Ledegemnaar Celle Waeytens kroop 20 jaar geleden van Rotterdam naar huis en broedt nog op één stunt: “De Ronde van Vlaanderen al kruipend en rollend doen”
Marcel Waeytens (64) geniet nu van zijn pensioen en de kleinkinderen. Maar 20 jaar geleden was hij ‘nationaal nieuws’ toen hij van Rotterdam naar Ledegem kroop, dik 250 kilometer ver. Zo zamelde hij geld in voor het goede doel. En nu broedt hij op een nieuwe stunt…
“Mijn vader was president van de Hells Angels, toen hij stierf heb ik geen traan moeten laten”
Om het levensverhaal van Marcel Waeytens neer te pennen, heb je meer dan een pagina nodig. De Ledegemnaar is eigenlijk uit het Gentse afkomstig. “Mijn pa was president van de Hells Angels. Samen met mijn broers en zussen kwam ik al snel in een instelling terecht. Ik groeide tussen op tussen de paters en de nonnen. Toestanden zoals die getoond zijn in Godvergeten heb ik ook mee gemaakt. Zelf was ik nooit het slachtoffer van misbruik, mijn broer wel. Maar het heeft me natuurlijk ook getekend. Toen ik eindelijk mijn vleugels kon uitslaan, had ik een agressieprobleem. Zelf had ik ook heel wat slagen gekregen, ik ben toen ook wat aan vechtsport beginnen doen om dat te kanaliseren. Mijn vader heeft later met een andere vrouw dan mijn moeder nog kinderen gekregen. Daar heeft hij wel naar om gekeken. Naar ons niet, ik heb dan ook geen traan moeten laten toen hij stierf.”
Piepjong getrouwd
Marcel verbleef als jonge gast ook een tijdje in Slyps, leerde zijn Carine kennen en ging al snel bij haar wonen. “Toen we trouwden was ik 18 jaar, zij pas 16. Ik woonde toen al bij haar in Ledegem.” Echtgenote Carine Vangheluwe is nog altijd de houvast van Celle, zoals hij kortweg meestal genoemd wordt. Ze hebben twee zonen: Sepp (44) en Zico (32). Die erfden ook de sportgenen van hun vader. “Zelf heb ik nog in de goal gestaan bij Olympic Ledegem. Sepp was een goede voetballer, maar een vierde kruisbandblessure was er te veel aan. Zico kon ook goed shotten en toen hij wou beginnen koersen, zag ik dat eerlijk gezegd niet graag gebeuren. We steunden hem, maar de eerste keer dat hij lek reed… ik had nog nooit een ander wiel gestoken… Maar ook Zico heeft dat goed gedaan, jammer genoeg sputterde zijn lichaam ook tegen.”
Tweeling overleden
Tussen de twee zonen gaapt ook een leeftijdsverschil van 12 jaar. En daar is een dramatische verklaring voor. “Nu noemen ze dat sterrenkindjes, in die tijd had dat nog geen naam. Carine was in verwachting van een tweeling, twee meisjes, die we jammer genoeg verloren. Het heeft daarna een tijd geduurd voor we voor een tweede kindje gingen.”
Ondertussen zijn er ook twee kleindochters. Sepp, die opnieuw in Ledegem woont, is de papa van Amelie (11). Zico woont nu niet ver van het voetbalveld in Emelgem. “Hij is de papa van Anna (1). Onze twee kleindochters, ik zie het wat als de meisjes die wij verloren zijn. We zijn er zo gelukkig mee.” En straks wordt Zico ook papa van een zoon. “Dan wordt de naam Waeytens ook verder gezet”, glundert Celle.
Hoewel hij alles behalve en geweldige jeugd kende, heeft hij nog goed contact met zijn (half)broers en half(zussen). “Ze zijn er niet allemaal meer en huizen met zijn allen vooral rond het Gentse. Mijn zus Sandra runt een camping in Overmere dichtbij het Donkmeer. En daar komen we wel vaak samen. Dan zien we ze allemaal in één keer en kunnen we ook blijven slapen als het te gezellig is geworden”, knipoogt Carine.
100 euro ‘zaginge’
Zelf is Marcel nog actief als jeugdscheidsrechter bij Olympic Ledegem. “We zijn met enkele scheidsrechters, meestal al gasten van mijn leeftijd en ouder. Je krijgt 10 euro voor een wedstrijd en nadien voor 100 euro zaginge aan den toog”, verwoordt Celle het sprekend. Maar het is zijn lang leven, hij is er tussen de voetballiefhebbers en ondersteunt ook het eerste elftal als het resoluut kiest voor eigen jeugd.
Dit jaar was het exact 20 jaar geleden dat hij van Rotterdam naar Ledegem kroop. Celle had al enkele geslaagde recordpogingen op zijn naam, maar Daniël Schuddinck daagde hem uit. “Er was toen wel wat commotie rond, met ook al de pers aanwezig. Uiteindelijk besloten we om samen van Rotterdam naar Ledegem te kruipen. Maar Daniël moest al vrij snel opgeven, maar hij is me wel blijven bij staan. We maakten toen ook een ommetje langs het UZ in Gent, want telkens deed ik mijn stunts voor het goede doel, de kinderkankerafdeling van het ziekenhuis. Ik ga er nu nog af en toe eens langs.”
Werk kwijt door stunts
De stunts die Marcel deed kropen natuurlijk wel in de kleren. “Ik ben er ooit eens mijn werk door kwijt gespeeld: lopen, kruipen, koprollen… Ooit was mijn buikvlies gescheurd, kon ik drie weken niet gaan werken en mocht ik op zoek naar ander werk.”
Volgend jaar wordt Marcel dus 65 jaar, maar toch broedt hij dus op een allerlaatste stunt. “Maar Carine spartelt wat tegen”, zegt Marcel als zijn echtgenote even van de gesprekstafel is verdwenen. Ik had eerst gedacht om van Rotterdam naar huis te kruipen en te koprollen. Maar ik ben al veranderd van opzet, ik zou graag het parcours van de Ronde van Vlaanderen op die manier afwerken. Op zo’n parcours kun je een toertje maken, dat is organisatorisch allemaal makkelijker te regelen. Ja, ik zal wel nog moeten trainen. Onlangs ben ik met Zico, die ook personal trainer is en voor de Lotto-ploeg ook de vipwagens bestuurt, naar Scherpenheuvel gereden. Hoewel ik verre van een goede fietser ben. Maar die 160 kilometer heb ik goed verteerd, ik had er ook wat voor getraind.”
Carine en Marcel staan ook vaak ik voor de opvang van hun kleindochters, hun twee oogappels. Zoon Sepp traint ook een U8-ploeg in Ledegem en werkt in het Sint-Andriesziekenhuis in Tielt. “We komen graag eens samen met de familie, zoals nu onlangs voor Sinterklaas. Dat zijn de momenten die we moeten blijven koesteren.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier