Vincenzo Vanhulle (27) is de Krak van Bredene: “Mijn volgende uitdaging: een fietstrip in Limburg”

Zuurstoftekort bij zijn geboorte zorgde ervoor dat Vincenzo Vanhulle (27) met motorische beperkingen door het leven gaat. Zijn avonturen in Marokko vorig jaar leveren hem nu de Krak-titel op. Als eerbetoon aan zijn onverzettelijkheid en aanstekelijk optimisme.

Toen Vincenzo voor zijn wandelreis met Project U Turn richting Marokko in de luchthaven stond te wachten, mijmerde mama Leslie, zelf ooit Krak van Bredene: ‘Zie nu eens dat kereltje, dat zijn hele leven niks zou kunnen…’

Marokko werd een fysieke uitdaging. “Vincenzo kon op zijn vijfde nog niet stappen. Op zijn twaalfde werden zijn benen doorgezaagd en zijn pezen verlegd, opdat hij min of meer normaal zou kunnen lopen. De revalidatie zou 12 weken duren, Vincenzo deed het in zeven weken. Toen wisten we: ons ventje is een doorzetter. Dat moet wel als je zes operaties moet ondergaan. En hij is ook een onverbeterlijke optimist”, is mama Leslie trots.

Helse opdracht

Om mee te kunnen naar Marokko moest Vincenzo onder meer leren in zijn slaapzak kruipen. Evident voor u en mij, een helse opdracht voor iemand die niet op zijn knieën kan zitten. “In en uit mijn tentje raken, was ook straf lastig. En, je zult het nooit anders zien, eenmaal goed en wel onder zeil de eerste keer moest ik natuurlijk plassen. Kon ik weer helemaal van vooraf aan beginnen”, grapt Vincenzo.

De PUT-reizen mogen dan al op maat van mensen met een beperking zijn, een wandeling in het park zijn ze nooit voor iemand als Vincenzo. “Na mijn tweede, zeer sportieve reis in de Pyreneeën, heb ik een maand aan een stuk geslapen, zo moe was ik.”

Fiets gekocht

Het zelfvertrouwen dat hij ervoor terugkrijgt, is echter onbetaalbaar. “Vroeger durfde Vincenzo nooit alleen naar buiten. Vandaag wandelt hij naar de Spuikom”, pikt stiefpapa Jef (Castelein, red.) in. “We hebben ook een fiets gekocht voor hem en zijn volop aan het oefenen op het traject naar Duin & Zee in Oostende, waar Vincenzo werkt. Pech wel dat, toen hij er voor de eerste keer mee de weg op trok samen met zijn mama, Leslie omver werd gereden. Dat zette een domper op zijn enthousiasme.”

“Dat was inderdaad even schrikken, hoor”, bekent Vincenzo. Toch blijft een fietsweekend in Limburg tot Vincenzo’s plannen behoren. En ook al raakt hij er nog niet met de fiets, ook zijn twee dagen per week in jeugdvakantiecentrum Duin & Zee blijven steevast in zijn agenda staan.

Wortels raspen

“Ik werk daar mee in de koude keuken. Groentjes snijden. En wortels raspen. Ik heb echt al duizenden kilo’s wortels geraspt. Als ik ’s avonds mijn ogen dicht doe, zie ik wortels, niks dan wortels”, schatert Vincenzo het uit. “Maar het is wel goed voor mijn fijne motoriek. En het houdt me aan de slag. Ook al moet ik die dagen extra vroeg opstaan om opwarmingsoefeningen te doen, en ook yoga.”

“Sinds kort doet onze kerel mee aan die ochtendgymnastiek op televisie. Aerobics, samen met de oudjes”, plaagt Jef. “Maar serieus, de discipline die Vincenzo aan de dag legt, is bewonderenswaardig. Daar kunnen we allemaal nog van leren!”