, maar ik voel me toch vooral Belg.”
Billie: “We hebben ook nooit overwogen om voor de Engelse nationale ploeg te gaan basketten. Toen we startten bij de Belgische nationale ploeg hebben we wel iets moeten ondertekenen waarbij we verklaarden dat we nooit voor Engeland zouden spelen, maar eigenlijk hebben we dat zelfs nooit overwogen of concreet die kans gehad.”
Jullie hebben dezelfde tattoo op jullie arm. Wiens idee was dat?
Becky: “Billie is de tattoofreak van ons tweeën. Ze wilde er graag een laten zetten en uiteindelijk hebben we besloten om er samen een te laten zetten. Hij is gebaseerd op een foto van toen we bij de jeugd de Beker van West-Vlaanderen hadden gewonnen. Maar ik denk niet dat ik nog een tattoo zal laten zetten. Tenzij misschien de olympische ringen als we ons kunnen kwalificeren, maar daar ben ik nog niet uit.”
Billie: “Ik heb er ondertussen wel verschillende. Zo heb ik ook een tattoo laten zetten samen met mijn broer en samen met mijn meter.”
Becky: “Maar die met mij is toch de speciaalste, hé?”
Billie: “Het was alleszins mijn eerste en die is toch altijd speciaal.” (lacht)
Geldt dat ook voor de Spelen? Je maakte er immers al eentje mee, maar kan er nu wel samen met je zus naartoe.
Bilie: “Nee, ik denk echt wel dat het specialer zal zijn met Becky erbij. Als je dat als zussen kan meemaken, dan is dat echt iets unieks.”
Becky: “Inderdaad. Het is echt iets waar je als kind van droomt. Ook omdat alles wat ik met Billie kan doen gewoon nog beter wordt. De honger is sowieso groot. Laat ons hopen dat het ervan komt.”
Wij hopen met jullie mee!
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
