“Ik ga weer voor eremetaal”: amazone Michèle George barst van ambitie voor haar vierde Paralympics

Michèle George in Tokio, tijdens de Paralympics van 2021. “Ook in Parijs wil ik een topprestatie neerzetten”, zegt ze. (foto Belga) © BELGA
Philippe Verhaest

Ze heeft al vijf gouden en één zilveren medaille op zak, maar tijdens de Paralympics in Parijs heeft Michèle George een duidelijk doel voor ogen: opnieuw het podium halen. En liefst zo hoog mogelijk. De leading lady van de Belgische paardensport is klaar om ook nu weer hoge ogen te gooien. “We zijn klaar om te knallen”, zegt ze.

Wie Michèle George (50) zegt, denkt meteen aan paardensport op het allerhoogste niveau. Tijdens de Paralympics van Londen in 2012 kaapte ze tweede gouden medailles weg, vier jaar later in Rio de Janeiro kon ze daar een gouden en zilveren plak aan toevoegen. En Tokio 2021 was opnieuw goed voor twee maal goud.

Bijzonder straf voor de van Oostende afkomstige Waregemse, want Michèle houdt er ook nog een voltijdse job op na. De amazone bekleedt een directeursfunctie bij een HR-bedrijf, maar al haar vrije momenten gaan naar de paardensport.

Nog steeds spannend

Al sinds 1982 doet ze aan paardrijden, maar een zwaar ongeval in maart 2008 schudde haar wereld door elkaar. Michèle George liep in hun privéstal in Amougies, waar ze destijds woonde, met een paard aan de hand toen de wind hevig tegen het dak van de stal beukte.

“Het paard schrok en sloeg op hol, waardoor het touw waarmee ik haar bij mij hield, rond mijn linkerbeen verstrengeld raakte. Ik werd ettelijke meters meegesleept en liep verschillende breuken op. Daardoor moest ik een paar keer onder het mes, maar bij de laatste operatie liep de anesthesie in mijn rug fout. Ik raakte aan mij linkerkant van mijn middel tot mijn voet volledig verlamd. Hemiplegie.”

“Parijs wordt uniek, de locatie alleen al is fabelachtig”

George vocht terug en zat in het najaar van 2008 opnieuw in het zadel. En reed ze een indrukwekkend palmares bij elkaar. “Ik vind het fantastisch dat ik opnieuw naar de Paralympics kan”, benadrukt ze. “Ik weet intussen wat er op me zal afkomen, maar toch blijft het spannend. Bovendien verwachten de mensen veel van me. Aan de top raken is lastig, er blijven nog veel moeilijker. Maar ik zal mijn uiterste best doen om, net zoals op de vorige Paralympics, een topprestatie neer te zetten.”

De laatste voorbereidingen richting Parijs treft Michèle in Zuid-Frankrijk. “Daar is het weer momenteel beter en ook een pak rustiger dan bij Sport Vlaanderen aan de Gaverbeekhippodroom in Waregem, waar veel zomerkampen plaatsvinden. Ik blijf hier ook voor mijn andere job gewoon aan de slag. Telewerken heeft zo zijn voordelen.”

Fabelachtige locatie

Michèle gaat haar nieuwe paralympische avontuur opnieuw met Best of 8 aan, haar vertrouwde merrie waar ze ook in Tokio mee triomfeerde. “We kennen elkaar door en door. Eigenlijk zijn we een twee-eenheid. Best of 8 heeft een pittig karakter, maar we voelen elkaar zó goed aan. Ik ben dankbaar dat we de Spelen opnieuw samen kunnen meemaken.”

Het doel in de schilderachtige kasteeltuin van het paleis van Versailles is duidelijk. “Ik ga weer voor eremetaal”, onderstreept ze. “Best of 8 en ik hebben, samen met het hele team, keihard gewerkt en ons zo goed mogelijk voorbereid.”

“Het vuur brandt nog hevig. Los Angeles 2028 staat nu al in de agenda”

“Parijs wordt uniek, daar ben ik zeker van. De locatie alleen al is fabelachtig. Ik zal me tijdens een van de open trainingen zeker eens in de arm knijpen, want dit wordt hoe dan ook het mooiste decor ooit waarin ik een wedstrijd heb gereden. Er zal ook een pak vrienden en familie in de tribune zitten. Rio en Tokio waren écht ver van huis, nu vinden de Paralympics haast in onze achtertuin plaats.”

Al zal dat niet voor extra zenuwen zorgen. “Eenmaal een wedstrijd start, ben ik de rust zelve. Maar de tien minuten net vóór ik de ring in moet, wil ik volledig alleen en in absolute stilte doorbrengen. Noem het mijn vast ritueel, maar ik hou er wel aan vast. Dan sluit ik me volledig af en focus ik op de wedstrijd.”

Ooit olympisch?

Met vier deelnames mag Michèle George zich stilaan tot de anciens onder de paralympiërs rekenen. “Maar het vuur brandt nog hevig”, glimlacht ze. “Los Angeles 2028 heb ik nu al in de agenda aangekruist en daarna zie ik wil wat er op me afkomt.”

Twee jaar geleden sprak ze nog de droom uit om ooit op de Olympische Spelen aan te treden. “Die is nog altijd levend, alleen staat het financiële aspect in de weg. De Paralympics zijn al een prijzige aangelegenheid, de Olympische Spelen zijn nog van een compleet andere orde. We zien wat er op dat vlak nog uit de bus komt.”

Maar eerst Parijs 2024. “Best of 8 en ik zullen er alles aan doen om weer samen te knallen. Schrijf dat maar op.”

Lees meer over: