“Tai-Chi geeft me energie en kracht om te vechten.” Gemotiveerd als ze is vecht Hannelore Ackaert terug nadat ze zeven jaar geleden de diagnose Multiple Sclerose (MS) kreeg. Onlangs startte ze zelfs haar eigen Tai-Chivereniging. “De lessen geef ik zelf.”
Hannelore was 45 jaar en had nog een hele toekomst voor zich. Ze baatte een bloemen- en plantenzaak uit in de Gistelsesteenweg in Oostende, maar was van plan om haar leven over een compleet andere boeg te gooien. “Ik was het leven als zelfstandige beu en had net mijn opleiding voor boekhouder voltooid”, opent Hannelore. “De bedoeling was om aan de slag te gaan bij een boekhoudkantoor, maar dat kwam er uiteindelijk nooit van.”
Wachten geblazen
Net op het moment dat ze besluit om haar leven een andere wending te geven – exact zeven jaar geleden – kreeg Hannelore verschrikkelijk nieuws te verwerken. “De dokter vertelde me dat ik MS (een aandoening van het centrale zenuwstelsel, red.) had”, zegt ze met een diepe zucht.
“Sinds mijn diagnose had ik het gevoel dat ik niets betekende. Tot nu”
“Ik voelde de grond van onder mijn voeten wegzakken. Het moment dat je de diagnose te horen krijgt zie je je hele leven voorbijflitsen. Achteraf gezien waren er al symptomen geweest de laatste drie jaar, maar ik had nooit stilgestaan bij het feit dat die wel eens zware gevolgen konden hebben. Die leken ook niet dermate problematisch. Maar ze waren er wel. Ik weet niet of het veel had uitgehaald. Misschien is het wel beter dat ik het niet eerder wist. Ondertussen heb ik de ziekte een plaats leren geven, maar ik weet niet wat de toekomst brengt. De kans dat ik in een rolstoel beland is groot, de vraag is alleen wanneer.”
“Vorig jaar kreeg ik een grote opstoot waardoor ik alleen nog mijn voeten kon verschuiven. Mijn voeten opheffen lukte niet meer. Dan zit de schrik er goed in. Ondertussen ben ik aan de beterhand, maar de ziekte zal altijd aanwezig blijven. Het is wachten geblazen op de volgende opstoot.”
Herboren
Hannelore leerde Tai-Chi kennen via een vriendin. De Chinese vechtkunst leerde haar vechten en gaf haar energie. “Als ik vijf uur Tai-Chi doe voel ik mij als herboren”, duidt de Oostendse. “Het voelt alsof ik helemaal niet ziek ben, maar diep vanbinnen weet ik dat ik dat wel ben. Ik voel dat alles moeilijker begint te gaan. Maar toch blijf ik vechten. Ik weiger aan de ziekte toe te geven en Tai-Chi helpt me daarbij. Het zorgt voor beweging en dat ik me veel minder vermoeid voel.”
Onlangs richtte ze in ontmoetingscentrum De Schelpe haar eigen Thai-Chi vereniging op: vzw Innerlijke Rust aan Zee. “Ik geef er zelf les aan iedereen die dat wil. Hoe lang ik dat wil doen? Tot het voor mij niet meer gaat. Ik probeer nog zoveel mogelijk uit het leven te halen, alvorens ik vastgekluisterd geraak aan een rolstoel en wie weet zelfs mijn bed. Ik ben 52 jaar, maar nog niet helemaal afgeschreven. Ik zal blijven vechten. Ik heb jaren het gevoel gehad dat ik niets meer betekende, nu heb ik het gevoel dat ik toch iets kan bijdragen aan de maatschappij”, besluit Hannelore.
Er wordt getraind op maandagochtend, donderdagochtend en vrijdagochtend. Naast Tai-Chi is er ook ruimte voor Tai-Gong, Tai-Chi voor artritis of artrose en meditatie. Meer info bij Hannelore via yangtaichi@gmail.com.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
