Wereldkampioen G-darts Vincent D’hondt uit Passendale nam deel aan de Dodentocht in Bornem. Samen met zijn kompaan Serge Van Belle uit Zwankendamme, bij Zeebrugge, legde hij de 100 kilometer af in zijn rolstoel. “Blij dat ik het gedaan heb, maar het is niet meteen voor herhaling vatbaar”, lacht Vincent.
“Het idee ontstond tussen pot en pint. Nadat vorig jaar iemand van de darters had deelgenomen aan de verkorte versie van 65,5 kilometer door de hitte, wilden we samen de hele tocht afwerken”, begint Vincent zijn verhaal.
“Vooraf heb ik wel wat getraind, maar door het slechte weer ging dat moeilijk. Laten we zeggen dat we helemaal niet goed voorbereid aan de start verschenen. Om 9 uur zijn we op vrijdag van start gegaan. Met Serge Van Belle, waarmee ik samen wereldkampioen werd, besloten we alles samen te doen. Gedeelde vreugde is dubbele vreugde en gedeelde pijn halve pijn. De vele aanmoedigingen in de dorpjes deden enorm deugd en af en toe waren er bekenden langs de weg om ons nog wat extra aan te moedigen. Na 40 kilometer kwam de eerste dip, maar we motiveerden elkaar.”
Regen
Toen ze ongeveer 52 kilometer onderweg waren, begon het hevig te regenen. “We zijn wat langer gestopt en namen de tijd om verse kledij aan te trekken, maar intussen was het al 5.45 uur. We besloten verder te trekken, regen of geen regen. Hadden we toen geweten wat nog kwam, dan zouden we wellicht de moed verloren hebben.”
Moe, kapot, stuk, pijn in de handen en armen, maar o zo gelukkig
“Na slechte kasseien kregen we slecht liggende modderwegen. Het was ploeteren, harken, duwen, wegzakken, eruit geraken, vloeken, doodgaan, herrijzen, puffen, zweten… Maar we gingen door. Dat slechte parcours bleef maar duren. Onze wielen zakten in de modder, de handschoenen waren vuil en kletsnat en de pijn in de handen kwam opsteken. Dat bleef maar duren tot na ongeveer 80 kilometer. Opgeven was echter niet aan de orde, ook al begonnen de armen pijn te doen. Tegen de middag begon zowaar de zon te schijnen en zag alles er ietwat rooskleuriger uit.”
Emotioneel
De laatste 5 kilometer leidde hen door de straten van Bornem. “Daar stond een ongelooflijke massa. Het werd emotioneel, maar als echte mannen beten we door om toch maar geen traantje te laten Het was een langgerekte erehaag van mensen die ons toejuichten. Nog vijf kilometer, nog vier, nog drie, nog twee, nog één… Na nog wat lichte hellingen kwam de 500-metervlag tevoorschijn. We rolden binnen onder een immens gejoel. Om 14.55 uur. Moe, kapot, stuk, pijn inde handen en armen, maar o zo gelukkig. We hebben het toch maar weer gedaan als twee rolstoelgebruikers. Blij het gedaan te hebben, maar niet meer voor herhaling vatbaar.”
Viervoudig wereldkampioen en Zonnebeeks sportman van het jaar Vinnie zal zijn focus nu opnieuw op het darts leggen. Er staan nog verschillende grote wedstrijden op de planning met de Masters in Engeland en het Europees kampioenschap in Belfast.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
