“Als Freddy het goed vond, kon je zeker zijn dat het oké was. Ik heb niets dan goede herinneringen aan mijn tijd bij zijn orkest.” Dat zegt Will Tura bij het overlijden van zijn Oostendse ontdekker, muzikant Freddy Feys. Het was bij Freddy’s Dansorkest, destijds een van de populairste showorkesten in Vlaanderen, dat de jonge Tura voor het eerst op het podium stond. Freddy werd 90 jaar en stierf vorige vrijdag.
Will Tura reageert emotioneel op het overlijden van Freddy Feys. “Waar zijn de jaren heen?”, zucht hij. “Freddy was een heel goede muzikant met een gouden hart. Ik heb niets dan mooie herinneringen aan mijn optredens met zijn orkest. Ik was toen 15, 16 jaar. Hij was zo ernstig altijd, heel zeker van wat hij kende. Hij legde alles heel mooi uit. Hij was heel streng, het moest juist zijn. Freddy wou kwaliteit. Maar dat maakte ook dat je altijd zeker kon zijn dat het oké was. Het was een geruststelling: als Freddy het goed vond, was het goed genoeg. Ja, het klikte tussen ons. Ik heb een fantastische tijd beleefd bij hem. Wat ik hier vertel, komt uit mijn hart.”
Afkomstig uit Roeselare
Freddy Feys, vader van de ook al bekende Oostendse muzikant Serge Feys, overleed op vrijdag 29 mei aan de gevolgen van een beroerte. Hij werd op 9 september 1929 in Roeselare geboren. Ook vader was erg muzikaal aangelegd. Freddy speelde in zijn jonge jaren accordeon en klarinet en startte in 1949 zijn legerdienst als trommelaar bij de Zeemacht in Oostende. Dat deed hij zo goed dat hij ook trommellessen mocht geven en gevraagd werd om bij te tekenen en bij de muziekkapel te blijven. Freddy Feys bleef in Oostende hangen en was tot 1985 aan de muziekkapel van de Zeemacht verbonden.
In 1954 startte hij Freddy’s Dansorkest, een populair showorkest met een negental muzikanten, dat een begrip werd in de Vlaamse amusementswereld. Het orkest mocht in de mooiste zalen van Vlaanderen spelen en was ook het huisorkest van het toenmalige Witte Paard in de Van Iseghemlaan in Oostende. Toen ze iemand zochten om cowboyliedjes te zingen, stootten ze op de toen 14-jarige Will Tura, die ze op een zangcrochet enkele liedjes van Bobbejaan Schoepen hoorden zingen.
“Er was nog werk aan”
Freddy en impressario Jo Deensen – de latere hoofdredacteur van De Zeewacht – vroegen de jongeman uit Veurne om bij Freddy’s Dansorkest op te treden. “Er was nog werk aan”, vertelde Freddy in een interview met KW in 2010. “We hebben toen van alles voor Will gedaan. Toen hij startte, stond hij daar als een stijve stok en kon hij amper twee liedjes zingen ! We stuurden hem naar de balletschool Rose d’Ivry in Oostende, om wat meer beweging in zijn lijf te krijgen; hij heeft zelfs nog op het podium gestaan met de ballerina’s van Rose d’Ivry tijdens de Oostendse Revue ! Ik regelde piano- en gitaarlessen voor hem. En toen hij bij ons vertrok, zong hij in het Frans en het Engels.”
“Will was een werker”, wist Freddy nog te vertellen. “Anders zou hij het ook niet zo ver gebracht hebben. We pousseerden hem ook met het gedacht van : ‘Er zit iets in’. En hij was formidabel om mee samen te werken, echt waar. Will leverde ons dansorkest veel succes op, vooral bij de jonge meisjes. Hij was een mooie jongen, hé, en een meisjesidool.”
In 1957 werd Will Tura bij Freddy’s Dansorkest weggeplukt door een manager uit Brussel. Lange tijd hadden ze geen contact meer, maar in 2013 kwam Tura speciaal naar Oostende om zijn voormalige orkestleider nog eens terug te zien en samen piano te spelen. Het werd een emotioneel moment.
Zoon Serge rechterhand Arno
Freddy Feys bleef tot 1989 zijn dansorkest leiden, componeerde liedjes voor onder meer Pete en Lucy Monti en Lucy Loes, “de blues van de vissers”, zoals zoon Serge het noemt. Freddy was ook jarenlang componist en muzikant bij de Oostendse Revue en voor tal van Oostendse carnavalsgroepen. Freddy en zijn vrouw Fernanda Moerkerke kregen een dochter Miriam en een zoon Serge. Miriam stierf enkele jaren terug en dat was een zware klap voor haar ouders. Er is één kleinzoon, Louis, de zoon van Serge en ook muzikant.
“Mijn vader ging de laatste jaren achteruit, maar woonde nog samen met mijn ma, met wie hij 69 jaar getrouwd was”, vertelt Serge. “Donderdag kreeg hij een beroerte en viel in coma. Er was niets meer aan te doen en vrijdag rond 16 uur is hij in het AZ Damiaan overleden. Al een goeie vijf jaar maakte hij geen muziek meer en leidde een teruggetrokken leven. Gezien de omstandigheden vindt de uitvaart in beperkte kring plaats.”
“Met de paplepel”
“Ik kreeg de muziek met de paplepel mee“, vertelt Serge. “Op mijn 12, 13 jaar ging ik als drummer mee met het dansorkest. Later speelde ik keyboards. Tot mijn 18, 19 ging ik mee met mijn pa’s dansorkest en daarna kwam TC Matic”, aldus Serge. “Maar het is wel een grote leerschool geweest. Freddy’s Dansorkest was het eerste orkest in België dat rechtstaand en niet zittend speelde. We trokken naar tal van dans-, carnavals- en andere feesten overal te lande.”.
Serge trad in vaders voetsporen en maakte ook van muziek zijn beroep. Hij volgde een klassieke muziekopleiding aan de conservatoria van Oostende en Gent en was jarenlang toetsenist en rechterhand van Arno. Serge is muziekproducer, was bij talloze muzikale projecten betrokken en is sinds 2012 muziekprogrammator bij cultuurcentrum De Grote Post in Oostende. Het overlijden van zijn pa maakte hij vrijdagavond bekend met een typerende foto op Facebook. Vader en zoon, samen aan het musiceren, met daarbij de boodschap: ‘Mooie herinneringen. Slaap rustig papa’.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier