Een dancing met een familiaal karakter. Zo kun je dancing Olympia in Emelgem, waar tussen 1980 en 2000 heel wat jongeren de tijd van hun leven kenden, het best omschrijven. Op vrijdag 16 december is er de Back to Olympia-fuif in het goederenstation in Izegem en wie daarvoor nog een kaartje wil scoren, moet zich haasten. In de eerste aflevering van ‘Back to Olympia’ blikken we nog even terug met de familie op de gloriejaren van dancing Olympia.
Stichter Raphaël Vannieuwenhuyse overleed bijna anderhalf jaar geleden. Maar met zijn weduwe Marietta Verschaete en hun zoon Dirk en schoondochter Chantal Demeulenaere konden we toch even grasduinen in het verleden van dancing Olympia. Marietta woont nu overigens in residentie Olympia. “Op de grond waar vroeger onze parking was”, zegt ze. Zelf was ze net als haar man afkomstig uit Emelgem, maar tijdens de gloriejaren van Olympia woonden ze ook lang in Oostkamp. Zoon Dirk en zijn echtgenote Chantal huisden dan op een appartement vlakbij de dancing, die daarvoor tien jaar als zwembad had gefungeerd.
Kruidenierswinkeltje
We gaan terug naar 1970. “Ik had toen een kruidenierswinkeltje in de Ardooisestraat, pal naast café De Nieuwe Wijk. Mijn man had een zelfstandige zaak in onderhoudsproducten. Maar in die periode was er de opkomst van de zwembaden. We kochten de grond tegenover mijn winkel en begonnen er zwembad Olympia. Toen het enige overdekte 25 meter bad in Izegem. Maar je had toen wel meer zwembaden in de stad, net als er ook veel cinema’s waren.”
“Ook de bar van het zwembad Olypia draaide al op volle toeren en ik stond er achter de toog” (Marietta Verschaete)
De zwembadmeester was in loondienst bij het echtpaar, Raphaël zorgde voor het beheer en Marietta stond achter de toog. “Een stedelijk zwembad was er toen nog niet. Dat betekende dat heel wat scholen, zoals de AVE uit Izegem, maar ook scholieren uit Rumbeke en Ardooie hier kwamen zwemmen. Er waren hier ook zwemlessen en van meet af was dat een succes. We hadden dus ook een bar, je keek daarbij uit op het zwembad, zonder dat er glas tussen zat. Ik heb daar veel pintjes getapt, maar het waren niet enkel de zwemmers of hun ouders die hier langs kwamen. Sommigen kwamen ook gewoon iets drinken.”
“We hadden ook een after seasonparty voor de coureurs. Ik zie Johan Museeuw hier nog rond rijden een driewielerke” (Dirk Vannieuwenhuyse)
In 1980 besloot het echtpaar Vannieuwenhuyse-Verschaete het over een andere boeg te gooien. “De privézwembaden kregen het moeilijk, ondertussen waren ze hier al in Izegem ook bezig met het stedelijk zwembad aan het bouwen. Mijn man kende een collega uit Beveren-Leie die al succesvol de reconversie gemaakt had van zwembad naar dancing. Die discotheken waren op dat moment uit de grond aan het schieten en we besloten mee op die kar te springen”, vertelt Marietta. Ook Dirk beaamt. “Ik ben nog met mijn pa naar Beveren-Leie gaan kijken.”
Verloren zoon
Maar een zwembad is uiteraard geen discotheek. En daarvoor werd interieurarchitect, Patrick Vandoorne, onder de arm genomen. De vader van Stoffel Vandoorne tekende de nieuwe inrichting uit. “En eigenlijk konden we al vrij snel van start gaan. De dancing was in verschillende niveaus. Het gedeelte van het zwembad was iets lager natuurlijk, dat noemden we de put en er waren ook diverse togen en in totaal drie dansvloeren. Ieder jaar deden we ook investeringen, in licht en klank, maar ook in de aankleding van de zaal.”
“We maakten in 1980 de reconversie naar dancing omdat privézwembaden het moeilijk kregen; ik 2000 was het liedje van de dancings uitgezongen en trokken we er de stekker uit”
Dancing Olympia was meteen een schot in de roos. “In die tijd had je ook De Schim in Izegem, maar dat kon je niet vergelijken met ons. Daar werden enkel T-Dansants en fuiven gegeven.” Dancing Olympia was ook een echte familiezaak. Raph stond in voor de coördinatie, Chantal en Marietta stonden mee achter de toog en Dirk sprong bij waar nodig. “Er was altijd wel iets te doen. We hadden toen een equipe van 25 tot 30 man, van garçons, over portiers tot bestellers. En natuurlijk ook onze dj’s. Geen vaste mensen natuurlijk, nu zou men dat een flexi-job noemen.”
Sinterklaas viel letterlijk van zijn paard in de dancing
Heel wat jongeren die hadden leren zwemmen in Olympia, leerden er nu ook uitgaan. “De ouders kwamen hun dochter afzetten en weer ophalen”, herinnert Marietta zich nog. Maar het publiek kwam uiteraard niet enkel uit Izegem. “We hadden veel vaste klanten, zo bijvoorbeeld ook een bende uit Brugge. Toffe gasten, je had er nooit problemen mee. En op een avond waren ze eens een van hun vrienden vergeten, Dirk heeft de verloren zoon dan naar huis gevoerd. Dat typeerde de sfeer”, zegt Chantal.
“Buitenwippers hadden we niet. Portiers wel, om het volk naar binnen te lokken”
De zaak had ook portiers. “Buitenwippers noemden we die niet, het was de bedoeling dat ze het volk naar binnen lokten”, lacht Dirk. “Er was wel eens een schermutseling, zoals je dat ook op een gewoon feestje hebt. Maar dat konden wij snel ontmijnen. Want we kenden ons volk en we waren er ook altijd zelf bij.” Er was vooral ook veel liefde in dancing Olympia. “Ze zijn niet te tellen, de mensen die ons nu nog komen zeggen dat ze hun vrouw of man ontmoet hebben bij ons in dancing Olympia. Op vaste tijdstippen werden de slows gedraaid. En dat wist ons publiek. Als je wilde scoren, moest je zorgen dat je op dat moment niet naar de wc was, maar dicht bij het meisje dat je ten dans wilde vragen.”
Jan Ceulemans met heel Club Brugge op bezoek
Maar er werd ook veel georganiseerd in dancing Olympia. “Er waren thema-avonden, met Izegem kermis, een westernavond, een horrorparty… En dat sloeg allemaal aan. We waren aanvankelijk open op vrijdag-, zaterdag- en zondagavond, maar die vrijdag is er al snel van tussen gevallen. Het publiek op zaterdag was ook anders dan dat op zondag, maar het waren wel allemaal trouwe klanten. En natuurlijk ook gelegenheidsklanten op alle activiteiten die we hier organiseerden. Wendy van Wanten is hier geweest, Clouseau ook, 2 Fabiola, Leopold 3, Soulsister… Heel wat vedetten en die lokten uiteraard ook een massa volk.”
Ook sporters vonden hun weg naar de dancing. “We hebben hier nog eens heel Club Brugge over de vloer gehad, met Jan Ceulemans op kop. En er was hier ook altijd een after seasonparty georganiseerd door enkele Izegemse coureurs. Daar kwamen profs op af. Ik zie Johan Museeuw hier nog met zijn driewielerke rondrijden.”
Mario David, Danny ‘Sjoeke’ Dedrie, Eric Deprez,… Allemaal hebben ze uren geholpen in dancing Olympia
Ook de intrede van Sinterklaas was er ieder jaar. “We hebben nog uit de grond laten komen, maar ook via het dak. En ooit is hij hier ook met zijn paard binnen gekomen. Maar hij had zich wat mispakt, de Sint moest zich bukken om door de deur te geraken. Maar het was een dubbele entree en bij de tweede deur werd hij van zijn paard gekwakt. Hij was er even niet goed van, maar alles kwam goed”, vertelt Dirk, die in die tijd zijn opwachting maakte als zwartepiet.
Ook muziek was belangrijk natuurlijk. “Maar hier werd nog echte dansmuziek gedraaid, geen house of techno. Joost Demeulenaere, die mag je zeker vernoemen. Hij was zowat de resident-dj van Olympia. Maar velen hebben hier ook hun eerste stapjes gezet. De broers Mario en later Peter David, Foudil Fahem stond hij aan de belichting en ook Danny ‘Sjoeke’ Dedrie, nu van café Ariba, heeft nog uren dienst gedaan bij ons. Net als Eric Deprez, iemand die je overal kon inzetten. Maar het zijn er eigenlijk te veel om op te noemen.”
Werken, maar zelf ook veel genoten
Ook voor de familie was het ieder weekend hard werken. “Maar we hebben ook veel genoten, vooral ook van de legendarisch feestjes. Bijvoorbeeld op oudejaarsavond. We hebben honderden kilo’s confetti uitgedeeld. En we hebben ook heel veel mensen leren kennen, mensen waarmee we nu nog altijd een zeer goede band hebben. Dat blijkt nu ook bij de fuif die er straks georganiseerd wordt. Een prachtig initiatief, jammer dat ons pa het niet meer kan meemaken. Maar we zullen zeker op post zijn om al die mensen terug te zien.”
Het familieverhaal laat zich ook netjes in ronde getallen uitdrukken. Van 1970 tot 1980 zwembad, van 1980 tot 2000 dancing. “Die dancingcultuur liep op zijn einde. En wij waren toen ook al 70”, zegt Marietta over het stopzetten. Dirk was 20 toen de dancing opende. Het gebouw staat nog overeind in de Ardooisestraat, maar nu zijn er garages in ondergebracht.
De ‘Back to Olympia’-fuif vindt vrijdag 16 december in het goederenstation plaats. Kaarten in café De Koornmarkt.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier