Elise Cappelle, mevrouw Koen Naert: “Soms moet ik op de rem gaan staan”

Maandag 15 augustus is het zover: D-Day voor Koen Naert. De 33-jarige Moerbruggenaar verdedigt in München zijn Europese titel op de marathon. De sterren staan alvast gunstig, want net zoals vier jaar geleden in Berlijn zal zijn echtgenote Elise, al 17 jaar lang zijn steun en toeverlaat, erbij zijn in Duitsland. “Soms moet ik Koen eraan herinneren dat hij niet te ver mag gaan.”

Of ze het voor deze ene keer zag zitten om een uitzondering te maken en een interview te geven, vroegen we. Natuurlijk kon dat, een gesprek met de echtgenote van de uittredende Europese kampioen op de marathon. Maar wel op één voorwaarde: dat het gesprek online kon doorgaan, want Koen Naert, Elise Cappelle en hun kindjes Finn en Jade mijden al enkele weken alle contact met de buitenwereld. Corona, of wat u gedacht? Het lijkt vreemd, maar dat is het niet. “Vroeger, toen Finn naar de crèche ging, was Koen al bang dat hij iets zou opscharrelen, maar sinds corona is het veel erger geworden”, vertelt Elise via het WhatsApp-videoschermpje van haar gsm. “Hij wil echt het risico niet nemen dat al het werk van de voorbije maanden voor niets is geweest. Tien dagen vooraleer Koen van zijn hoogtestage in Amerika terugkwam, ben ik samen met onze twee kindjes in quarantaine gegaan. Gelukkig had ik toen vakantie. Intussen ben ik weer aan het werk, mét mondmasker. De grootouders komen niet meer langs, we hebben geen sociaal contact en de kindjes zijn al vier weken thuis. We gaan zelfs niet meer naar een speelplein. Dat zijn grote opofferingen en dat is soms moeilijk aan mensen uit te leggen. Op straat zie ik veel rare blikken. Corona is voor veel mensen weg, maar voor topsporters is dat niet zo. Koen krijgt maar één of twee kansen per jaar. Zijn contract hangt daarvan af. Ik zal blij zijn als hij gezond en wel naar München is vertrokken.”

Elise, dit is jouw eerste echte interview ooit. Toch geen stress?

Elise: (grijnst) “Dat hangt af van de vragen die je stelt.”

Laat ons dan maar meteen beginnen met de grote stressvraag: wie van jullie twee is de rustigste thuis?

Elise: “Het hangt af wat je precies bedoelt. Op fysiek vlak is Koen de meest actieve. Op vlak van zenuwen voor een wedstrijd is hij dan weer de rustigste. Als hij een wedstrijd moet lopen, heb ik altijd schrik. Ik wil niet dat hij valt of dat er iets met zijn schoenen misloopt. Ik kan me snel zorgen maken als er iets niet goed loopt met Koen en heb de indruk dat hij daar zelf beter mee omgaat.”

Wat is voor jou zijn grootste kwaliteit?

Elise: “Hij kan natuurlijk heel goed lopen, maar ik waardeer vooral zijn sociaal karakter en empathisch vermogen. Koen is in veel dingen goed.”

Wat is zijn grootste struikelblok?

Elise: “Ik vind dat hij veel meer voor zichzelf mag opkomen. Hij laat zich net iets te veel doen. Als iemand hem iets vraagt, zal hij heel vaak ja zeggen, terwijl ik wat meer rust zou inbouwen. Ook op trainingsvlak. Hij volgt heel strak zijn schema en zal daar moeilijk van afwijken. Als hij een mindere ochtendtraining achter de rug heeft, zal hij koste wat het kost nog zijn tweede training in de namiddag willen afwerken. Koen is altijd bezig. Soms moet ik hem eraan herinneren dat hij niet te ver mag gaan. Ja, ik moet geregeld op de rem gaan staan. Als sporter is hij dus heel erg perfectionistisch, al heb je misschien ook al gemerkt dat Koen in het dagdagelijkse leven wel vaak te laat komt.” (lacht)

Raymond Van Paemel is al jaren zijn trainer, maar eigenlijk ben jij ook voor een deel zijn coach.

Elise: “Ik ben er vooral om hem van veel zaken te ontlasten: het eten, de opvang van de kindjes… Ik denk dat mijn meerwaarde daar zit.”

Jullie leerden elkaar als tiener kennen en zijn al meer dan de helft van jullie leven samen. Hoe kijk je terug op de weg die jullie sindsdien afgelegd hebben?

Elise: “Het was een voordeel dat we al zo jong een koppel zijn geworden. Als je een relatie met een topsporter begint, moet je veel opofferingen doen. Bij ons is dat in kleine stapjes gegaan. Eerst werd hij provinciaal kampioen, daarna werd hij Belgisch kampioen en nu is hij Europees kampioen. Hij is er altijd net ietsje meer voor beginnen te doen en ik ben daarin mee gegroeid. Een voordeel is ook dat ik al van jongs af heel erg in sport geïnteresseerd ben. Een nadeel is dat hij vaak niet thuis is. Met alleen Finn lukte dat nog vrij goed, maar nu we sinds vorig jaar met Jade een tweede kindje hebben, is het niet zo evident wanneer Koen een maand op hoogtestage is. Ik werk bovendien fulltime. Het is soms een hele organisatie.”

Het is een voordeel dat we al zo jong een koppel zijn geworden.

Welke gouden tip zou je aan de partner van een topsporter kunnen geven?

Elise: “Heel goeie grootouders hebben waarop je kan rekenen.” (grijnst)

De meeste mensen kennen Koen van zijn Europese titel of zijn toptienplaats op de Olympische Spelen in Tokio, maar weinigen beseffen dat er ook veel moeilijke momenten zijn geweest.

Elise: “Het klinkt cliché, maar het is vooral tijdens die momenten dat Koen mij nodig heeft. Als het goed gaat, staat iedereen voor hem te springen. Maar als hij geblesseerd is, kan hij soms heel lastig rondlopen. Dan probeer ik niet met hem in discussie te gaan, maar hem vooral te steunen. Ik heb het heel moeilijk als mensen op internet commentaar op prestaties geven. Als je niet met een topsporter samenleeft, kan je niet beseffen hoeveel opofferingen ze moeten doen. Koen is iemand die 24 op 24 en zeven op zeven met zijn sport bezig is.”

Maandag is er het EK marathon in München, Koens grote doel van 2022. Merk jij aan hem wanneer hij in vorm is?

Elise: (knikt nadrukkelijk) “Zeker. Koen is iemand die moeilijk over zijn gevoelens praat, maar ik merk het snel als er iets scheelt. Soms moet ik het eruit sleuren, maar uiteindelijk kom ik het wel snel te weten. Hij heeft een heel goeie hoogtestage in Amerika achter de rug, dus denk ik dat hij in topconditie is.”

Koen vertelde me ooit dat jullie vier jaar geleden in Berlijn de dag voor zijn Europese titel nog in een plaatselijk stadspark gaan wandelen. Gaan jullie dat nu opnieuw doen?

Elise: (glimlacht) “Koen heeft het al opnieuw gevraagd. Hij is nogal autistisch in die dingen. Alles wat voor Berlijn geholpen heeft, wil hij nu opnieuw doen. Ik denk dat het voor hem een uitlaatklep zal zijn om eens een uurtje uit het hotel te ontsnappen en ook de kindjes te zien. Even ontspannen. En sowieso is Koen niet het type om de hele dag in bed te liggen rusten.”

Wat me opvalt: toen Koen in 2018 Europees kampioen werd, was Finn anderhalf jaar oud en nu is er het EK van 2022 en heeft Jade ongeveer dezelfde leeftijd als haar broer toen. Dat kan geen toeval zijn.

Elise: (lacht) “De twee bevallingen zijn niet gelinkt aan die twee Europese kampioenschappen, maar wel aan de Olympische Spelen. Voor Finn wilden we niet bevallen voor Rio 2016. En na zijn Europese titel in Berlijn wilden we na Tokio 2020 een tweede kindje, alleen zijn we er door corona en het doorschuiven van de Spelen naar 2021 toch iets vroeger voor gegaan.”

Beseffen Finn en Jade al dat hun papa heel snel kan lopen?

Elise: “Jade is nog te jong, maar Finn is nu vijf jaar en een heel hevige supporter. Als je hem vraagt of zijn papa snel kan lopen, zal hij als volgt antwoorden: papa kan snel lopen, maar ik kan veel sneller lopen. Soms doen ze een onderling wedstrijdje en dan laat Koen hem winnen. Onlangs heeft hij zelfs tegen zijn juf op school gezegd dat hij sneller kan lopen dan zijn papa. Sinds vorige week loopt Finn thuis al met een Belgische vlag rond om te oefenen. Hij zei: papa, jij zal volgende week winnen. Neen, ik zou het niet erg vinden als Finn later ook een loper wordt. We hebben hem laten turnen en tennissen, maar dat deed hij niet graag. Volleybal, de sport van zijn mama, wel. En het lopen zit er ook wel in, denk ik. In september zal hij het eens in een atletiekclub proberen, maar we zullen hem daar zeker niet in forceren. Het belangrijkste is dat hij iets vindt dat hij graag doet. (knipoogt) En een volleyballer mag hij van mij gerust ook worden.”