Voorzitter Steve Rousseau maakte van basketbalclub Spurs Kortrijk de ‘hottie’ van de stad in een mum van tijd. Als promovendus meteen top vijf van het land, hij is al even ambitieus met zijn basketbalclub als met zijn HR-bedrijf House of Talents. Een interview over de steile opgang van zijn Spurs en de zuinigheid met zijn damesploeg (“Geen afbouw”), over Michel Verschueren, Marc Coucke en over zijn halfbroer Conner Rousseau.
Steve Rousseau (51) richtte in 2008 House of Talents op, een Human Resources-platform dat zich richt op knelpuntberoepen. Het indrukwekkende bedrijf in het Kortrijkse Benelux-park telt goed vijftien jaar later zo’n 4.000 medewerkers en de omzet van vorig jaar dikte aan tot 360 miljoen euro. Met dezelfde gedrevenheid werd Rousseau drie jaar geleden eerst voorzitter en later hoofdsponsor van de fusieclub Spurs Kortrijk, goed voor 62 ploegen en meer dan 1.000 leden in totaal. Vroeger heeft hij zelf ook nog gebasket. “Maar pas vanaf mijn achttiende, daarvoor heb ik gevoetbald. Bij KV Kortrijk nog wel. Waarop ik plots besloot om te gaan basketten. Dat deed ik van de reserven van Olbak Bissegem tot in eerste provinciale. Rond mijn 33ste verliet ik dan weer de basketwereld.” Drie jaar geleden werd hij gevraagd om voorzitter te worden van Spurs Kortrijk. “Daarom besloot ik om eerst eens de zaal Lange Munte te gaan bekijken. Eenmaal ik weer op het parket stond, had ik die basketmicrobe meteen weer te pakken.”
Enige tijd geleden liet je in De Tijd noteren: ‘Als je 20 of 25 jaar bent, droom je niet van een carrière in de HR. Ik dacht eerder aan de immobiliën of de sportwereld. Meer mooie madammen.’ Kom je veel mooie vrouwen tegen in den basket?
“Toch wel! (lacht) Ik amuseer mij geweldig in de HR maar vond met basket plots mijn passie terug. Zo kon ik ook wat terugdoen voor Kortrijk.”
Je zei ook al snel dat je in 2025 de beker moet kunnen winnen, want …
“Dan is het precies vijftig jaar geleden dat Kortrijk de beker won. Mooi toch?”
Zondag staat de match Filou Oostende-Spurs op het programma. Jullie willen er een statement maken: Spurs moet als tweede West-Vlaamse topclub een bedreiging vormen voor de twaalfvoudige kampioen!
“De thuismatch (6 oktober, 67-73) kwam voor ons te vroeg, we kregen zo’n 1.800 man in de zaal. Intussen zouden wij die match spelen voor een volle zaal, liefst 2.500 man. En ja, we willen zo snel mogelijk een bedreiging zijn voor de titel. Pakte Oostende al 12 titels na elkaar? Dan zeg ik nu al: Spurs zal ervoor zorgen dat het er geen 15 worden. Het liefst ook nog met zoveel mogelijk eigen jeugd – Oostende heeft een budget dat zo’n drie keer groter is dan het onze, denk ik. Maar de grootste middelen garanderen niet de beste resultaten. Kijk maar naar Union in het voetbal. Gezond ambitieus zijn, mag toch? Op voorwaarde dat ik mijn club op een fatsoenlijke manier verder kan uitbouwen. Ik wil niet binnen twee jaar kampioen spelen en daarna financieel in de miserie zitten. (enthousiast) Maar zondag hebben we verdorie één kans op twee! We hebben ook wat recht te zetten na het verlies tegen Mons afgelopen weekend!”
“We zitten bij de vijf hoogste budgetten. Straks géén vijfde plaats, noem ik dan kapitaalsvernietiging”
Hoeveel keer per week overleg je met jouw coach?
“Nooit. Het sportieve is hun werk. Het is in eerste instantie aan de coach om de om de best mogelijke resultaten te halen. Met de sportieve cel overleg ik wel. Over de transfers onder meer. Ik kan alleen maar zeggen dat ik vandaag tevreden ben over ons scoutingsapparaat, we hebben best een goede ploeg. Maar het kan altijd beter natuurlijk.”
Dat klinkt als: de voorzitter zal ontgoocheld zijn indien Spurs, momenteel nog vijfde maar slechts één keer gewonnen in de laatste vijf matchen, geen top vijf en dus geen Elite Gold haalt?
“En nog geen klein beetje. Ons sponsorbudget is de laatste twee jaar verviervoudigd, we zitten intussen bij de vijf hoogste budgetten van het hele land. Géén vijfde plaats behalen, noem ik dan kapitaalsvernietiging.”
De voorzitter is nogal veeleisend, geloof ik?
“Ja! Sorry, het zijn professionals, dan mag toch net zoals in een bedrijf druk worden opgelegd?”
Wijlen Michel Verschueren waarschuwde altijd voor de bijkomstigheden van de sport: er zijn altijd zaken die je niet kunt controleren.
“Verschueren heeft gelijk, als de bal een paar keer beter was gevallen stonden we nu op een derde plaats. Maar je kan ook tegenslag hebben met geblesseerden en zo. En je kán een keer met één punt verliezen óp de buzzer. Maar als het twee keer gebeurt, leer je niet uit jouw fouten en dan word ik ambetant, ja.”
Naar verluidt ben je tijdens en vlak na de matchen ook zeer aanwezig.
“Klopt niet. Ik ben een emotionele voorzitter die zijn spelers voor de match begroet en achteraf proficiat wenst of hen een hart onder de riem steekt. Maar ik moei me nooit met de ploeg, ik kom ook nooit in de kleedkamer. Het opzet is om van elke thuismatch een topbelevenis te maken, het moet een journey worden. Een fantastische speaker en DJ, cheergirls, 300 VIP’s én een groots familiegebeuren met honderd jongens en meisjes tussen 5 en 18 jaar die aan het basketten zijn.”
Jouw aanpak, de Spurs runnen als een modern bedrijf, doet ons eerder denken aan de manier waarop Bart Verhaeghe Club Brugge structureel groot maakte.
“Ik ben blij met die vergelijking. Net zoals ik met House of Talents doe: ik wil met Spurs groeien op een gezonde manier. Mijn baseline luidt: will, skill en drill. Je hebt er minimum twee van de drie nodig om succesvol te zijn, zowel in het bedrijfsleven als in de sport. Met enkel en alleen talent of mentaliteit raak je er niet. Maar groeien met een basketbalclub is niet zo evident als met een voetbalclub, daarom moeten we meer brengen dan enkel basketbal. Maar ze blíjven komen, ook dankzij de ambiance en de pinten achteraf. Al staat het basketbal voor mij wel voorop, we maken er geen entertainmentbedrijf van.”
Terwijl de nieuwe ceo van Club Brugge Bob Madou wel luidop zijn team verkoopt als een entertainmentbedrijf.
“Ik moet mij corrigeren, het gaat om een full journey. Maar na een verlies ben ik een uur later nog steeds niet aan te spreken. De rest drinkt al snel een pint en het verlies is meteen vergeten.”
Dat doet mij dan weer denken aan het KV Oostende van Marc Coucke indertijd: 7-0 verloren maar wel allen de polonaise dansen.
“Niet bij mij toch. Ik begrijp dat je een match kan verliezen, maar ik verwacht wel dat de spelers elke match spelen met het mes tussen de tanden. Het zijn professionals die een van de mooiste jobs hebben die er bestaan. Ik was vroeger zeker niet de meest getalenteerde speler en sprong amper 5 centimeter hoog, maar elke rebound was wel de mijné!”
Het basket in Kortrijk leeft opnieuw. Ooit had de stad met Ibis Kortrijk, Frisa Kortrijk en KV Kortrijk drie topclubs, straks is Spurs misschien nog de enige topclub die overblijft. Zou het jou uitkomen dat KV Kortrijk degradeert?
“We doen samen al acties voor onze wedstrijden. Het zal raar klinken, maar eerlijk: als Kortrijkzaan en voetballiefhebber zou ik graag hebben dat KV Kortrijk degradeert. Zodat we hopelijk afscheid kunnen nemen van die Maleisische eigenaar die nooit met geld over de brug komt. Om dan na verloop van tijd terug te keren naar 1A. Ik ben ervan overtuigd dat er in Kortrijk ruimte is voor een topclub in zowel het voetbal, volleybal, handbal als het basketbal. Wist je dat ik indertijd, een paar weken voor Vincent Tan, met een paar anderen bijna KV Kortrijk had gekocht?”
“Wist je dat ik indertijd, een paar weken voor Vincent Tan, met een paar anderen bijna KV Kortrijk had gekocht?”
Neen. De club staat nog steeds te koop, hoor.
“Neen. Ik heb verstand van basketbal, denk ik. Ik ben een voetballiefhebber, geen voetbalkenner. En de stap in voetbal is veel groter dan in basketbal. Als je miljonair wil worden in het voetbal, moet je beginnen als miljardair, zei Tony Beeuwsaert (hoofdaandeelhouder Zulte Waregem, red.) mij eens. Hoeveel geld hebben onze vrienden Coucke, Gheysens, Dierckens… er nog niet in gestoken?”
Maar je wil met Spurs wel investeren in een nieuw polyvalent sportcomplex?
“Een arena met kantoorruimten enzovoort. Die plannen zijn er, embryonaal weliswaar, de site rond Expo zou in aanmerking komen. Stad Kortrijk, die we heel dankbaar zijn voor het gratis gebruik van de Lange Munte, heeft alvast oor naar onze plannen.”
Een succesverhaal dus, Spurs. Maar vorig seizoen werd wel afgebouwd bij de vrouwen. Die protesteerden met shirts met ‘Women Sports Matter op!’
“Dat verhaal is geframed en ontken ik ten stelligste. Twee jaar geleden verdriedubbelden we het budget in de vrouwenploeg: een topcoach (ex-bondscoach Philip Mestdagh, red.), betere speelsters… Maar we kwamen niet verder dan een zesde plaats en meer supporters kregen we niet. Dan zeg ik consequent: cut your losses! Want het zou heus het tweede jaar niet plots verbeteren. Dus heb ik het budget teruggebracht tot hetzelfde als twee jaar geleden, nog steeds het vijfde grootste van het land. Met wat geluk eindigen we vijfde dit jaar, ze zijn bezig aan een zeer mooi seizoen met een veel kleiner budget.”
“Alleen de kiezer kan beslissen over Conner”
Conner Rousseau, de twintig jaar jongere halfbroer van Steve, was laatst nog aanwezig op een wedstrijd van de Spurs. “Hij kwam voor zijn vertrek als voorzitter van Vooruit ook regelmatig, hoor”, aldus Steve. “De manier waarop hij de politiek heeft moeten verlaten, heeft hem natuurlijk pijn gedaan. Maar intussen heeft Conner het toch allemaal een plaats kunnen geven. Hij werkt nu op zelfstandige basis als consultant (communicatie voor bedrijven in Nederland, red.), zijn orderboekje met opdrachten zit al vol tot eind april. Hij amuseert zich daar ongelooflijk mee.”
Of Conner Rousseau straks terugkeert als lijsttrekker voor het Vlaams parlement – waar Vooruit op hoopt – kan hij niet zeggen. “Ik hoop het. We spreken daar vaak over, ik kan je zeggen dat we de laatste tijd véél contact hadden. Haast dagelijks, ook vlak voor zijn ontslag. (glimlacht) Hij blijft mijn klein broertje, hé. Hij twijfelt nog, hij ziet een aantal redenen waarom hij wel en waarom hij niet zou terugkeren. Ik vind dat hij dat wel moet doen.”
Ook al luistert Conner wel naar zijn grote broer, hij zal wél zelf zijn keuzes maken, weet Steve. “Er is een groot verschil tussen luisteren en er ook iets mee doen. Ach, er is héél veel gezegd en geschreven, over wat hij fout heeft gedaan. Of hij een tweede kans verdient, daar kan alleen maar over beslist worden door de kiezer. Het is niet in de pers dat zijn proces moet gevoerd worden. We leven in een democratie en daar dient de stembus voor. Daarom zeg ik: Conner, ge moet dat doen! Want ik weet zeker: hij gaat ongelooflijk veel stemmen halen. (denkt na) I don’t know. We hebben daar in het verleden dikwijls over gesproken: dat hij niet eeuwig politieker zou blijven. En dat hij ooit een andere richting zou inslaan.” (FB)
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
