Zaterdag is het D-day voor Koen Naert (34). Voor de derde keer staat de Oostkampenaar dan aan de start van de olympische marathon. Hij mikt er op een top 8. Een realistisch doel. Al was het niet alleen voor Naert zelf, maar ook voor zijn gezin een lastige periode vol opofferingen. “Maar je krijgt er ook heel veel voor terug”, relativeert zijn echtgenote Elise Cappelle.
Naar Rio de Janeiro mocht ze in 2016 door haar zwangerschap en het Zika-virus niet afreizen en in 2021 moest ze haar reis naar Tokio afgelasten door het coronavirus, maar zonder ongelukken zal Elise Cappelle zaterdag wél langs de weg staan om haar man Koen Naert in Parijs naar een goed resultaat te schreeuwen in de olympische marathon. Gisteren reisde manlief al af naar de Franse hoofdstad, vandaag maakt ook Elise samen met haar zussen, haar ouders, zoontje Finn (7) en dochtertje Jade (3) de trip. De spanning nam de laatste dagen ook bij haar grote proporties aan. “De tijd gaat nogal traag tegenwoordig”, lacht ze. “Ik zal blij zijn als het zaterdag is en alles gepasseerd is, want er kwam de afgelopen weken toch redelijk wat stress bij kijken.”
Vrijwillige quarantaine
Koen Naert mikt op de olympische marathon op een plek in de top 8 en een bijhorend olympisch diploma. De naar Oostkamp uitgeweken Roeselarenaar liet in zijn voorbereiding alvast niets aan het toeval over. Ook al vergde dat ook van zijn gezin serieuze opofferingen. Zo zaten Elise en de twee kinderen sinds Koen drie weken geleden terugkwam van een stage in Kenia in vrijwillige quarantaine. “Kwestie van zeker geen bacterie of virus in huis te halen”, legt Elise uit. Al is dat niet evident met twee kinderen in huis. “In die zin waren het voor ons drie lastige weken, want veel konden we niet doen.” Zomerkampjes zaten er bijvoorbeeld niet in. “Want dat zijn net de plekken waar kindjes al snel eens iets oprapen. Gelukkig was het wel mooi weer, waardoor ze heel veel in de tuin konden spelen.”
“Het atypisch parcours van Parijs is in het voordeel van Koen, hopelijk verkijken sommige Afrikaanse lopers zich erop”
Ook mondmaskers waren in het gezin helemaal terug. “Ik kwam inderdaad enkel nog buiten met een mondmasker”, knikt Elise. “Mijn collega’s zijn het ondertussen wel gewoon dat ik in de weken voor een belangrijke wedstrijd een mondmasker draag en kijken er niet meer van op. In de supermarkt daarentegen kreeg ik onlangs wel de vraag waarom ik een mondmasker droeg. Maar dat neem ik er graag bij. De schrik om ziek te worden, was de afgelopen periode immers de grootste stressfactor. Dat we die grotendeels konden wegnemen door die maskers te dragen of door onszelf wat te isoleren, zorgde voor heel veel rust in het hoofd van Koen en in dat van mij. Het zou immers enorm jammer zijn mochten al die jaren dat Koen toegewerkt heeft naar deze Spelen in de vuilnisbak belanden doordat hij vlak voordien ziek zou worden. Een hockeyspeler zou daar misschien nog van kunnen herstellen, maar als marathonloper weet je dat het dan onmogelijk is om nog op je topniveau te presteren. Net daarom wilden we de afgelopen weken echt alle risico’s uitsluiten.”
Sterren staan gustig
Je offert als vrouw van een profatleet dus wel wat op. Al krijg je daar volgens Elise wel heel veel voor terug. “Ik ben vorig jaar bijvoorbeeld met Koen meegeweest naar New York, een plek waar ik anders misschien nooit was gekomen. En in de periodes dat Koen het iets minder druk heeft en waarin hij vooral zijn basisconditie traint, heeft hij ook veel meer tijd voor ons en kan hij de kindjes ook wel eens naar school brengen of met hen ravotten. Het verloopt gewoon wat meer in golfbewegingen. En natuurlijk is het in heel drukke weken wel eens lastig voor ons gezin, maar eens zijn grote doel gepasseerd is, kunnen we weer ademhalen en de batterijen opladen.”
Die opofferingen van zijn gezin, gecombineerd met een goede voorbereiding, maken alvast dat de sterren gunstig staan voor een goede prestatie in Parijs. Ook Elise gelooft erin. “Koen heeft een goede voorbereiding gekend. Af en toe sputterde er lichamelijk wel eens iets tegen, maar al bij al heeft hij goed kunnen toewerken naar de Spelen.”
In Parijs wacht Naert een heel zwaar parcours, met de nodige hoogtemeters en zelfs een heuse klim op twaalf kilometer van de meet. Al hoeft dat volgens Elise niet per se in zijn nadeel te zijn. “Ik ben zelf een keer meegeweest tijdens een van zijn verkenningen en het is effectief een parcours dat je eigenlijk nooit ziet bij een marathon. Het is echt loodzwaar. De race begint in het centrum en je zou denken dat het daar relatief vlak is, maar ze moeten dan de ene tunnel na de andere door. Toch begint het pas echt eens ze uit het centrum zijn, met als absolute zwaartepunt een steile klim op kilometer dertig. Het zal dus sowieso een wat atypische marathon worden. Al is dat volgens mij in het voordeel van Koen. Bij een snel parcours en bij goede omstandigheden weet je immers op voorhand dat de top 10 vooral uit Afrikaanse lopers zal bestaan. Nu denk ik dat sommigen van hen zich zullen verkijken op het parcours – of dat hoop ik toch – waardoor Koen meer kans maakt.”
Los Angeles 2028
Naert zelf gaf aan dat dit wel eens zijn laatste Spelen zouden kunnen zijn. Al gelooft zijn echtgenote dat nog niet helemaal. “Hij zegt dat nu wel, maar ik ken Koen ondertussen wel een beetje”, lacht ze. “Hij zei altijd Parijs wordt het eindpunt van mijn loopcarrière. Maar nu we zover zijn, zou het precies toch nog wat vroeg zijn om te stoppen. Ondertussen heeft hij dus toch al in zijn hoofd dat hij tot eind 2026 gaat lopen. Al zal zijn lichaam uiteindelijk wel de doorslaggevende factor zijn. Hoe ouder hij wordt, hoe meer blessures hij heeft, hoe gevoeliger hij wordt en hoe meer hij zichzelf moet verzorgen. Ik denk daarom dat het vooral daar van zal afhangen of hij in 2026 al dan niet stopt. Als hij eind 2026 fysiek nog redelijk oké is, denk ik wel dat hij er nog twee jaar zal bijdoen tot aan de Spelen van Los Angeles. Van mij mag hij alleszins zeker nog een paar jaar verder gaan. Ik heb daar geen enkel probleem mee. Het gezin mag en zal zeker geen reden zijn om te stoppen.”
“Parijs zijn laatste Spelen? Dat zegt hij nu, maar ik ken Koen ondertussen wel een beetje”
Aanmoediging op drinkflessen
Maar eerst Parijs dus, waar vrouwlief Elise met de nodige stress langs de kant zal staan. “Hoe langer een wedstrijd duurt, hoe meer stress ik krijg en het nadeel van een marathon is natuurlijk dat het zeker twee uur duurt! (lacht) Maar ik kijk er wel echt naar uit. Ook voor de kinderen wordt het heel speciaal. Zeker de oudste is al helemaal in de juiste sfeer. Zijn supporterstenue en zijn vlag liggen al sinds het begin van de week klaar. Normaal schrijf ik ook altijd een boodschap op de drinkflessen van Koen, maar nu Finn heeft leren schrijven, zullen we dat samen doen.” Aan de steun van zijn gezin zal het zaterdag dus zeker niet liggen.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
