Noah De Carne kroont zich op BMX tot drievoudig kampioen: “Alles moet meezitten, want het gaat zo snel”

Noah De Carne blijft op jonge leeftijd een topper in het BMX-rijden. Hij werd het voorbije seizoen voor de derde keer Belgisch kampioen. Ieder jaar komen er nieuwe rijders bij, maar zijn prestaties blijven dezelfde. Noah heeft in tegenstelling tot vele anderen oog voor waar de openingen liggen. Tactisch is hij zeer sterk.

Noah De Carne leerde op zeer jonge leeftijd het BMX-rijden door zijn vader Giovanni kennen en keek toen uit naar gewezen BMX-er en huidig wielrenner Viggo Van Neste. Als lid van het Top Gear BMX-team onder leiding van Patrick Pollefliet raakte hij al vier keer startgerechtigd voor het WK BMX. De vader van Noah was in het verleden zelf amateurmountainbiker en -wielrenner en wilde niet dat zijn zoon een goede start miste. “De beste basis om op termijn te mountainbiken of wat dan ook verder te doen, ligt bij BMX”, vindt hij. Francis Van Neste, de vader van Viggo, zag dat Noah talent had. Op zijn vijfde volgde zijn eerste wedstrijd.

Arm te kort

De jonge BMX-er kent zijn positie op de startberg. Hij is explosief. Voor zijn leeftijd heeft hij veel kracht en hij is bijzonder stuurvaardig. In het BMX-rijden is de mentale weerbaarheid enorm belangrijk, ook door de vele valpartijen. Noah bezit zeker die eigenschap. Vorig jaar in oktober kwam hij in Wachtebeke op een van de laatste trainingen van het seizoen in botsing met een andere rijder. De diagnose: een dubbele open armbreuk. Hij moest bijna een half jaar revalideren. “Mijn arm was krom aan het groeien. Eigenlijk verkeerd. We hebben dan verschillende dokters geraadpleegd om uiteindelijk goed te genezen”, klinkt Noah. “Met een brace kon alles opnieuw natuurlijk aan elkaar groeien en daar ben ik wel blij om. Mijn arm is een nu een halve centimeter te kort, maar ik ben nog jong en dat zal er wel uitgroeien.”

Mooi was de videoboodschap van de Nederlandse toprijder Niek Kimman om Noah veel beterschap te wensen. Van zodra hij van de artsen groen licht kreeg, reed hij meteen enkele wedstrijden. “Schrik had ik niet”, vertelt hij. “Ik deed opnieuw mijn wedstrijden met als kers op de taart die Belgische titel. Dat was toch een ambitie en daar ben ik wel trots op. Ik moest na die blessure de draad weer oppikken en het vertrouwen kwam terug. Die ene dag op het BK was wellicht de meest stressvolle. Ik had ervoor in aanloop het parcours verkend, tijdens een wedstrijd in competitie. Ik won alles, met uitzondering van de finale. Het had geregend. Door de gladheid slipte ik door bij de start en daar wordt alles beslist. Ik mocht er niet aan denken mocht dat op het BK opnieuw gebeuren.”

Eigenlijk mag er niets verkeerd gaan. “Het minste foutje kan je eventueel de winst kosten. Alles moet meezitten, want het gaat zo snel.”

Noah werd uiteindelijk tussen veertig rijders voor de derde keer Belgisch kampioen. Volgend seizoen maakt hij de overstap naar de Boys 10. Het springen komt daar aan de orde, het echte precisiewerk. In BMX-rijden moet je bovendien voortdurend nadenken hoe je het zou doen. Het is een tactische contactsport en er is nog de holeshot, of wie na de start als eerste bij de eerste bocht komt. “Eenmaal je die holeshot hebt, zit je veelal safe voor het verloop van de race en kan je de ideale lijnen waar je wil rijden zelf bepalen”, legt Noah uit. “Zo niet, moet je achtervolgen. Heel goed opletten in wat je doet.”

Risico’s

De jonger rijder van Switch On uit Veldegem is goed in de bochten, waarin hij de nodige risico’s niet schuwt. Hij rijdt bovendien Europese wedstrijden. In ons land is er geen al te grote keuze van parcours. “In Gits is het bijvoorbeeld leuk, want je kan er veel springen en liften. In BMX moet je vooral kunnen pompen. We pushen onze armen en benen naar beneden wanneer we net over de top zijn en trachten onze snelheid zo te maximaliseren. Liften is dan weer het verdere vervolg van pompen. Eenmaal we ouder worden, gaan we zodanig snel dat we niet meer kunnen pompen. We moeten dan de fiets omhoog trekken om over die hobbel te geraken. Op het achterwiel rijden en duwen. Bij liften is er veel durf nodig, waarin je eigenlijk de nodige versnellingen doet. Dat is echt voor artiesten”, vindt Noah, die nu als lid van Switch On al uitkijkt naar de komst van zijn nieuwe BMX-fiets.

Papa Giovanni De Carne is de grondlegger van Switch On. “Ik ben hiermee als mountainbiketeam gestart. Met ouder worden viel dat wat stil. Noah zat in 2019 bij Cycling Team KVC Noordzeemeeuw uit Oostende. Zij leggen meer de nadruk op het wielrennen. Wie echt voor de BMX koos, kon dan op termijn bij Switch On terecht. Daarnaast begint het mountainbiken er momenteel opnieuw vorm te krijgen, zij het puur recreatief.”

Andere oorden

In BMX zit Noah nu in een fase waarin hij soms andere oorden moet opzoeken, ook voor trainers en begeleiding. “De Nederlander Robin van der Kolk is veelvoudig wereldkampioen en iemand van wie we vaak iets opsteken. We zijn ook lid in Wachtebeke, bij Top Gear BMX. Van coach Patrick Pollefiet krijgt Noah de nodige begeleiding voor dat ietsje meer. Eigenlijk zijn we continu met Noah zijn sport bezig. Met de clubs uit West-Vlaanderen zijn we de krachten aan het bundelen om de rijders naar een hoger niveau te krijgen en om meer oefenterreinen te hebben. Daar is echt wel nood aan. De betere liggen in Nederland en in het noorden van Frankrijk. Het Urban Sports Park met pumptrack in Middelkerke is voor ons alvast van goudwaarde.”

(Alain Creytens)