Tijdens de coronacrisis was hij liefst twintig kilo bijgekomen en ruilde hij zijn actieve levensstijl langzaam maar zeker in voor een bestaan als couch potato. In september vorig jaar gooide Christophe Lefebvre het roer volledig om. Na tien maanden intensief trainen stapt onze journalist dit weekend in de ring om er profbokser Quentin Domingos te bekampen. “Ik weet nu al dat ik gigantisch op mijn bek zal krijgen”, glimlacht hij. “Maar dat is bijzaak. Ik wil tonen dat geen enkel excuus je dromen in de weg moet staan.”
In het dagelijkse leven is Christophe Lefebvre (42), een geboren en getogen Menenaar die met zijn vrouw Stephanie Rogeau en vier kinderen in Lauwe woont, freelance journalist. Onder andere voor deze krant speurt hij de brede regio af voor opmerkelijke verhalen en rukt hij in het holst van de nacht uit om ongevallen en andere calamiteiten te verslaan.
“Maar tijdens de coronaperiode viel mijn bestaan volledig stil”, legt Christophe uit. “Ik was gewend om bijna de klok rond de baan op te zijn en op de meest ongebruikelijke tijdstippen uit te rukken, maar plots zat iedereen thuis en gebeurde er niks meer.”
Net zoals zoveel mensen kroop Christophe comfortabel in de zetel. “Maar dat zorgde ervoor dat ik liefst twintig kilo bijkwam. Op mijn piekmoment woog ik liefst 121 kilo. Veel en veel te veel. Ik wist dat ik actie moest ondernemen, alleen had ik een doel nodig. Zonder iets concreet voor ogen zou ik, zoals zoveel mensen, er al snel de brui aan geven.”
Boksbal
Dat doel kwam toevallig tot stand. “Ik ben goed bevriend met de Kortrijkse tattoo-artiest Mike Lefebvre. Hij zei al lachend dat hij het graag eens tegen mij zou opnemen in een echte boksmatch. Ik besloot zijn voorstel te concretiseren en klopte aan bij Boxing Team Respect, letterlijk om de hoek van bij me thuis. Maar toen puntje bij paaltje kwam, trok Mike zijn staart in en stond ik opnieuw even ver.”
Na het gevecht zal ik genieten van een barbecue… als ik nog tanden over heb
Christophe besloot daarop om een resem profboksers uit Kortrijk en omstreken te mailen, in de hoop een tegenstander te vinden. “Er moest toch iemand zo zot zijn om mij als boksbal te willen gebruiken”, grijnst hij.
“Niet veel later kreeg ik een antwoordje van Quentin Domingos, een Franse prof die nu in Menen woont en in het wereldje een echte beroemdheid is. Hij behoort wereldwijd tot de tien beste bare knuckle boxers en is al 27 kampen op rij ongeslagen in MMA (mixed martial arts, red.). Geen doetje, met andere woorden. Maar dat sterkte me net in mijn overtuiging om het beste van mezelf te geven.”
Sterretjes gezien
Christophe begon in september vorig jaar als een bezetene te trainen. “Ik herinner me nog goed de allereerste oefensessie met Liévin Vervaeke, het boegbeeld van Boxing Team Respect. “Hij gooide me meteen de boksring in en na één ronde van drie minuten was ik piepedood. Slágen dat ik heb gekregen. Toen wist ik al dat er een pak werk aan de winkel was.”
Sindsdien is Christophe drie keer per week in de boksclub te vinden, trekt hij twee keer naar een fitnessclub in Kortrijk en werkt hij met de regelmaat van de klok loopsessies van tien tot twaalf kilometer af. “Ik durf stilaan zeggen dat mijn basisconditie weer op punt staat”, stelt hij trots.
“Vroeger was ik érg sportief. Op mijn achttiende heb ik nog marathons gelopen en ik had altijd al een voorliefde voor vechtsporten. Nu kan ik opnieuw tien ronden in de ring overleven en ben ik zeven kilo kwijtgespeeld. Daar was ik aanvankelijk ontgoocheld over, maar ik heb ook flink wat extra spiermassa gekweekt. Maar geloof me: ik heb de voorbije maanden sterretjes gezien. Evenveel als er tijdens een heldere nacht aan de hemel flikkeren.”
Zaterdag 25 juni wordt D-Day voor Christophe. In de trainingzaal van Boxing Team Respect zal hij, in het bijzijn van een goeie honderd vrienden en familieleden Quentin Domingos diep in de ogen kijken. “Ik weet nu al dat ik ferm klop zal krijgen”, lacht hij.
“Quentin is een wereldtopper. Naast de ring de zachtste en vriendelijkste kerel die je je maar kan inbeelden, maar op het canvas verandert hij in een beest dat recht op zijn doel afgaat. We zullen vijf ronden boksen, ik wil die gewoon overleven en nadien nog op eigen kracht uit de ring kunnen stappen. Dat zou een enorme prestatie zijn.”
Eerste kamp gewonnen
De afgelopen periode was zowel op fysiek als mentaal vlak loodzwaar, onderlijnt Christophe. “Echt niet te onderschatten. Ik ben de tel kwijt, maar ik heb erg vaak de neiging gehad om de handdoek te gooien. Nu ben ik blij dat ik heb doorgebeten.”
“Dit was de perfecte beslissing, voor mezelf én mijn omgeving. Ik voel me niet alleen op lichamelijk vlak fitter, mijn hoofd is ook veel frisser. Ik heb meer energie, ben stressbestendiger. Het roer 180 graden omgooien was exact wat ik nodig had.”
De amateurbokser in spe wil ook tonen dat excuses geen obstakel moeten vormen. “Het is simpel: niets is onmogelijk, je moet het gewoon wíllen. Dat wilde ik aan mezelf bewijzen, maar ook aan iedereen die een droom koestert. Jaag die gewoon na, maak hem waar. Beter tien keer op je bek gaan dan later spijt hebben van iets dat je niet geprobeerd hebt.”
Op 19 maart werkte Christophe al een eerste bokskamp in Roeselare af. “Tegen een negentienjarige Antwerpenaar met twee jaar bokservaring. Maar ik heb die wedstrijd op punten gewonnen”, glundert hij.
“Goed voor mijn zelfvertrouwen, maar tegelijk ben ik nuchter genoeg om te beseffen dat ik zaterdag geen schijn van kans maak. Nadien zal ik met Quentin samen een goeie gin-tonic drinken en genieten van een lekkere barbecue. Als ik nog tanden over heb, tenminste”, schatert Christophe.
Cage fight
Na zaterdag is Christophe niet van plan om de bokshandschoenen diep in de kast te verbergen. “Ik heb de smaak te pakken”, zegt hij. “Ik wil blijven trainen en heb ook al een nieuw doel voor ogen. In 2023 wil ik me aan een echte cage fight in het MMA-circuit wagen. Nu alleen nog mijn madam overtuigen”, knipoogt hij.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
