Kimmer Coppejans: “Melanie had het zwaar tijdens quarantaine”

Kimmer Coppejans begint volgende week aan zijn eerste Australian Open. En dat na een bewogen maand januari. De naar Limburg uitgeweken Oostendenaar – die zondag trouwens zijn 27ste verjaardag viert – beleefde Nieuwjaar thuis in zijn bubbel, speelde een sterk kwalificatietornooi in Doha, stapte vol enthousiasme op het vliegtuig richting Melbourne… en werd vervolgens opgesloten in zijn hotelkamer. Twee weken lang!

Kimmer : “Het nieuwe jaar heb ik thuis ingezet. Op het gemak met mijn vrouw, haar ouders en haar broer. Daar heb ik echt van genoten, want normaal zit ik tijdens de eindejaarsperiode altijd in het buitenland. We wonen allemaal samen, dus het was ook perfect legaal. (lacht) Weet je, ik had natuurlijk ook liever gehad dat 2020 een gewoon jaar was geworden, zonder corona, maar het deed deugd om eens een langere periode thuis te zijn. Laat ons zeggen dat het een welgekomen afwisseling was.”

Kimmer : “Op nieuwjaarsdag zelf zat ik alweer op het vliegtuig richting Doha in Qatar. Ik had al goed gewerkt in december, maar wou graag nog een paar dagen buiten trainen. En in België is dat moeilijk tijdens de wintermaanden. Ook de coronamaatregelen in Qatar vielen mee. Je moest bij aankomst enkel een negatieve covidtest kunnen voorleggen, niet ouder dan drie dagen. En het dagelijks leven ging daar min of meer zijn gewone gangetje. Er waren wel regels en de mensen droegen mondmaskers, maar de restaurants en winkels waren wel open. Maar het belangrijkste was natuurlijk dat ik er goed heb kunnen trainen.”

Het was eraan te zien dat Coppejans zijn tijd in Qatar goed besteed had. Op het tornooi van Doha speelde de Oostendenaar ontzettend sterk. De winnaar van Roland Garros bij de junioren in 2012 boekte er drie zeges en kwalificeerde zich zo – voor het eerst in zijn carrière – voor de hoofdtabel van de Australian Open.

Kimmer : “Ik had toen echt een uitstekend gevoel en ben heel tevreden met het niveau dat ik daar haalde. De eerste set liep het nog wat stroef, maar ik won wel mijn drie wedstrijden. Telkens in twee sets. Zeker mijn laatste match mocht gezien worden. 6-2 en 6-0 tegen Damir Dzumhur (ATP 120) in 59 minuten. Dan vertrek je met vertrouwen naar Australië.”

Bij aankomst Down Under kreeg Kimmer Coppejans wel een tik te verwerken. Op zijn vlucht richting Melbourne zat immers één passagier die positief testte op corona en meteen moesten alle medereizigers in quarantaine. Dus ook Coppejans en zijn vrouw Melanie, die mee naar Australië afreisde als zijn kinesiste.

Kimmer : “Sowieso moesten we bij aankomst twee weken in quarantaine, maar als tennissers mochten we wel nog vijf uur per dag buiten komen. In die tijd moesten we trainen, eten en ons laten verzorgen. Dat is krap, maar beter dan niks. Maar door dat ene coronageval zat zelfs dat er niet meer in. En er werd ons nooit verteld wie precies positief had getest. Ik had vernomen dat het om een scheidsrechter ging. Dan is de kans groot dat we er nooit mee in contact zijn gekomen. Maar ja, de overheid legde ons een strikte quarantaine op en daar moesten we ons aan houden.”

“En strikt was echt wel strikt. We mochten enkel onze deur openen als erop geklopt werd. Dat was dan om eten te brengen of om de was op te halen. Ik heb verhalen gehoord van spelers die nog maar hun deur openden, of ze kregen al een soort van health agent op hun dak. Die stonden op de gangen te controleren. Je moest er echt niet aan denken om stiekem naar buiten te glippen. Zowat elke dag stralend weer, meer dan dertig graden en het enige dat je mag doen is van achter het glas naar buiten staren.”

Kimmer : “Gelukkig konden we over onze kamer niet veel klagen. Er was ruimte, er was airco en we hadden geen last van ongewenste gasten. (grijnst) Dat filmpje van die speelster met een muis op haar kamer hebben we ook gezien. Dat was bij ons gelukkig niet het geval. Het enige waar we last van hadden, vooral Melanie dan, was het tapijt en het vele stof dat er rond hing. Melanie is namelijk allergisch voor huisstofmijt, dus voor haar was het enorm afzien. We hebben bij de organisatie nog gevraagd om een stofzuiger of een luchtreiniger te voorzien, maar blijkbaar waren die moeilijk het hotel binnen te krijgen.”

Melanie : “Dat was echt lastig. Na die twee weken quarantaine werden we overgeplaatst naar een ander hotel. Met een houten vloer en zelfs een terras. Veertien dagen binnen zitten blijft lang, maar op onze tweede kamer had ik het veel aangenamer gevonden.” (glimlacht)

Kimmer : “Wat ik wel gekregen heb, was allerlei fitnessmateriaal om mijn conditie wat te onderhouden. Een hometrainer, een medicine ball , een fitnessbal, dumbbells van zes en negen kilo en nog veel meer. Ik heb nog dumbbells bij gevraagd van 20 kilo en heb er van 26 kilo gekregen. (lacht) Dat ligt nog net binnen mijn bereik. Ik lijk misschien een frêle tennisser, maar ik ben sterker en explosiever dan ik eruit zie.”

Melanie : “Het was vooral zaak om je zo goed mogelijk bezig te houden. In mijn geval was dat een beetje aerobics, veel lezen en heel veel Netflix. (lacht) Ik denk niet dat er nu nog een serie op Netflix staat die ik nog niet gezien heb.”

Kimmer : “Ik deed vooral mijn best om niet lui te worden. (grijnst) Al mijn dagen zagen er gelijkaardig uit. Om zeven uur opstaan en ontbijten, bellen naar mijn broer Olivier om mijn conditie-oefeningen te bespreken en om acht uur aan mijn eerste training beginnen. Na de middag rustte ik wat uit of deed ik een dutje en vervolgens kroop ik op de hometrainer voor een intervaltraining. ’s Avonds deed ik nog een derde training, dat waren meestal lichtere oefeningen of stabiliteitsoefeningen. Tussendoor keek ik veel tennis. Ik zie dat graag, maar het was ook ideaal om tactisch nog wat bij te leren en een beetje in de flow te blijven. Om te ontspannen keek ik samen met Melanie naar Netflix of een film op Disney+.”

Melanie : “Maar als het echte scienefictionfilms zijn, laat ik Kimmer meestal alleen kijken.”

Kimmer : “Ik denk dat we zonder internet helemaal gek waren geworden op onze hotelkamer. (lacht) Al vond ik de tweede week nog lastiger. Op den duur heb je het allemaal wel gezien. We werden ook dagelijks getest op het coronavirus en het was telkens negatief. De kans dat we besmet waren, was werkelijk miniem. Maar de Australische overheid deed echt geen enkele toegeving. We moesten zelfs een dag langer dan voorzien op onze hotelkamer blijven. Pas zaterdagavond, op 30 januari, mochten we weer naar buiten. Eindelijk! In Australië is er trouwens geen sprake meer van corona. Het normale leven is hier bijna volledig teruggekeerd. En het is aangenaam weer, bijna de ideale vakantiebestemming. Als je er veertien dagen quarantaine voor over hebt tenminste.” (knipoogt)

Afgelopen dinsdag mocht Kimmer Coppejans na zijn quarantaine al eens warmdraaien tijdens een voorbereidingstornooi in Melbourne. Hij nam het op tegen de Nederlander Robin Haase, maar moest zich na anderhalf uur gewonnen geven.

Kimmer : “Een wedstrijd om snel te vergeten. Ergens wel logisch. Ik ben een speler die behoorlijk wat training nodig heeft om top te zijn. Nu had ik zeventien dagen geen racket vast gehad en moest ik na twee trainingsdagen al de baan op. Verre van ideaal. Ik ga nu proberen om zoveel mogelijk op de baan te staan, zo’n drie uur per dag, en me goed te laten verzorgen. En op de Australian Open gaan we er het beste van maken.”