Spreek het woord KAVR uit en je komt automatisch uit bij Willy Ligneel. De intussen 67-jarige Roeselarenaar is dit jaar exact 50 jaar lid bij de atletiekvereniging uit zijn thuisstad. “Zolang ik fysiek in orde blijf, wil ik dit heel graag blijven doen.”
Willy Ligneel werd geboren op 29 april 1957 en is een geboren en getogen Roeselarenaar. “Ik groeide op in de ouderlijke boerderij van mijn ouders, vlakbij de grens met Ardooie. Daar woon ik nog altijd”, vertelt Ligneel, die na acht jaar bij Deceuninck en 32 jaar bij Sadef met pensioen is. “Maar vervelen doe ik me nooit”, glimlacht hij.
In 1974 ontdekte Ligneel zijn passie voor de atletieksport. “Heel toevallig. Na de Spelen van München vond in de lente op school een sportief evenement plaats dat uit vijf onderdelen bestond. Afhankelijk van je prestaties kon je een gouden, zilveren of bronzen speldje winnen. Voor het onderdeel wandelen moest je 50 km afleggen om goud te behalen: gelukt. Voor volleybal moesten we de bal bovenhands en onderhands een minuut in de lucht houden: gelukt.”
“Het fietsgedeelte bestond uit een rit over 120 km, maar door omstandigheden kon die voor mij niet doorgaan. In plaats daarvan mocht ik 5.000 meter lopen. Voor het vierde gedeelte moest ik 2.000 meter lopen, dus legde ik beide loopproeven tegelijkertijd af. Na 2.000 meter werd mijn tijd opgemeten. Ik liep de eerste 5.000 meter uit mijn leven, als 16-jarige, in 18’14”. Het gevolg was wel dat ik op school een week lang mijn boekentas niet kon dragen, zo stijf was ik. (grijnst) Op dat moment liep ik één of twee keer per week. Op de verkeerde manier weliswaar, maar goed, dat wist ik toen nog niet.”
Eerste marathon
In september 1974 sloot Ligneel zich aan bij de atletiekclub uit zijn thuisstad, KAVR. “Ik herinner me nog goed mijn allereerste wedstrijd, de Jongerencross in Waregem. Als eerstejaarsjunior werd ik 57ste. Ik eindigde ergens in de helft van het deelnemersveld. Vanaf toen werden mijn tijden almaar beter, al heb ik op de 3.000 meter wel een poos moeten jagen op een tijd onder negen minuten. Op mijn 22ste liep ik in Roeselare een 10 km-wedstrijd onder de 31 minuten. Die dag verbeterde ik ook mijn PR op de 5 km. Dat vond ik straf, omdat ik toen in nachtdienst werkte. Achteraf gezien was het een van mijn beste wedstrijden ooit. Jammer genoeg besef je dat op dat moment niet, want als competitiesporter wil je altijd meer en beter.”
“Ik maakte deel uit van een generatie die te veel trainde”
Op zijn 24ste liep Ligneel zijn eerste marathon. In Berchem bij Antwerpen finishte hij in 2u.28’. “Ik wist op dat moment nog niet hoe ik zo’n wedstrijd op voedingsvlak moest aanpakken.” Uiteindelijk liep hij net geen 20 marathons, waarvan bijna de helft als haas. “Mijn tweede marathon bleek achteraf ook mijn beste: 2u.21’ in Ruiselede. Ik was toen 31 jaar. Een jaar later werd ik zesde in Brussel in 2u.22’, terwijl het daar om een heel zwaar parcours ging. Sommigen zeiden dat ik op een snelle omloop vijf minuten vlugger kon lopen, maar zelf dacht ik eerder aan een tijd onder 2u.20’. Dat zou al heel nipt geweest zijn.”
(Lees verder onder de foto)
Intussen maakt Ligneel zich al decennialang verdienstelijk als trainer van jeugd en volwassenen bij de Koninklijke Atletiek Vrienden Roeselare. “Dat is het gevolg van een combinatie van eigen, deels slechte ervaringen en de trainerscursussen voor initiator en trainer B die ik volgde. Zelf maakte ik deel uit van een generatie die te veel trainde. Als ik alles mocht herdoen, zou ik minder hard trainen en meer rusten. Zo liep ik de dinsdag voor een marathon nog tempolopen aan 100 procent. Nu zou ik dat nooit meer doen en ik zou het de atleten die ik train al zeker niet laten doen.”
Jong én oud
Bij KAVR geeft Ligneel in Roeselare training aan de volwassen afstandslopers (dinsdag, donderdag en zaterdag) en aan de pupillen (woensdag en zaterdag). In Gits geeft hij training aan de jeugd van de afdeling Hooglede-Gits (woensdag en vrijdag). De jaarlijkse trainingsstage naar het Franse Vittel, die hij in 1999 zelf tot leven riep, is een afspraak waar hij telkens naar uitkijkt. Kortom, Ligneel en KAVR zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden.
“KAVR is mijn leven, dat geef ik toe”, glimlacht hij. “Ik heb dat nochtans nooit voelen aankomen. In de jaren 90 ben ik er door omstandigheden ingerold. Buiten afstandslopen wist ik niet veel. Onder meer verspringen en kogelstoten waren een ver-van-mijn-bedshow. Toen ben ik beginnen rond te kijken om cursussen te volgen. Trainingen geven en daarnaast naar wedstrijden meegaan, heb ik altijd heel belangrijk gevonden. Zo ben ik vorig weekend op zaterdag naar het Vlaams kampioenschap 5.000 meter op de piste in Kortrijk gaan kijken en was ik zondag van de partij op een pistemeeting in Izegem. Het doet mij nog altijd enorm veel deugd om alle leden van KAVR aan het werk te zien.”
(Lees verder onder de foto)
“Voor mij moeten het niet altijd jonge gasten zijn. Ook de al wat oudere sportievelingen heb ik er maar al te graag bij. En het is een feit dat de ene al wat meer talent dan de andere heeft, maar je moet voor iedereen respect hebben, zowel voor degenen met heel veel talent als voor degenen met wat minder talent.”
Aan uitbollen denkt Ligneel nog niet. “Hoe mijn toekomst eruit ziet, weet ik niet. Ik ben 67. Het kan snel veranderen. Maar zolang ik fysiek in orde blijf, wil ik dit graag blijven doen. Ik haal hier nog altijd veel voldoening uit.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
