Altijd volkse ambiance in Café Millennium, het kleinste café van Tielt: “Er wordt hier vaak zwarte school gehouden”

Café Millennium is allicht het kleinste café van Tielt, maar het gonst er van de bedrijvigheid. Mensen lopen er in en uit en de gesprekken vallen er geen seconde stil. En mocht dat wel zo zijn, dan is waardin Marleen De Rammelaere daar met een gevatte opmerking. “Ik doe dit nu al 24 jaar en ik kan me geen leven zonder mijn klanten voorstellen. Dus blijf ik verder gaan, zolang het gaat.”

Als we binnenstappen in Café Millennium langs de Deken Darraslaan is het de eerste dag van 2023 dat het café open is. Al om 8.30 uur zitten de eerste klanten er. Er worden nieuwjaarswensen over en weer geslingerd, één klant bedenkt bazin Marleen De Rammelaere (66) ook met drie kussen. Iemand anders wenst een andere klant dit jaar ‘een nieuw lief’, want een vrouw heeft hij al. “Er wordt hier veel zware school gehouden”, glimlacht Marleen.

“Na corona loopt de tap niet meer; ik serveer enkel nog bier uit flesjes”

De dag voordien heeft de Nederlander Michael van Gerwen de WK-finale darts verloren en daar scheppen enkele klanten ook wat genoegen in. Het is geen seconde stil in het café. Groot is het niet. “Maar als hier 12 mensen zitten, maken ze lawaai voor 40.”

Vijf jaar snoepwinkel

Marleen is een op en top Tieltse. “Ik werkte 17 jaar in de keuken van de Shamrock, maar café houden was altijd mijn droom al. Ik kon in 1994 Keizer Karel overnemen van mijn nonkel, maar mijn dochter was toen pas 13 jaar. Ik heb nog gewacht tot 1999, toen ze al 18 jaar was, om hier naar de Deken Darraslaan te komen. In de tussentijd hield ik een snoepwinkel open in de Nieuwstraat”, aldus Marleen.

Café Millennium was jarenlang een begrip onder de naam Café Dragon. Na het overlijden van uitbater en tevens kapper Karel Bruneel en de pensioenleeftijd van zijn echtgenote Georgette stond het café een tijdlang gesloten. “Die mensen zijn hier blijven wonen. Toen ik hier in 1999 kwam, hebben we het een opfrisbeurt gegeven en zijn we er aan begonnen. De nieuwe naam verwees uiteraard naar de millenniumwissel die er zat aan te komen. En vanaf de eerste dag was dat hier volle bak. De Deken Darraslaan heeft nog bekend gestaan voor zijn vele cafés en kijk nu eens. Ook in Tielt vallen de volkscafés met bosjes. ‘t Hieltje, vroeger ‘t Hoekske, is recent ook gesloten. Maar ik ga nog door zolang de gezondheid het toelaat. Officieel ben ik al met pensioen, maar wat zou ik anders doen. Dit is hier mijn lang leven. Op maandag en dinsdag ben ik gesloten en heb ik tijd om te kuisen. De andere dagen gaan we om 8.30 uur open, maar ik sluit ook om 20.30 uur. In de namiddag zijn we ook gesloten, maar voor de rest heb ik hier de hele dag door volk. En haast iedereen ken ik bij naam. Het gebeurt niet vaak dat hier iemand nieuw binnen stapt.”

De meeste klanten komen uit Tielt, of uit buurgemeenten als Pittem, Meulebeke en Ruiselede. “Op 1 maart zal het al 24 jaar zijn dat ik hier dit café run. Ik heb geen vent die kan zagen, alleen mijn klanten. Ik woon hier ook bij de zaak. Groot is het hier allemaal niet, maar het volstaat. Voor een rookruimte is geen plek, daarvoor moeten ze buiten op het koertje achteraan. Een terras is er niet echt. Ook vooraan niet, dat mag niet van de stad.”

Nieuwjaarsweekend

Maar soms kan het best wel druk zijn. “Ik heb een heftig nieuwjaarsweekend achter de rug, het zit letterlijk nog in de benen. Ik heb zelfs stoelen moeten bij plaatsen”, zegt Marleen vanachter haar toog. Ze staat er letterlijk op een verhoogje en zo toont de kleine, maar resolute dame zich een echte waardin die in elk gesprek wel een woordje mee kan doen. “Corona was financieel niet makkelijk, maar sindsdien loopt de tap ook niet meer. Als je een vat aanlegt, dan moet dat afgetapt worden. En omdat we toen enkele keren zijn moeten sluiten, zijn we overgeschakeld op flesjes bier. En iedereen drinkt hier uit het pulleke, dat spaart ook afwas”, knipoogt ze.

Een kalender aan de muur toont er de verjaardagen van familie en klanten, op een nummerplaat staat ook de naam van de bazin. Een pintje kost er nog 1,80 euro. “Maar er zijn er maar weinig die binnen komen voor maar één pintje. Dat heeft ook met de prijs te maken. En ik mag niet klagen, dus ga ik dat ook niet doen. Wij hebben onze carrière al gemaakt, maar ik denk dan bijvoorbeeld aan mijn kleinzoon. Het gaat er niet makkelijker op worden, ik denk dat we dat met die stijgende prijzen steeds meer zullen voelen.”

Geen opvolging

Opvolging in de zaak zal er niet zijn. “Mijn dochter zal dat niet doen en eens ik hier weg ben, zullen ze dit allicht afbreken, vermoed ik. Maar zolang ik het fysiek aankan, ga ik door.” Marleen stond in 2011 ook al eens in onze krant, bij de invoering van het rookverbod in de cafés. “Ze gaan dus buiten gaan roken. En dat moet ik ook doen, want mijn sigaartjes, die kan ik nog niet laten. En waarom zou ik? Het zijn de geneugten van het leven. Net als een pint in goed gezelschap. En dat is wat we hier bieden.”