In café De Veldbloem kun je uiteraard terecht voor een pintje aan de toog, maar onder impuls van de Dominicaanse Raquel krijg je nu ook allerlei lekkers geserveerd in het café van Patrick Stevens. “Het caféleven is niet meer zoals vroeger, we moeten de switch maken naar eetcafé om het leefbaar te houden.”
Patrick Stevens (64) groeide op in Beernem, in een gezin van tien kinderen. “Zeven jongens en drie meisjes. Onze ouders hebben dat goed gedaan. We kwamen nooit iets te kort, maar we moesten van jongs af aan de handen uit de mouwen steken. We wisten meteen wat werken was. Maar we sportten ook veel. Samen met mijn broers voetbalde ik, maar na een slechte ervaring gaf ik er de brui aan. Ik ben in het veldrijden gestapt, het eerste jaar heb ik enorm afgezien. Daarna ging het beter. We hadden toen het geluk dat er in Oost- en West-Vlaanderen in die tijd wel ieder weekend een A-cross was, waar ik dan tegen onder meer Roland Liboton mocht rijden. Het was eigenlijk door een van mijn broers dat ik begon te crossen, hij was fan van Bertje Vermeire.”
Marathons lopen
In 1987 moest Patrick een hartoperatie ondergaan. “Door een aangeboren afwijking. Maar na die operatie merkte ik dat ik meteen verzuurde, ik kon geen meter meer mee in het veldrijden. Lopen ging wel nog, ik ben me dan op de langere afstanden gaan richten. Als je goed getraind bent, is een marathon lopen best leuk. In 1994 deed ik mee aan het BK dat in Rotterdam georganiseerd werd en dat Vincent Rousseau won. Mijn besttijd is 2u.50, maar ik kon wellicht nog sneller gegaan zijn. Ik geloof dat ik ook 24 jaar op rij aan Dwars door Brugge heb deelgenomen, maar toen ik café begon te houden, was het gedaan met wedstrijden lopen.”
“Het verdwijnen van de ‘zwarte enveloppe’ heeft de cafés geen deugd gedaan”
Patrick Stevens werkte in de metaalsector. “Maar ik ging al helpen bij Wilfried David (de ex-wielrenner die in 2017 met zijn echtgenote verongelukte, red.) in zijn café-restaurant Munckhove in Ruddervoorde. Daar kreeg ik de smaak voor de horeca te pakken. In april 2004 kon ik hier in De Veldbloem van start gaan. Een herberg met geschiedenis. Het café is in 1939 gebouwd en in 1940 open gegaan. Tot 1960 hielden Cyriel Maddens en Emma Dumortier het open, daarna nam oudste dochter Paula het over met haar man Camiel Verfaillie. In 1991 overleed Camiel, Paula runde de zaak nog twee jaar in haar eentje waarna zus Raphaelle met haar man Carlos nog tot 1997 het café in de familie hield. Vervolgens maakten Arsène Devlamynck en echtgenote Marleen er een muziekcafé van. Niet slecht gezien, want aan de overkant was hier toen danscafé De Craene.”
Maar de zaak stond dus over te nemen toen Patrick er in 2004 zijn intrede maakte. “Het was hier meteen volle bak. We zijn uiteraard niet in het centrum gelegen, maar het klikte meteen met de Meulebekenaars. Maar we mochten hier ook veel volk uit omliggende gemeenten ontvangen. Ze stonden soms letterlijk tot buiten. Die eerste jaren waren ongelofelijk, maar je zag dat uiteindelijk ook stelselmatig achteruit gaan. Het rookverbond, de controles,… maar vooral het verdwijnen van de ‘zwarte enveloppe’ van de overuren is daarvan de oorzaak. Vroeger zag je de mensen hier vaak letterlijk het geld uit de enveloppe halen om te betalen.”
Serieuze investering
Ondertussen had Patrick ook zijn echtgenote Sila Raquel Duarte uit de Dominicaanse Republiek leren kennen. “Ja, ze kwam hier eens op café en ze is blijven plakken”, lacht Patrick. Het is ook Raquel die mee een nieuwe impuls gaf aan de zaak. “Ze volgde Nederlandse les, maar deed daar ook een cursus koken bij in Roeselare. Ze schoolt zich overigens nog altijd verder bij. Ook haar dochters Emelie (14) en Jade (13) steken in de keuken al eens een handje toe. In oktober 2018 hebben we hier een serieuze investering gedaan. Er kwam een gloednieuwe keuken en een overdekt terras. In Munckhove had ik gezien dat er voor ribbetjes een groot publiek was, dat begonnen wij ook te serveren. Maar ook de scampi’s kwamen daar snel bij en ondertussen hebben we al een uitgebreidere menukaart. De mensen komen hier voor het lekker bord dat Raquel serveert. De keuken is enkel in het weekend open, op vrijdag- en zaterdagavond en op zondag. En op aanvraag in de week ook voor groepen.”
Feest 20ste verjaardag
Patrick windt er ook geen doekjes om. “Zonder dat eten zou het niet leefbaar meer zijn. We hebben uiteraard wel nog onze caféklanten, maar als het allemaal van die pintjes moet komen, dan lukt het niet meer. In de beginjaren duidelijk wel. Nu is er de combinatie en dat lukt goed zo. Ik word straks 65 jaar, hopelijk kunnen we nog volhouden tot de 25ste verjaardag hier in het café en tegen dan zal ik al 70 zijn.”
Op maandag is het café gesloten, op de andere weekdagen is het open vanaf 15 uur, op zaterdag vanaf 14 uur en op zondag doorlopend van 10 uur. “Van de passage hier langs de Brugsesteenweg moeten we het niet hebben. Als er al eens iemand stopt, dan is het om naar het toilet te gaan. Maar we hebben hier nog heel wat klanten uit de regio Ruddervoorde en Beernem, van waar ik afkomstig ben. En ook als er een wielerwedstrijd in de buurt is, zakken heel wat kennissen nog eens af naar hier. De Ronde van Vlaanderen passeerde hier dit jaar en het mag gezegd: dat was een mooi cadeau van de organisatie voor ons. Op de duur zaten ze hier zelfs ribbetjes te eten aan de toog. Zien eten doet eten. En straks is het BK in Izegem, de lokale ronde passeert hier niet voor de deur, maar wel wat verderop. Er zal die dag ook wel nog wat volk naar hier afzakken. En de zomer staat voor de deur, dan draait ons terras op volle toeren. De mensen stoppen hier graag voor onze lekkere picon en Sint-Bernardus Triple van ’t vat. Volgend jaar bestaan we ook 20 jaar en dan zullen wel een feest vieren. Het zal iets met sport te maken hebben, misschien een wandeling in combinatie met een loopwedstrijd.”
Volgende week: café ’t Beirke in Tielt.
Het volkscafé
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
