Straks zal het 12 jaar zijn dat Sandra Lein haar intrede maakte in café De Reisduif. Toen nog enkel volkscafé, maar door de jaren heen is het meer geëvolueerd naar een eetcafé. “De gewone pintjesdrinkers verdwijnen stilaan. Maar we koesteren ze nog. Om te overleven moesten we wel ook meer eten gaan aanbieden.”
In februari 2011 werd Sandra Lein in De Weekbode voorgesteld als de nieuwe waardin van café De Reisduif. “In het begin serveerden we wel wat eten, een croque en een spaghetti. Maar dat was maar 20 procent van onze omzet. Maar op de duur werd dat aandeel groter en moet je je ook wettelijk in orde stellen. We waren zo wel genoodzaakt om te evolueren naar een eetcafé. En ook al omdat je ziet dat de mensen die hun pintje komen drinken afnemen, of soms letterlijk jammer genoeg ook uitsterven. We hadden hier vroeger een groep van 12 tot 14 man, daar zijn er nog twee van over.”
Passanten stoppen niet
Café De Reisduif torst al een lange geschiedenis met zich mee. Het café langs de Colliemolenstraat werd ook stelselmatig uitgebreid met bijgebouwen tot wat het nu is. “Ik kende de vorige uitbaatster van tijdens de kooklessen die ik toen al volgde. Maar eigenlijk kom ik uit een heel andere sector. Tien jaar werkte ik als gerant in Franky, een kledingzaak in de Ooststraat. Maar ik had als flexi ook al ervaring in de horeca. En koken is echt wel mijn ding.”
“Naast mijn drie zonen is dit mijn vierde kindje”
Café De Reisduif is erg landelijk gelegen. “Nochtans passeert hier veel verkeer. Mensen die van Roeselare naar Ieper willen of omgekeerd. Het gebeurt wel eens dat een vrachtwagen zich hier vastrijdt. Maar al die passanten, daar heb je als café niet veel aan. De tijd dat de mensen stopten om een pintje als ze een café passeerden ligt achter ons. Maar onze ligging heeft dan weer het voordeel dat er ook veel fietsers en wandelaars voorbijrijden. En die trekken wel eens de remmen dicht. Ook fietsgroepen die hier een pannenkoek komen eten, mogen we vaak verwelkomen.”
Barman gezocht
Het café heeft met de Breydelzonen nog één vereniging. “Vanaf de eerste dag was de klik er met die mensen. Als ze een zetting geven, beginnen de inschrijvingen hier om 7.30 uur. De reke staat hier wat verderop als je de Zwijnedreef inslaat. En nadien komen ze hier een pintje drinken.”
“Andere verenigingen zijn hier ook nog welkom. Van maandag tot en met woensdag zijn we gesloten. Maar we houden er aan om ook op donderdagavond nog open te doen, want dan hebben we wel nog mensen die hier wekelijks op post zijn. En de sfeer is hier uitstekend, sommige mensen kennen elkaar niet voor ze toekomen, maar op de duur trakteren ze elkaar.”
En als wij er op een vrijdagmiddag te gast zijn, blijkt uit alles dat de gasten een nauwe band hebben met de waardin. Klanten die binnenkomen worden meteen gevraagd hoe het gesteld is met de familie, ook in moeilijke momenten kunnen ze bij Sandra terecht. “Ik ben zelf ook niet iemand die opgeeft. Kijk, straks vertrekken hier twee mensen van ons vast personeel, mijn zoon en zijn vriend. Ze gaan elders iets beginnen. In de keuken kan ik het wel alleen aan, maar ik ben dringend op zoek naar iemand die de toog kan doen. Dat moet niet per se iemand zijn met de meeste ervaring, gewoon goesting hebben om hier te werken en vriendelijk zijn tegen de mensen, meer vraag ik niet.”
Lees verder onder de foto.
De eerste drie dagen van de week is De Reisduif gesloten. Vanaf donderdag is het café open. Op donderdag en vrijdag kun je een dagschotel gaan eten. “Op donderdag bevat die vlees, op vrijdag is het vis en telkens met soep aan respectievelijk 14 en 16 euro. Maar je kunt ook altijd van de kaart eten. We zijn dan misschien wel meer een eetcafé geworden, we houden het volks. Voor ieders portemonnee staat hier wat op de kaart. Je kunt een croque of boterham bestellen, maar evengoed kiezen uit de suggesties van de chef. En die chef ben ik”, knipoogt Sandra. “Maar we verkopen hier niets dat duurder is dan 24 euro.”
Ondertussen zijn de barstoelen aan de toog verdwenen. “Dat is een overblijfsel van corona. De mensen gingen toen al vlotjes aan tafels zitten en nadien bleven ze dat doen. Dus hebben we die barstoelen weggehaald. In het oude cafégedeelte kun je eten, maar ook in het bijgebouw en in de zomer ook buiten.”
Streekbieren populair
Overal staan de tafels gedekt met nostalgisch ogende rood-wit geblokte tafelkleedjes. “En onze borden hebben hetzelfde motiefje”, verklapt Sandra. “Die familiale sfeer willen we zeker behouden. Het is hier niet de meest moderne stek, maar het is wel oergezellig. En dat appreciëren de klanten. We kunnen hier 80 man binnen en evenveel buiten een plaatsje bieden. Achteraan is er ook een ruime speelweide waar ouders of grootouders de kleinsten hun gang kunnen laten gaan.”
Sandra is zelf afkomstig van Hooglede, maar heeft ondertussen al meer dan haar draai gevonden in De Reisduif. “Ik zou het minstens nog vijf jaar willen doen. Ik vind het ook leuk. De keuken is mijn werkterrein, maar ik kom toch nog altijd een babbeltje doen met mijn klanten.”
Wisselwerking met Bar Hazart
In de coronaperiode friste Sandra eerst de zaak nog wat op, in de tweede lockdown startte ze ook met takeaway. “Niet dat je daar echt iets mee verdient. Maar het was op vraag van de klanten en zelf ben je dan ook wat bezig. Want op de duur begint dat tussen je oren te kruipen.”
Het caféleven heeft Sandra in dat dik decennium dat ze in De Reisduif actief is grondig zien veranderen. “De gewone pintjes maken plaats voor een beter streekbier, ja zelfs bij de jonge gasten. Deze zomer was er hier ook een goede wisselwerking met zomerbar Bar Hazart hier wat verderop. Sommigen kwamen hier iets eten en gingen daar iets drinken. Zo kwam er toch wel wat jong volk over de vloer.”
Sandra is ook tevreden over waar ze nu staat. “Ik heb de zaak van quasi nul opgewerkt. Naast mijn drie zonen is dit eigenlijk mijn vierde kindje.” Hobby’s houdt ze er niet echt op na. “De dagen dat ik niet open ben, ben je bezig met papierwerk en bestellingen en wil je ook wat quality time met de kids.”
Volgende week: De Elleboog in Roeselare.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
