An Vannieuwenhuyse op Winterspelen in Peking: vier jaar voorbereiding voor vier minuten bobsleeën

Haar roots langs papa’s kant liggen in Izegem, maar ook de rest van haar genen zijn West-Vlaams. An Vannieuwenhuyse scheurt op 18 en 19 februari met haar bobslee naar beneden in de hoop een toptienplaats te bemachtigen. Wij konden haar strikken voor een babbel.

Met An Vannieuwenhuyse komt volgende week een bobsleester met West-Vlaams bloed in actie op de Winterspelen.

Je familienaam verraadt al wat je West-Vlaamse achtergrond en dan blijk je ook nog nonkel te moeten zeggen tegen de in Izegem wereldbekende Stefaan Vannieuwenhuyse.

“Stefaan is inderdaad mijn oom. Mijn grootouders, die ondertussen overleden zijn, waren echte Izegemnaars. Aan mijn mama’s kant zijn het ook West-Vlamingen, van Kortrijk en Oostende. Maar als kind ben ik dus zeker vaak in Izegem geweest.”

Hoe kwamen je ouders in Oost-Vlaanderen terecht.

“Mijn pa was een sterke atleet en werd door de atletiekclub in Lede weggekocht. Hij leerde daar mijn mama kennen die dus eigenlijk ook uit West-Vlaanderen afkomstig was. Ze hebben zich in Lede gevestigd en toen ik twee weken oud was, namen ze me al mee naar de atletiekpiste. Ik heb dus zelf altijd aan atletiek gedaan in verschillende disciplines, waaronder de vijfkamp. Ik deed vooral de meer explosieve disciplines als sprint horden, ver- en hinkstapspringen.”

Het is zoals in de Formule 1: materiaal is belangrijk en onze schaatsen zijn net als de bandenkeuze in de F1 doorslaggevend

Wanneer kwam de switch naar het bobsleeën?

“In 2011 kreeg ik een telefoon van Elfje Willemsen. Ze zochten nieuwe mensen voor het bobsleeproject. Het eerste jaar was ik remster, dus de persoon die achterin de tweemansbob zit. In 2012 werd ik al pilote. In 2015 pakte ik samen met remster Lies Defreyne uit Ingelmunster een medaille op het WK voor juniores. Daarna kregen we een contract aangeboden en sinds de vorige Olympische Spelen sta ik voltijds onder contract als bobsleester. Ik kan dit nu gelukkig al vijf jaar voltijds doen.”

Trainen kan niet in België. Hoe gaat dat in zijn werk?

“Begin oktober wordt er ijs gelegd op de bobsleebanen. Om te trainen moeten wij uiteraard naar het buitenland. Maar de fysieke voorbereiding in de zomer gebeurt wel in eigen land. We zijn veel onder weg, de wereldbekerwedstrijden volgen elkaar snel op. Dit jaar zijn er de Winterspelen, andere jaren staat dan een WK gepland.”

Hoe behaalden jullie je olympische selectie?

“We moesten bij de top 20 van de wereld geraken. Het is een wat uitgezuiverde wereldranglijst. Toplanden als Duitsland en Canada mogen ‘slechts’ drie duo’s afvaardigen, hoewel ze meerdere sterke teams hebben. Dan zijn er nog vier landen met twee teams en de resterende zes plaatsen mogen door andere landen ingenomen worden. Ons seizoen is vrij kort, dus moet je op korte tijd je prestaties neerzetten. Maar we haalden het dus onder meer door een derde plaats in Winterbergen. Ik vorm nu een team met Sara Aerts die er vier jaar geleden nog bij was met Elfje Willemsen.”

Welke ambities koester je?

“We willen beter doen van vier jaar geleden. Toen werd ik 12de met Sophie Vercruyssen en Sara werd met Elfje elfde. Dat wil dus zeggen dat we die top tien ambiëren. We weten dat we vier goede runs moeten neerzetten. Op 18 en 19 februari maken we telkens twee runs. De tijden worden opgeteld en wie het minst tijd nodig had om naar beneden te komen, is olympisch kampioen.”

Als pilote moet je ook de bob-slee goed naar beneden sturen.

“De start is sowieso belangrijk, daarom ook dat veel voormalige spurters zich aan de sport wagen. Je mag niet vergeten dat de bob minimaal 170 kg moet wegen, maar wij zitten daar een stukje boven. Dat gewicht moet vooruit en het komt op fracties van seconden. En eens je de start genomen hebt, is goed sturen de boodschap. Je leert dat uiteraard maar door te doen. Mocht je niet sturen, dan lig je na de eerste bocht al zeker op je dak. Je moet de lijnen vinden die het minste druk creëren, onnodige stuurbewegingen genereren een remmend effect.”

Heb je dan op voorhand een tactisch plan?

“Omdat je op voorhand al mag trainen, leer je de baan van buiten. Maar je moet na het plan A ook plan B en C hebben. Want de omstandigheden kunnen heel snel wisselen. Een run duurt ook telkens maar een minuut.”

Jaren voorbereiding voor vier minuten op de olympische baan.

“De baan in Peking is anderhalve kilometer lang. In totaal zullen we zes kilometer glijden en het verschil zal wellicht slechtst honderdsten bedragen. Het hangt dus echt van details af en in vier minuten moet je het doen.”

Hoe belangrijk is materiaal voor jullie?

“Het is zoals de Formule 1. Je hebt een goede wagen nodig. De Duitsers hebben het topmateriaal dat exclusief voor hen is handgemaakt, maar ook wij zullen met vrij gelijke middelen strijden. We hebben zelf 60.000 euro geïnvesteerd in een nieuwe slede. En ook de schaatsen die er onder staan, zijn van belang. Dat is dan weer zoals de bandenkeuze bij de Formule 1. Maar een set schaatsen kost ook al gauw 5.000 euro en je hebt er vijf of zes nodig, het is dus een vrij dure sport.”

Jullie zijn ondertussen al een tijdje in Peking. Hoe voorloopt jullie verblijf en voorbereiding daar?

“De reis is vlot verlopen, al was de hele procedure bij vertrek en aankomst wel lang en omslachtig. Heel veel administratieve voorbereiding, douanecheckposten, covid-testing, olympische check-in, bagage die over de verschillende dorpen moet verdeeld worden… Bij aankomst moesten we nog zes uur in quarantaine wachten tot we bevestiging kregen van een negatieve PCR-test. Ondertussen zijn we goed geïnstalleerd, hebben we onze bobslee uit de kist van het cargotransport geladen en zijn de eerste trainingsdagen goed verlopen. Het is wel wat aanpassen aan de koudere omstandigheden ten opzichte van oktober, maar later volgende week krijgen we nog drie trainingsdagen om wat details te perfectioneren. Ondertussen werken we onze sprint- en krachttrainingen af om topfit aan de start te komen.”