Hij is 17 jaar, groeide op in Somalië en verblijft sinds december 2016 in Anzegem. Zijn naam is Abdullah Dubad en afgelopen zomer liet hij op de 3.000 meter de zesde beste tijd ter wereld optekenen. Dubad: “Ik droom van de Olympische Spelen, net zoals mijn idool Mo Farah.”
Het is woensdagnamiddag in de Statiestraat in Anzegem. Even verderop ligt de Holstraat, de voorlaatste helling in Dwars door Vlaanderen. Abdullah Dubad moet eens lachen als we het hem vertellen, maar van wielrennen heeft de 17-jarige Somaliër logischerwijze geen kaas gegeten. De Holstraat kent hij nochtans wel. Eind augustus won hij er Dwars door Grijsloke, een bekende loopwedstrijd in de streek. En van winnen, daar kent Abdullah intussen alles over. Afgelopen zondag deed hij het nog eens, aan het Zilvermeer in Mol. In zijn eerste CrossCup-wedstrijd als junior liet hij al zijn concurrenten – stuk voor stuk jongens die één of twee jaar ouder zijn – geen enkele kans. “Ik was niet verrast door mijn zege”, zegt Abdullah. “Het was mijn doel om te winnen.”
Geen trein in weekend
Zus Nimao heeft intussen thee, cola, chips en suiker op de salontafel gezet. Abdullah vertelt ietwat bedeesd en zoekend naar de juiste woorden over hun vlucht uit Buulo Burde in Somalië. “Er waren veel problemen. Oorlog, terrorisme… Het was er niet veilig. Mijn vader, Husen Dubad, is als eerste naar België gekomen, in 2015. In december 2016 ben ik met mijn mama, Ramla Bile, broer Mohamed en zussen Amran en Nimao ook in Brussel geland. Mijn vader woonde in een studio in Waregem, maar omdat we er niet genoeg plaats hadden, verhuisden we naar Anzegem. Het is hier mooi, maar niet ideaal. We hebben geen auto en in het weekend rijden er geen treinen. Om ons dan naar een wedstrijd te verplaatsen, moeten we altijd naar een oplossing zoeken.”
Het is hier mooi in Anzegem, maar niet ideaal. We hebben geen auto en in het weekend rijden er geen treinen. Om ons dan naar een wedstrijd te verplaatsen, moeten we altijd naar een oplossing zoeken
Het was pas in België dat Abdullah, die de richting sport-wetenschappen aan het Athena in Kortrijk volgt, zijn looptalent ontdekte. “In Somalië voetbalde ik wel wat, maar mijn vader zei dat ik goed kon lopen. Alleen geloofde ik hem niet. Mo Farah (Brit van Somalische afkomst en meervoudig wereld- en olympisch kampioen op de 5.000 en 10.000 meter, red.) was mijn idool, maar in zijn voetsporen treden, dat leek me onmogelijk. Tot een lerares op mijn school, Merel, me in juni 2017 doorverwees naar atletiekclub Kortrijk Sport.”
Drie Belgische titels
De trein was vertrokken. In zijn eerste winter kroonde Abdullah zich al tot Belgisch kampioen veldlopen bij de scholieren, een titel die hij een jaar later verlengde. Deze zomer werd hij op de piste ook nog eens Belgisch kampioen op de 3.000 meter. Op die afstand liet hij een straffe tijd van 8’19” optekenen. “Ja, ik weet het. Dat is de tweede beste Europese tijd van het jaar bij de scholieren”, zegt Abdullah. “Jammer dat ik nog niet over de Belgische nationaliteit beschik om aan een EK of WK deel te nemen. Mijn vader moet hier minstens vijf jaar wonen, twee jaar werken en Nederlandse lessen volgen. Hij is met bijna alles in orde, maar het is afwachten hoe alles uitdraait.”
Dagelijks pendelt Abdullah met de trein naar school. Op dinsdag-, donderdag- en vrijdagavond blijft hij in Kortrijk voor de atletiektraining met KKS, waarna opnieuw een treinrit naar Anzegem wacht. “Als ik een wedstrijd loop, rijd ik mee met iemand van de club. Of neem ik de trein, zoals die keer dat ik een 1.500 meter op de piste in Leuven wilde lopen.”
Olympische Spelen
Wat de toekomst brengt, weet niemand. Maar dat Abdullah Dubad een groot looptalent is, zal niemand ontkennen. Dat beseft de 17-jarige Anzegemnaar intussen natuurlijk ook. “Of ik ervan droom om ooit aan de Olympische Spelen deel te nemen? Natuurlijk. De 3.000, 5.000 en 10.000 meter zullen vermoedelijk mijn beste disciplines zijn. Voorlopig doe ik alle afstanden, maar hoe langer het duurt, hoe beter het voor mij is.”
Tegen dan wil Abdullah ook de Nederlandse taal volledig machtig zijn. “Begrijpen lukt al goed, spreken iets minder. Maar ik leer elke dag bij. Niet door te studeren, wel door onder de mensen te zijn.”
Jammer dat ik nog niet over de Belgische nationaliteit beschik om aan een EK of WK deel te nemen
Trainer Marc Masschelein: “In 2020 EK- en WK-minima lopen”
Marc Masschelein is bij Kortrijk Sport al twee jaar de trainer van Dubad. “Je zag meteen het talent en sindsdien is hij altijd positief geëvolueerd. Het is een plezier om met Abdullah samen te werken. Hij volgt alles goed op en is heel erg gemotiveerd. Dat hij op school recent van TSO naar ASO is overgeschakeld, zegt veel over zijn mentaliteit.”
Straatvoetbal
“Zijn 8’19” op de 3.000 meter was de tweede Europese tijd van 2019 bij de scholieren. Op mondiaal vlak was hij daarmee nummer zes. Vrij uitzonderlijk voor iemand die nog maar twee jaar loopt en vroeger in Somalië enkel wat straatvoetbal speelde.”
Naturalisatie
“Abdullah is nog geen Belg. In Roeselare zal hij zich dus niet voor het EK veldlopen kunnen kwalificeren, maar het is wel de bedoeling om volgend jaar op de 3.000 en 5.000 meter te focussen en de minima voor zowel EK als WK te lopen. Als dat lukt, zal het BOIC hem waarschijnlijk zo vlug mogelijk proberen te naturaliseren.”
Voorzichtig zijn
“We zijn voorlopig redelijk voorzichtig geweest met Abdullah, want hij heeft al twee keer last gehad van een beginnende blessure. We proberen het volume telkens lichtjes op te drijven en nu zitten we aan zes tot zeven trainingen per week: meestal duurlopen en twee keer per week interval. Zijn kwaliteiten liggen op de langere afstand.”
Bij Tim Moriau
“Er wordt door Abdullahs straffe prestaties langs alle kanten aan zijn mouw getrokken en daarom hebben we in september contact gezocht met Tim Moriau, die ook onder meer Isaac Kimeli traint. Ik begeleid Abdullah in Kortrijk. Tim superviseert. Om de twee weken trek ik met Abdullah ook naar Huizingen om eens met de trainingsgroep van Tim te kunnen trainen. Ideaal.”
Atletiek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier