Café De Voetballist op de hoek van de Vijfwegenstraat en Krekelstraat is nog een volkscafé in de puurste zin van het woord. “We moeten het hier hebben van de vaste klanten. Maar daar zijn we er in coronatijden ook jammer genoeg van verloren.”
Op 1 januari zal het vijf jaar zijn dat Kim Bonte (32) de scepter zwaait in De Voetballist. “Dat was hier mijn stamcafé. Niet dat ik hier in de buurt opgegroeid ben, mijn ouderlijke thuis was in de Gitsestraat. Ik kende de vorige uitbaters Koen en Kathy goed, zo kwam ik hier over de vloer. En toen ik hoorde dat het over te nemen stond, heb ik eigenlijk niet lang getwijfeld.”
“Tijdens de lockdowns hing ik hier een nieuwsbrief aan de voordeur; de klanten hingen op hun beurt ook een brief aan de deur”
In een vorige professionele carrière was Kim verpleegkundige. “Maar het was altijd al mijn droom om iets in de horeca te doen, hoewel ik geen roots heb in die sector. Het café is bij de overname dus nooit gesloten geweest en veel van de klanten kende ik al. Dat is dus allemaal heel vlot verlopen.”
De Kimmiekaarters
Er waren al wat verenigingen en ook die heeft Kim omarmd. Er werd ook gestart met een kaartclub. “De Kimmiekaarters manillen telkens de tweede vrijdag van de maand, er zijn 28 leden. We nemen ook met twee ploegen deel in de RIC-kaarting, waarbij Roeselaarse cafés het tegen elkaar opnemen. We hebben een Lottoclub en twee biljartclubs. Onze biljart staat hier in het zaaltje achteraan, ons eerste team Voetballist A komt in eerste afdeling uit, het tweede team in de derde afdeling. We zijn nu ook gestart met een dartsclub, de derde vrijdag van maand gooien die hun pijltjes.”
Maar naast die vele verenigingen en clubs draait De Voetballist vooral op de trouwe, dagelijkse klanten. “Dinsdag is onze sluitingsdag, de andere dagen zijn we open vanaf 10 uur doorlopend. Tijdens de week is dat meestal tot rond 23 uur, in het weekend kan dat al wat later uitdraaien. Maar het klopt dat de mensen minder lang blijven plakken na corona. We hebben ook heel wat vaste klanten niet meer terug gezien. We hebben hier een wat ouder publiek, sommigen komen hun deur niet meer uit.”
Zot van kinderen
Tijdens de lockdowns smukte Kim haar cafeetje op. “Ik heb mijn oude job als verpleegkundige niet tijdelijk opnieuw opgenomen, maar ik heb wel voor mijn peter gezorgd. Ik bleef ook in contact staan met de klanten. Met Valentijn ging ik een praline in de bus stoppen, rond eindejaar zorgde ik voor gepersonaliseerde kerstkaartjes en ik hing hier regelmatig ook een nieuwsbrief op. Ik schreef daarin hoe het ons verging en vroeg naar antwoord van de klanten. Er passeren er hier veel te voet. En soms plakten zij ook gewoon hun antwoord aan de voordeur. Zelf heb ik geen kinderen, maar ik ben er wel verzot op. Ze worden hier altijd goed ontvangen en zo kreeg ik ook wat tekeningen van hen in de brievenbus. Vroeger woonden we op De Tassche, nu ondertussen hier bij het café. Dat is eigendom van de brouwerij Haacht.”
En dus wordt er Primus geserveerd in De Voetballist. “We proberen zo lang mogelijk de prijs op 1,80 euro te houden, dat willen we zeker doen als volkscafé. Al zal de realiteit ons misschien toch op termijn tot een prijsverhoging dwingen. Je voelt ook in het café dat het iets kalmer is, de mensen wachten bang hun energierekening af.”
Succesvol terras
Afgelopen zomer was ook het terras langs de kant van de Krekelstraat een succes. “Met toestemming van de stad konden we een deel van de straat inpalmen. Dat heeft echt goed gerendeerd en volgend jaar doen we dat zeker opnieuw. We organiseren op tijd en stond ook zelf een activiteit, zo is er hier straks een Breughelavond.”
Het café heet De Voetballist, maar dat heeft nu toch niet meer geen speciale betekenis. “Er komen hier uiteraard voetbalfans, supporters van alle clubs. Die veuzen soms wat onder elkaar, maar we zijn geen voetballokaal.”
Maar het WK voetbal is ondertussen op gang getrapt. “En dan doen we wel iets speciaal. Pintjes aan anderhalve euro en ik kijk dan ook voor een hapje tijdens de matchen. Maar het is niet dat de massa daarop afkomt, het blijft gewoon gezellig.”
“Iedereen is hier welkom, maar je moet hier niet komen om ambetant te doen. Dan kijken onze klanten je buiten”
Zoals het in een volkscafé hoort. “De klanten kennen hier elkaar door en door. Er wordt hier veel leute gemaakt, iedereen is hier welkom. Behalve als het is om ambetant te doen, die mensen worden hier snel buiten gekeken. Op dat vlak trekken de klanten aan hetzelfde zeil als ik.”
Kim runt in principe in haar eentje het café. “Ik ben vrij open tegen mijn klanten, misschien vertel ik soms wel eens te veel”, lacht ze. “De klanten kunnen bij mij ook terecht, ik zal altijd oprecht mijn eigen mening geven. Maar als het me niet aanstaat, dan zal dat ook wel blijken. Maar we hebben hier geen problemen, het is en blijft hier gewoon gezellig. Er ontstaan soms spontaan feestjes, onlangs stonden ze hier op een zaterdagmiddag op de tafels te dansen.”
Veel klanten komen te voet of met de fiets. “We hebben hier gewoon veel klanten uit de buurt. En parkeren is hier niet evident. In de Vijfwegenstraat is het beurtelings parkeren, er is vaak weinig vrije parkeerruimte. Maar niettemin nemen veel klanten de moeite om dan een eindje te stappen.”
Na vijf jaar in het vak is Kim nog altijd gemotiveerd. “Ik zie het me zeker nog een tijdje verder doen. Ik heb ook een goede band opgebouwd met mijn klanten. Jammer genoeg zijn we er al heel wat verloren”, wijst ze naar de foto’s aan de wand. “Maar we zorgen dat er altijd een kaarsje bij hen brandt. Zo zijn ze nog wat bij ons.”
Volgende week: Café ’t Bloemgat in Ardooie.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
