Zaterdagmorgen legde Bruno Mertens (55) uit Oostduinkerke zijn examen af om te worden erkend als paardenvisser. Na twee jaar officiële opleiding met zijn coach Marius Dugardein oordeelde een strenge jury dat Bruno voor al zijn praktische proeven is geslaagd en hiermee wordt Bruno de 15de erkende paardenvisser.
Bruno zal met trots de ambassadeursrol op zich nemen van het eerder met uitsterven bedreigde ambacht ‘garnaalvissen te paard’. Het tij keerde toen de garnaalvisserij te paard in Oostduinkerke in 2013 werd opgenomen in de Unesco-lijst van Immaterieel Cultureel Erfgoed.
Buurman
“Daar is het mij zeker om te doen: het ambacht verder zetten”, vertelt Bruno. “Als Oostduinkerkenaar en zoon van een strandvisser ben ik al van kindsbeen af vertrouwd met de garnaalvisserij, want toen ik 13-14 jaar was, ging ik met mijn vader mee garnalen trekken. Dat was toen zonder paard. Maar garnalen kruien is echt zwoegen. Die netten slepen is zwaar werk, en rond mijn 50ste vond ik dat voor mijn leeftijd te zwaar. Ik sprak mijn buurman, paardenvisser Marius Dugardein aan en vroeg of hij mij de stiel wilde leren.”
Opleiding
Marius trekt op zijn 77ste nog altijd met zijn paard naar zee en is al 20 jaar paardenvisser, maar hij kweet zich met hart en ziel van zijn taak als mentor. “Die opleiding is niet te onderschatten, want er komt heel wat bij kijken”, weet Marius. “Er zijn zeker nog goeie collega’s die alle knepen van het vak kennen, maar het is toch beter dat een toekomstige paardenvisser door één coach wordt opgeleid. Tijdens de 2 jaar lange opleiding is Bruno toch 70 tot 80 keer met zijn paard naar zee getrokken, en soms heb ik hem alleen in zee gestuurd. Maar hij moest ook leren zijn paard optuigen, garnalen leren koken, weten hoeveel water en zout je daarvoor nodig hebt… Wat mij betreft was hij een schitterende leerling en is hij met brio geslaagd voor alle proeven!”
Paard Udo
De eerste belangrijke stap die Bruno zette, was zijn paard Udo kopen. “Udo is nu 3 jaar, maar was pas een jaar toen ik hem kocht. Geleidelijk aan, letterlijk stap voor stap, hebben we elkaars vertrouwen gewonnen toen we de zee in gingen. Dat vraagt veel geduld, dat moet je zachtjesaan opbouwen, maar het gevoel dat ik nu heb, die passie die ik ervaar als we samen in zee trekken is met geen woorden te beschrijven. De rust van de zee, samen zijn met de zee en je paard, is zo machtig! Wat een verschil met mijn dagelijkse job als zelfstandige! Ik heb een bedrijf in totaalrenovatie, en dat doe ik ook graag, maar samen met Udo kom ik aan zee tot rust. Toch is garnaalvissen te paard niet simpel. Je moet met heel veel dingen rekening houden: de windrichting, de golven, de zandbanken, je moet de plekken leren kennen waar de garnalen zitten. Vandaag was er net iets te weinig wind en golven. Hoe meer wind, hoe beter om garnalen te vangen. Een dagje garnaalvissen te paard neemt al gauw 6 tot 7 uur in beslag. De dag begint met het optuigen van Udo, al je materiaal op de kar (die ik zelf heb gemaakt) meenemen en achteraf moet je alles ook weer schoonmaken en opruimen.”
Jury
De jury, samengesteld uit leden van het borgingscomité en paardenvissers Eddy D’Hulster, Günther Vanbleu en Chris Vermote, inspecteerde eerst thuis bij Bruno of hij op de juiste manier alles voorbereidde, hield op het strand in de gaten of hij vlot met de netten overweg kon, hoe hij de garnalen trieerde, en of hij ze ook op de juiste manier kookte. Onder massale belangstelling moest Bruno eerst de oude gietijzeren kachel met houtblokken aan de praat krijgen. Daarna was het wachten tot het water in de grote ketel de kooktemperatuur had bereikt voor hij met zwier de eerste garnalen erin kieperde. De eer om de eerste garnalen van Bruno te proeven viel burgemeester Marc Vanden Bussche te beurt. En die is nog altijd grote fan van zijn geliefde Oostduinkerkse garnalen… Zo scoorde Bruno ook voor de laatste fase van zijn examenproef en is hij de 15de erkende garnaalvisser te paard.
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
