Tine Moeyaert en Els Merveillie van De Bron vinden Tielt een waardige Europa-ambassadeur

Met het traject ‘thuis in Europa’, in samenwerking met de stad Tielt, wil het Europees Parlement ontdekken wat er echt leeft bij haar burgers. Op tien locaties in de Europastad staan er momenteel informatieborden die toelichten hoe die plaats iets te maken heeft met de EU of Europa. Niet toevallig ook aan ASO-school De Bron, waar leerkrachten Tine Moeyaert en Els Merveillie Europese uitwisselingsprojecten belichamen. Een dubbelgesprek.

Tine Moeyaert begon een kwarteeuw geleden les te geven in De Bron, toen buitenlandse uitwisselingsprojecten nog in hun kinderschoenen stonden. “Ik had er zelf een jaar als Erasmusstudent in Salamanca opzitten en wou ook mijn eigen leerlingen leren ervaren wat het is om letterlijk je grenzen te verleggen.”

Wat heb jij als fysicaleerkrachte met dit soort projecten, Els?

Els Merveillie: “Ik vind het heel boeiend om mensen uit andere landen en hun gewoonten te leren kennen. Voor ons is het doodnormaal dat de lesweek op vrijdagavond eindigt, maar in Italië is er ook op zaterdagvoormiddag school. Net zoals er ook in Nederland gewoon les is op woensdagnamiddag. Door zulke projecten ga ik mijn vak ook op een andere manier geven, door onderwerpen meer vanuit de dagelijkse realiteit te benaderen.”

Geef eens een voorbeeld van een uitwisselingsproject dat momenteel loopt?

Tine Moeyaert: “Van onderlinge bezoeken met onze buitenlandse partnerscholen kan momenteel geen sprake zijn door het coronavirus.”

Els: “In maart vertrok een klasgroep uit het Nederlandse Oldenzaal pas een dag voor het ingaan van de lockdown uit Tielt. Nog een geluk, of ze zaten hier misschien nog. (lacht) Een tegenbezoek is er uiteraard nog niet van gekomen.”

Tine: “De voor dit schooljaar geplande trip met de vijfdes naar Madrid moeten we ook schrappen. Er werd ook een project ‘job shadowing’ opgestart waarbij telkens één leerkracht van De Bron een weekje zou meelopen aan de zijde van collega’s in Lyon en het Finse Kokkola. Maar ook dat staat voorlopig on hold.”

En dus…

Els: “Gelukkig zijn we een paar jaar geleden op de kar van de digitale samenwerking gesprongen. Via het communityplatform voor scholen in Europa eTwinning kunnen we projecten en thema’s uit het lessenpakket samen met klassen uit bevriende scholen van op afstand behandelen. Zo werkte ik vorig jaar met zesdes rond botsingen uit het dagelijks leven. Het kon net zo goed gaan om petanqueballen die elkaar raken als om ongevallen of zo. Daar moesten de leerlingen de wetten van Newton op toepassen, een opdracht die ook hun Italiaanse collega’s kregen. Daar hoorden ze dan een gezamenlijk rapport van te maken.”

Tielt toont zich een waardige ambassadeur van Europa

Tine: “Die virtuele samenwerking is natuurlijk ook perfect toepasbaar op talen. Zo liet ik mijn leerlingen Spaans in een videofilmpje hun huis voorstellen. Hun collega’s uit onze partnerschool in Finland deden hetzelfde. Voor iedereen een stuk interessanter dan een filmpje te zien krijgen van hoe hun vrienden of vriendinnen wonen, want dat weten ze toch. Omdat ze een goede indruk willen maken tegenover de buitenlandse partners, doen ze erg hun best voor die opdrachten, wat zowel taalkundige als inhoudelijke leerwinst oplevert. Maar belangrijker nog vind ik dat de jongeren een of meerdere jaren later nog contact hebben met elkaar.”

Zijn daar al huwelijken of baby’s uit voortgekomen?

Tine: “Volgens mij niet, al zijn er elk jaar leerlingen die een amoureus avontuur overhouden aan zo’n bezoek aan een partnerschool. Ik heb ook weet van een vroegere leerlinge van De Bron die nog jaarlijks op citytrip gaat met een jongeman die ze tijdens een uitwisseling leerde kennen.”

Het traject ‘thuis in Europa’ wil de kennis van de Tieltenaar over Europa en de EU bijspijkeren. Hoe zit het op dat vlak in De Bron?

Els: “Bij leerlingen die nog hebben deelgenomen aan het Europees Jongerenparlement, waar echt over Europese kwesties wordt gedebatteerd, zit dat redelijk snor, maar bij de meeste anderen valt die kennis tegen. Zo moet men beseffen dat we die uitwisselingsprojecten te danken hebben aan Europese fondsen. Maar we krijgen die centen natuurlijk niet zomaar. Ze moeten bijdragen aan het vergroten van de Europese identiteit.”

Elk jaar zijn er leerlingen die een amoureus avontuur overhouden aan een bezoek aan een partnerschool

Tine: “We horen hele administratieve processen te doorlopen. We werken alle twee deeltijds om ons daarmee te kunnen bezighouden, al moet ik er bij vermelden dat de school ons hier ook twee lesuren per week laat voor uittrekken.”

Tine, je geeft Frans en Spaans. Ik kan me inbeelden dat je leerlingen die laatste taal als sexyer beschouwen dan de taal van Molière?

Tine: “Spaans is een keuzevak waarvoor we dit schooljaar drie keer zo veel aanvragen binnenkregen als er plaats was. Met Frans zou dat allerminst het geval zijn. Gaan we naar Lyon, dan denken veel leerlingen dat ze zich wel kunnen beredderen met Engels, maar na twee dagen zien ze zich in hun gastgezinnen toch genoodzaakt om over te schakelen op het Frans. Uiteindelijk vinden zij het ook leuk om te begrijpen wat de Fransen onderling aan elkaar te vertellen hebben, terwijl die dan weer geen snars verstaan van hun Vlaamse ‘codetaal’.”

Jullie wonen niet in Tielt, maar geven hier allicht lang genoeg les om te kunnen oordelen over het Europagevoel van de stad.

Tine: “Ik vind dat Tielt er veel aan doet om zich een waardige Europastad te tonen en het is ook trots om mee te stappen in een project als dit. Wel vind ik het jammer dat een mooi initiatief als de Europazolder in Huis Mulle de Terschueren nooit een update heeft gekregen en intussen helemaal in onbruik is geraakt. Daar is een kleine stad als Tielt in het nadeel tegenover grotere steden, die over meer financiële slagkracht beschikken. Maar nogmaals: deze stad toont zich een waardige ambassadeur van Europa en we worden ook altijd uitgenodigd in het stadhuis met buitenlandse partnerscholen die op bezoek zijn.” (TVW)