Acht triatlons. Acht dagen. Acht eilanden. Na een voorbereiding van anderhalf jaar is Matthieu Bonne, redder in het Brugse zwembad, klaar voor een nieuwe, indrukwekkende stunt. Hoewel hij eerder al het Kanaal overstak en de kustlijn afzwom, lijkt dit schier onmogelijk.
Van 5 tot 12 mei dus elke dag 4 kilometer zwemmen, 180 kilometer fietsen én 42 kilometer lopen. En dat acht keer na elkaar op acht verschillende eilanden. Op papier is dat gekkenwerk, maar als je rekening houdt met de omstandigheden, dan is het nog grotere waanzin. Want niet alleen is het weer in deze periode heel onvoorspelbaar, Matthieu zal ook tussen de (eerste vier) eilanden ‘pendelen’ met een zeilboot. Slapen en recupereren tijdens een zeiltocht van tien uur, dat is op zijn zachtst gezegd pittig. Om dan nog maar te zwijgen over de moeilijkheidsgraad. Want het achtste en laatste eiland heeft niet eens treffelijke wegen, en bestaat vooral uit zand. Hier wisselt hij zijn koersfiets voor een mountainbike. Of hij dus de eindmeet haalt op 12 mei, en hoe, is koffiedik kijken.
Magie van het moment
Matthieu beseft naar eigen zeggen hoe zwaar het is, maar kijkt er wel geweldig naar uit. “Ik wilde niet langer wachten. Door corona en de vulkaanuitbarsting op La Palma is het al een paar keer uitgesteld. Maar het is nu of nooit. Je moet elke kans die je krijgt in het leven met twee handen grijpen. Ik ben heel blij met de mensen die mij steunen, van sponsors tot organisatoren. Ook zonder mijn werkgever (Matthieu is redder sinds 2015, red.) zou dit niet mogelijk zijn.”
Opmerkelijk: het laatste eiland gaat hij niet eens verkennen. “Ik wil me laten verrassen door de magie van het moment.” Matthieu is mateloos gefascineerd door de natuurelementen. Regelmatig trekt hij ook de wildernis in, om te aarden. “Het klinkt raar, maar ik krijg daar zoveel energie van, alleen al door met mijn voeten letterlijk in de aarde te staan. De grote droom? Fulltime avonturier worden. Maar eerst focussen op deze uitdaging.”
Mama Carole Nierynck: “Ik heb schrik voor wat hierna komt”
Ergens wist ze het altijd al. “Het is echt niet overdreven, maar zelfs in de kraamkliniek dacht ik oprecht dat hij uit zijn wiegje zou kruipen. Als kleuter moest je hem ook in de gaten houden, of hij was weg. Er was geen stoppen aan.” Ook nu niet. Want hij mag dan wel wat lieflijk en enigszins bedeesd ogen, eenmaal in the zone verandert Matthieu Bonne in een ontembaar beest. En zelfs zijn eigen moeder kan hem niet temmen. Mentaal kan Matthieu ongelooflijk diep gaan. Nochtans is het niet altijd zo geweest, klinkt het wat aarzelend bij Carole.
“Op een gegeven moment trok hij naar Indonesië, om er de Rinjani te beklimmen. Het ging niet zoals hij het wilde. En ik weet niet hoe het precies gegaan is, maar daarna heeft hij een klik gemaakt in zijn hoofd. Als ik zo’n dingen wil doen, moet ik harder worden, zei hij. Sterker.” En dat doet hij door te sporten. Urenlang. “Nog voor hij gaat werken, heeft hij soms al zes uur gesport. Vorige week kwam hij thuis om 22 uur. Hij heeft zijn fiets ingeladen en is nog de Kemmelberg op gefietst. Mijn vader was ook nogal euh… fel. Heel sportief ook. Hij fietste, ook op latere leeftijd, veel. Zelfs tien keer op rij de Mont Ventoux op. Maxim (31), de broer van Matthieu, is dan weer een levensgenieter. Hij werkt ook als redder (in Oostende, red.) en is daarnaast ook dj.”
Falen is geen optie
“Ik ben pas gerust als hij traint”, glimlacht Carole flauwtjes. En dan nog: vorig jaar maakte hij een heuse doodsmak. “Het meest ongerust ben ik als hij bergen beklimt. Ja, hij heeft me al meerdere slapeloze nachten bezorgd. Want het kan ook misgaan, daar leg ik heel vaak de nadruk op. Maar falen is geen optie. Bij zijn eerste poging om de kustlijn af te zwemmen, had niemand die onverwachte opkomst van de wind kunnen voorspellen. Hoe hij de moed gevonden heeft om kort daarna een nieuwe poging te ondernemen… straf. Wat ik niet begrijp is hoe hij zichzelf zo tot het uiterste drijft. Plezier vinden in afzien… Dat is iets dat mijn verstand te boven gaat. Ja, het is echt voer voor psychologen.”
“Eigenlijk is dit geen wereld voor Matthieu. Er bestaat geen mogelijkheid om hem te handhaven. Hij is zo gefocust op de natuur en uitdagingen. De enige manier om hem te laten bestaan, is hem laten gaan.” Tijdens zijn recordpoging reist Carole mee. Maar in haar gedachten zit ze al voorbij dat moment. “Eerlijk, ik heb schrik voor wat hierna komt. Hoe kan je nog meer?” De vraag ‘is het ooit genoeg’ slikt ze in. Waarschijnlijk omdat ze het antwoord ook kent.
Trainer Luc Van Lierde: “Nog nooit zo iemand ontmoet”
Anderhalf jaar geleden stapte Matthieu Bonne af op Luc Van Lierde, de befaamde triatleet met maar liefst vier Iron Man-overwinningen en twee keer de titel van wereldkampioen achter zijn naam. “Matthieu zocht een challenge en ik moest denken aan een Spanjaard die ooit iets gelijkaardigs probeerde. Daar was hij niet in geslaagd. De interesse van Matthieu was meteen gewekt.”
De voorbereiding is bijzonder intens. Als we Luc vragen naar een percentage op het vlak van slaagkans, moet hij het antwoord schuldig blijven. “Simpelweg omdat er veel onvoorziene omstandigheden zijn. Mentaal is hij ijzersterk en ook fysiek is hij er klaar voor. Alleen heb je pakweg het weer niet in de hand, net als de oversteek tussen de eilanden. Slaapt hij slecht of niet genoeg, dan heeft dat onvermijdelijk een impact op het fysieke gedeelte. Je moet weten dat die Spanjaard het ondernam in november, wanneer de weersomstandigheden veel beter zijn dan in mei, als Matthieu zijn kans waagt. Bovendien vloog die man van eiland naar eiland met een privé-jet. Een tochtje met de zeilboot van een uur of tien is lang niet zo comfortabel. Integendeel, zelfs.”
Uithoudingsvermogen
Luc stelt het onomwonden: “Eerlijk, ik heb nog nooit zo iemand ontmoet als Matthieu. Zijn wilskracht en uithoudingsvermogen is indrukwekkend. Er zijn veel avonturiers die van van alles willen proeven, maar het is weinigen gegeven om op sportief en mentaal vlak zo allround te zijn.”
De stunts van Matthieu Bonne op een rij
Vijf jaar geleden is Matthieu ontbolsterd. Nadat hij in november 2016 voor het eerst een vulkaan beklom in Indonesië en in juni 2017 zijn eerste halve marathon liep, ging het in stijgende lijn qua sportieve challenges. Dit zijn de opvallendste:
– juni 2017: een maand voor hij zijn eerste marathon loopt, beklimt hij Mount Fuji in Japan.
– september 2017: na zes maanden trainen beklimt hij de Mont Blanc in Frankrijk.
– april 2018: hij loopt de Marathon des Sables, 237 kilometer door de woestijn.
– augustus 2018: beklimming van de Matterhorn in Zwitserland.
– december 2018: hij voltooit een Iron Man in Australië.
– juli 2019: Kamp Waes.
– september 2019: zwemt het Kanaal over.
– mei 2020: fietst heel België rond, goed voor 1.225 km in 53 uur.
– september 2020: zwemt als eerste ooit de Belgische kustlijn af: 67 km in 23 uur.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
