KW.be maakt de komende maanden een reis rond de wereld langs 80 West-Vlamingen. Vandaag zijn we te gast bij Wim Van Belle en Hilde Van Gelder op het Kaapverdische eiland Santo Antão.
Hoe komen mensen uit Heule plotseling in Kaapverdië terecht?
“Ons verhaal begint eigenlijk bij een bevriende avonturier, die elk jaar gaat zeilen. We vertelden hem dat we graag eens een ‘andere’ reis wilden kunnen maken, maar niet goed wisten waarheen. Hij raadde ons Kaapverdië aan en zei dat het er erg mooi is. Het telde wel tien eilanden, en wij hadden nog nooit van Cabo Verde en het eiland Sal gehoord. Maar goed, we boeken een reis van 14 dagen naar het eiland Sal. Wim en ik waren nog niet zo lang samen en hij vertelde dat het altijd zijn droom was geweest om in het buitenland te gaan wonen. Eén van zijn zussen woont in Spanje, maar dat land spreekt hem minder aan.”
“Na enkele dagen op Sal hadden we eigenlijk alles al gezien, dus boekten we een tussenvlucht naar São Vicenté, maar dat bleek eerder een eiland dat toespitst op het nachtleven. Zo namen we dus al gauw de ferry naar het eiland Santo Antão, waar we drie nachtjes verbleven. Het is er pakken groener dan op de twee vorige eilanden, waardoor je er veel wandelingen kunt maken.”
En meteen was Wim verloren…
“Dat raad je goed (lacht). Hij zei al snel dat hij daar wel zou kunnen aarden. Ik daarentegen was nog niet onmiddellijk overtuigd, en we boekten onze volgende vakantie rechtstreeks richting Santo Antão. Het werd een fantastisch verblijf, met veel avontuur en vriendelijke mensen. De lokale bevolking kon ons doorverwijzen naar ‘Louisete’, een pensionnetje dat te koop bleek te staan. Van toen af ging het snel: we kwamen algauw tot een vergelijk met de eigenares en verhuisden kort nadien al voorgoed naar daar. We wilden niet wachten om te verhuizen tot op latere leeftijd, want dan moet je de cultuur en de taal nog leren en heb je misschien al kleinkinderen. En dan komt het er niet meer van.”
Hoe moeten we ons jullie leven in Cabo Verde voorstellen? Wonen jullie in het centrum, in een buitenwijk, op het platteland?
“We wonen op één van de groenste eilanden van Cabo Verde, in het vissersdorpje Ponta do Sol, op zo’n 40 kilometer van de haven. Op Santo Antão heb je geen wirwar van wegen: je hebt de kustweg, en je hebt de oude weg via de Corda, langs de bergen. Bij het binnenrijden van Ponta do Sol, aan de linkerkant, wonen wij tussen een bergketen en de Atlantische Oceaan, iets hoger gelegen dan het centrum.”
Hebben jullie veel veranderd aan het pensionnetje, om het om te bouwen tot een bed & breakfast?
“Ondertussen blijft er niet veel meer over van het gebouw van vroeger. We hebben het helemaal vernieuwd en de grond ernaast bijgekocht, zodat we nu tien ruime kamers hebben, allemaal met een eigen badkamer en waarvan acht met een ruim balkon. We werken economisch, in die zin dat we het water van de lavabo’s en de douches met een ingenieus systeem recupereren, zodat dit water opgevangen kan worden en nog eens herbruikt kan worden voor de toiletten en de groenzones rond onze B&B. Voorts zijn er een zwembad, een bar met ontspanningsruimte, een solarium op het dakterras en een massage- en jacuzziruimte.”
Wat is er zo aangenaam aan wonen in Kaapverdië? Wat is er dan weer minder prettig aan het leven in dit land?
“Op ‘ons’ eiland is nog niet alles verkrijgbaar, maar je leert je plan trekken met wat je hebt. We komen niks tekort om te leven of te eten. Een grotere winkel ware wel welkom op het eiland, zodat de mensen niet altijd de ferry moeten nemen om alles bij te halen van Mindelo. Maar het heeft ook zijn charmes. Het aangename in Ponta do Sol is dat iedereen mekaar kent en zal helpen als het nodig is. Iedereen is vriendelijk en is blij met wat hij heeft. Ze leven van dag tot dag, maar ze zijn gelukkig.”
Krijgen jullie veel West-Vlamingen en andere Belgen over de vloer?
“Beetje bij beetje groeit het toerisme hier. De meeste toeristen kennen alleen maar Sal en Bõa Vista, maar meer en meer komt Cabo Verde wel in de kijker en komen mensen de andere eilanden bezoeken. Mensen willen soms meer zien, en de natuur is ook prachtig op de eilanden Santiago en São Nicolau.”
Hoe kijkt de lokale bevolking tegen jullie aan?
“In het vissersdorpje waar wij wonen, kent iedereen mekaar. We zijn graag gezien en worden door iedereen aangesproken. We hebben al veel mensen geholpen, bijvoorbeeld door ze werk te geven. De Creoolse taal is een mengeling van Frans en Portugees en de mensen waarderen het dat we de taal van hen ook willen leren. Het praten lukt al redelijk, het begrijpen nog wat makkelijker.”
Denken jullie ooit nog naar België terug te keren?
“We hebben een grote investering gedaan en denken er dan ook niet aan om nog terug te keren. Hier is het beter! De werkdruk is minder, de lonen zijn ook wel minder maar je hebt de gejaagdheid niet meer. We proberen de mensen, met wie we hier samenwerken, wel stiptheid bij te brengen. Want zij zeggen het altijd met een spreekwoord: ‘De Europeanen hebben een uurwerk, maar wij hebben de tijd…””
Hebben jullie volwassen kinderen moeten ‘achterlaten’ in België?
“Wim en ik zijn niet getrouwd en vormen een nieuw samengesteld gezin. Wim heeft in Deerlijk een zoon Jens (22), ik heb drie volwassen kinderen: Jens (26), Silke (25) en Gilles (18) Cottijn. Ze wonen samen in Heule met hun papa in het huis dat Jens gekocht heeft. Af en toe Skypen we met onze kroost, telkens zijn we ontzettend blij om mekaar te horen én te zien. Behalve mijn zoon Jens, die zijn handen vol heeft met het verbouwen van zijn huis, zijn ze hier ook allemaal al eens op bezoek gekomen.”
(FJA – Foto’s Hilde Van Gelder)
Meer info via www.caboverdedreamtravel.com
Reis rond de wereld - 2015
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier