Voorzitter Sabine Slegers over Tien jaar Zonta Waregem: “We steunen graag jonge vrouwen die kunnen leiden”

Sabine Slegers (54) is sedert kort voorzitter van Zonta Waregem, een organisatie die (ambitieuze) vrouwen graag een steuntje in de rug geeft. Ter gelegenheid van het tienjarig bestaan komt Axelle Red op zondag 18 december naar Waregem. “Dat is niet alleen een goede zangeres, ze is ook bekommerd om vrouwenrechten”, zo klinkt het.

Zonta is een internationale serviceclub met als belangrijkste doel: vrouwen in alle mogelijke opzichten (vooruit) helpen. Sabine Slegers, die de Waregemse afdeling leidt, had die hulp niet nodig om de top te bereiken in haar branche. Als nationaal secretaris staat ze al jaren mee aan het roer van de ACLVB, de liberale vakbond in Vlaanderen. Fasten your seatbelts voor een gesprek met een gedreven vrouw over vrouwen(rechten).

Jullie brengen, in samenwerking met De Schakel, Axelle Red naar Waregem. Speelde het mee dat ze net als jij Limburgse roots heeft?

“Dat was helemaal niet het geval. Naast de vaststelling dat we haar bij Zonta een goede zangeres vinden, is ze ook iemand die vrouwenrechten erg belangrijk vindt. Zo voerde ze als Unicef-ambassadrice ooit mee campagne tegen vrouwenbesnijdenissen en kindhuwelijken in Niger.”

Zonta is een internationale organisatie. Jullie zijn er een afdeling van. Vertel eens kort wat jullie doen?

“We organiseren activiteiten ten voordele van goede doelen zoals bijvoorbeeld de sociale kruidenier vzw ’t Kelderke. Verder steunen we bij voorkeur projecten waar vrouwen sterker door worden. Zo reiken we jaarlijks een award uit aan een meisje tussen 16 en 19 dat ambitieus is en blijk geeft van leiderschap. Er zijn veel meisjes met talent. Alleen lopen die daar minder mee te koop dan de jongens die zich sneller op de voorgrond weten te werken. Ook vragen we jaarlijks een spreker, zo goed als altijd een vrouw die het gemaakt heeft en het hart op de juiste plaats heeft. Een andere topprioriteit is onze sensibilisering rond vrouwenrechten. Jaarlijks zetten we in november ook Waregem even in het oranje, de zonta-kleur, om daarmee duidelijk te maken dat geweld op vrouwen en meisjes moet stoppen.”

Er zijn veel meisjes met talent, maar zij lopen er minder mee te koop dan jongens

Heb jij veel tegenkantingen ervaren om de top te bereiken in jouw branche?

“Eigenlijk viel dat erg goed mee. Ik mag me vooral gelukkig prijzen met mijn fantastische ouders. Mijn vader, een bouwvakker, en mijn moeder hebben zich dubbel geplooid om me te kunnen laten verder studeren. Ik was dan wel een goede student, maar toch was dat niet evident. Toen mijn vader in de familie vertelde dat ik naar de universiteit zou gaan, kreeg hij veel tegenwind. Was het wel nodig om een meisje dergelijke studies te laten doen, was de reactie. Gelukkig is mijn vader een man uit één stuk en hebben mijn ouders zich daar niets van aangetrokken. Ik ben hen daar tot op vandaag erg dankbaar voor en het is een van de redenen waarom ik nooit zal vergeten waar ik vandaan kom. Ook bij de ACLVB heb ik nooit discriminatie ervaren. Niet alle vrouwen hebben zoveel geluk.”

Jij staat al vele jaren mee aan het hoofd van de liberale vakbond. Heb jij in die hoedanigheid extra aandacht voor vrouwen?

“Jazeker en dat is ook nodig omdat dames vaak te maken hebben met bijvoorbeeld loon- en pensioendiscriminatie. Ik hou me zelf onder meer bezig met gendergelijkheid. Mannen en vrouwen moeten een gelijke behandeling krijgen, ongeacht hun geslacht of seksuele geaardheid. In de internationale arbeidsorganisatie van Genève heb ik mee een conventie goedgekeurd tegen geweld op vrouwen op de werkvloer.”

Je komt me over als iemand die vooruitstrevend is. Zijn er mensen waar jij je aan spiegelt?

“Er zijn er die ik bewonder en in eigen land is dat zeker Marleen Temmerman, de eerste vrouwelijke Belgische professor gynaecologie. Enkele jaren geleden is ze bij Zonta Waregem komen spreken en ik was toch onder de indruk van wat ze te vertellen had. Zo had ze het onder meer over de discriminatie waarmee ze te maken had aan het begin van haar carrière als jonge gynaecologe. Nu is dat niet langer denkbaar, maar amper dertig jaar geleden was dat wel nog het geval. Ik heb ook bewondering voor haar wereldwijde inzet rond onder meer seksuele gezondheid bij vrouwen in derdewereldlanden. Ze zorgde er toch mee voor om dit binnen de VN op de agenda te plaatsen.”

Je bent van Limburg afkomstig, maar woont al enkele tientallen jaren in de regio. Hoe kijk je tegen Waregem aan?

“Eerst en vooral blijf ik een Limburger in hart en nieren, maar dat neemt niet weg dat ik hier graag woon en ik de openheid en gastvrijheid in Waregem erg op prijs stel. We gaan vooral graag naar brasserie Boudin in Sint-Eloois-Vijve waar het met zijn prachtige interieur, uitstekende kaart en leuke ambiance altijd aangenaam vertoeven is.”