Nu de coronacrisis het Boksgala op Kerstmis in Izegem opnieuw heeft geannuleerd, staat ook Zico Waeytens noodgedwongen weer aan de kant. Al in april 2020 wilde de ex-wielrenner zijn debuut als bokser maken, maar zijn eerste kamp is nu naar april volgend jaar verschoven. “Maar dan zal het er ‘boenk’ op zijn”, slaat hij met de vuist op tafel. “Zowel in als naast de boksring.”
Van 2012 tot 2019 was Zico Waeytens (30) een vaste waarde in het profpeloton. Toen hij zijn fiets aan de haak hing, dacht geen haar op zijn hoofd er aan om het iets kalmer aan te doen. Integendeel: de Ledegemnaar wilde zich omscholen tot bokser. “Dat was nog nooit gebeurd”, glimlacht hij. “Net dat trok me aan in de uitdaging. Ik bewandel graag paden die nog onaangeroerd zijn.”
Nu is je debuut voor de tweede keer geschrapt. Hoe hard heb je gevloekt?
“Zéér hard. Het is balen, hé. Toen Covid-19 in april 2020 een eerste keer roet in het eten gooide, had ik nooit gedacht dat ik anderhalf jaar in de wachtkamer zou moeten zitten. En nu het eindelijk zover was, herhaalt het scenario zich. Ik was er ook helemaal klaar voor. Fysiek in topvorm, het kopje zat ook snor. Toen ik hoorde dat Izegem gesneuveld was, heb ik twee weken niet getraind. Ik had gewoon geen motivatie. Maar ondertussen heb ik de draad weer opgenomen.”
Je hebt ook weer een doel voor ogen: op 23 april organiseren je vader en broer een boksmeeting in de sporthal van Ledegem.
“Derde keer, goeie keer, zeker? Ik heb er nu al goesting in. Opnieuw voor eigen volk, vrienden, familieleden en de oud-collega’s uit het peloton in het publiek… Het zal er boenk op zijn, zowel in als naast de boksring. Schrijf maar op: ik moet en zal winnen.”
Ik wil bewijzen dat ik in de topsport nog niet ben afgeschreven
Waarom ben je er zo op gebrand om het als bokser te maken?
“Ik heb een missie nodig in mijn leven. Plus: een van mijn beste vrienden is profbokser Yves Ngabu, ik kende de sport dus al redelijk goed. Bovendien is boksen puur: man tegen man, de beste in de ring wint. En eerlijk is eerlijk: ook het showelement trekt me aan. Zo wordt er as we speak een nummer gemaakt om mijn intrede in de zaal te begeleiden. (glimlacht) Het wordt de max.”
Zijn er gelijkenissen tussen de koers en de bokswereld?
“Een coureur en bokser moeten allebei tegen een stootje kunnen. Het verhaal van vallen en weer opstaan en altijd blijven gaan. Maar daar stopt het ook. Ik heb mijn lichaam op een volledig andere manier moeten afstellen. Na mijn eerste bokstraining had ik overal pijn. Zelfs mijn tanden poetsen lukte bijna niet meer. Ik had ook een hele weg in te halen. Normaal start je rond je zestiende met boksen, ik was er al 29. Dat verschil ben ik op karakter aan het dichten. Eenmaal ik me ergens in vastbijt, los ik niet meer.”
Zit je soms nog in het zadel?
“Dat gebeurt. Dan doe ik een trainingsritje met mijn broer Sepp, Bert Van Lerberghe, Yves Lampaert, Stijn Devolder, Jens Debusschere… Gewoon voor het plezier. Ik doe het nog altijd graag, maar heb tijdens mijn carrière heel veel tegenslagen gekend. Negen blessures, da’s niet min, hé. Tijdens dat ene jaar zonder kwetsuren was ik genomineerd voor De Kristallen Zweetdruppel. Ik zal jammer genoeg nooit weten hoe mijn jaren als wielrenner gelopen zouden zijn, mocht ik geen zware blessures gehad hebben…”
Je eerste bokskamp zal een symbolisch laagje hebben: Zico is back.
“Dat speelt wel mee, ja. In de ring zet ik definitief een punt achter mijn koersbestaan en zal ik als bokser verrijzen. Ik wil bewijzen dat ik op topsportvlak nog lang niet afgeschreven ben.”
Ook in het dagelijkse leven is sport van vitaal belang voor je. Als personal coach begeleid je ‘gewone stervelingen’. Bevalt dit bestaan je?
“Het is een topjob. Ik ben sinds juli 2020 bij Athos Training Center in Izegem aan de slag en geniet er enorm van om mensen vooruitgang te helpen boeken. Je bent niet enkel op fysiek vlak hun steun en toeverlaat, je moet ook een luisterend oor kunnen bieden, iemand bijstaan wanneer het eens wat minder gaat. Dit wil ik nog heel lang blijven doen, in combinatie met mijn bokscarrière.”
Hou je rekening met een minder goeie afloop, straks in april?
“Neen. Onmogelijk. Schrijf maar op: Zico Waeytens zal winnen. Een ander scenario is er niet. Dat het emotioneel zal worden, weet ik nu al. Het wordt ook een overwinning op mezelf. Twee jaar geleden afscheid moeten nemen van het peloton, maar ik heb mezelf weer in de aandacht geknokt.”
Aan wie zal je je eerste zegepalm schenken?
“Dit gaat naar Ilse, de mama van mijn goeie vriend en Athos-zaakvoerder Aaron Vanfleteren. Net op 23 april is haar overleden zoon Jasper jarig. Hij kwam op 2 maart 2008 tijdens een verkeersongeval in Waregem om het leven en werd amper 20 jaar oud. Dat neem ik mee in de ring.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
