Onze Man gaat op spokenjacht (1): aanrakingen, huilende kinderen en satanische offers in het kasteel van Arbre

Onze meetinstrumenten slaan tilt in de ruïne. © CLL
Christophe Lefebvre
Christophe Lefebvre Medewerker KW

Het kleine gehucht Arbre, een deelgemeente van Profondeville bij Namen, is niet alleen bekend vanwege het spectaculaire zicht op de vallei van de Maas. De plek haalde ook al meermaals de media om het er … spookt. Bezoekers hebben het over aanrakingen, huilende kinderen en satanische offers. Met onze meettoestellen in de koffer trokken we richting Ardennen.

Le Chateau de Marteau Longe. Een nobele onbekende in Vlaanderen, maar een regelrechte superster bij liefhebbers van het paranormale aan de andere kant van de taalgrens. Het kasteel, of toch wat ervan overblijft, vormt het decor voor ontelbare onverklaarbare verhalen die in enkele gevallen zelfs de media haalden. De geschiedenis van de plaats is dan ook, op zijn zachtst gezegd, indrukwekkend.

Het verhaal brengt ons terug tot het begin van de 19de eeuw, een periode waarin geld moest rollen. Wie rijk was, kon niet gezien worden in een banale woning, je thuisbasis moest luxe en weelde uitstralen. De eigenaars van de watermolen van Marteau Longe besloten dan ook om naast hun molen een knoert van een exemplaar te bouwen. Toen het einde van de gouden tijden voor de watermolens aanbrak, verdwenen ook de eerste private eigenaars en werd het volledige domein eigendom van de gemeente Wilsele, die er een vakantiekolonie installeerde. Het kasteel wisselde nog enkele keren van eigenaar, tot het in 2007 volledig leeg kwam te staan. Toen al draaide de geruchtenmolen op volle toeren. Waarom wisselt zo een domein voortdurend van eigenaar? Dat moet toch iets verdachts zijn?

Het vervallen kasteel van Arbre.
Het vervallen kasteel van Arbre. © CLL

In 2017 kwam het domein in handen van een Waalse investeerder, die er 30 klassevolle woonunits wilde bouwen. Die woonunits kwamen er niet, de eigenaar verdween van de aardbol en de ontelbare geruchten kregen angstaanjagende vormen. Wandelaars getuigden over hoe ze schaduwen in de ruïnes zagen en wildkampeerders verklaarden hoe ze ‘s nachts werden gewekt door het geluid van huilende kinderen. Toen enkele urban explorers (mensen met een liefde voor verlaten gebouwen) er op een dag de resten van een satanisch ritueel, compleet met geofferde huisdieren, vonden, sprong de lokale media er op. Spokenjagers van zowel binnen- als buitenland stroomden naar de plaats en allemaal keerden ze terug met ijzingwekkende verhalen over aanrakingen, geluiden en zelfs verschijningen.

Huilende kinderen

Terug naar vandaag dus. Wij naar de Ardennen. De plaats ligt er volledig verloederd en overwoekerd bij. Echt uitnodigend is het niet meer en het gros van de gebouwen staat klaar om volledig in te storten. Bij het betreden van de ruïnes schrikken we meteen van een breed pallet aan geluiden. Krakende planken, de wind die door de open ramen giert en een overweldigende stank heten ons welkom.

Meer dan eens voelt het aan alsof we iemand horen fluisteren en op verschillende momenten hebben we de indruk dat we worden aangeraakt. Kippenvelmomenten in overvloed dus waar we niet meteen een verklaring voor hebben. We blijven door de ruïnes wandelen en meer dan eens slaat onze EMF-meter, een toestel dat volgens paranormale experten de aanwezigheid van een geest aangeeft, compleet tilt.

Onze zintuigen staan keihard gespannen en ieder krakend geluid wordt mentaal uitvergroot. Spookt het hier of niet? Bewijs kunnen we er alvast niet voor leveren.

Eigenaar in de cel

Wat dan met alle verhalen en eigenaars die verdwijnen? Een speurtocht brengt ons antwoorden die niet meteen iets met het hiernamaals hebben te maken, maar daarom niet minder onaangenaam zijn. De huidige eigenaar werd begin 2021 tot een celstraf veroordeeld, nadat hij al maanden in voorhechtenis zat. Hij werd schuldig bevonden aan een resem financiële delicten en moet ondertussen bijna 10 miljoen euro ophoesten. De overheid liet ook beslag leggen op het gros van zijn bezittingen, ook op het kasteel. Zelf liet hij zijn gezicht nooit zien in de gemeente, wat olie op het vuur van de wilde verhalen was.

Spookt het hier of niet? Onze Man weet het zelf niet goed.
Spookt het hier of niet? Onze Man weet het zelf niet goed. © CLL

Tijdens een bezoek aan een café in Profondeville, raken we aan de praat met een gemeenteraadslid dat dit enkel maar kan bevestigen. “Hij kwam aandraven met wilde verhalen en liet nog wildere verhalen achter bij zijn vertrek. De plaats staat op instorten, maar we kunnen er als gemeente helemaal niets tegen beginnen. De spookverhalen leven dusdanig sterk hier, dat veel mensen zelfs hun woonst willen verkopen om toch maar te kunnen vertrekken. Tijd dat de plaats een nieuwe bestemming krijgt zodat we deze poort tot het paranormale permanent kunnen sluiten.”