Thomas Verhaeghe (Roeselare Koerst): “Natour annuleren voelt raar als nieuwe voorzitter”

Je bent enkele maanden voorzitter en je mag meteen de belangrijkste activiteit van je vereniging annuleren. Dat overkwam Thomas Verhaeghe, de voorzitter van Roeselare Koerst, die zich genoodzaakt zag om het Natourcriterium van juli meteen een jaar op te schuiven.

Het Natourcriterium lokt telkens heel wat mensen naar Roeselare. Maar ook deze wedstrijd ontsnapt niet aan de coronacrisis. Als nieuwe voorzitter van Roeselare Koerst moest Thomas Verhaeghe noodgedwongen overgaan tot een annulatie.

Ben je een geboren en getogen Roeselarenaar?

“Geboren wel, maar niet echt getogen. Ik woonde op De Geite, waar mijn vader slager was tot in 2006. Dan verhuisde hij naar Staden, waar hij nu schepen is. Ik heb met mijn mama in Roeselare en Lichtervelde gewoond, maar leerde Roeselare pas echt kennen toen ik op 12-jarige leeftijd naar het College kwam.”

Maar je had onmiddellijk een band met wielrennen?

“Ja, de koers sprak mij onmiddellijk aan. Mijn idool was Johan Museeuw en de Tour volgde ik ook op televisie. Dat was de periode van Lance Armstrong die de Ronde domineerde. Maar het eigenaardige aan dit alles was dat ik niet alleen interesse had in het louter sportieve, maar ook in alles wat met de organisatie te maken had. En dat bleef ook zo tijdens mijn periode in het College. Samen met twee vrienden hebben wij Dwars over de Mandel in het leven geroepen. Het organiseren van dergelijk evenement vond ik even leuk als de wedstrijd zelf.”

Je hebt het thuis gezien?

“Zowel mijn pa als mijn stiefpa waren actief in het verenigingsleven en als jongetje van zes jaar ging ik al mee naar vinkenierswedstrijden. Ik verkocht bonnetjes, kuiste de vinkenregels en hielp waar een ventje van zes jaar kon helpen (lacht).”

Hoe ben je bij Roeselare Koerst beland?

“Ik ben gehuwd met Lien Deroo, de dochter van Paul, die samen met Björn Gevaert de stichters van het Roeselaarse Natourcriterium zijn. Lien en ik zijn samen van 2009. Dat was de periode dat Diksmuide gestopt was met de organisatie van zijn Natourcriterium en men in mei was gestart met de organisatie van een Natour in Roeselare.”

Dat was een hectische periode?

“Dat kun je wel zeggen. Er was geen locatie, er was geen geld… Ik heb toen helpen de tent rechtzetten vanop de eerste dag van de voorbereiding. De latere jaren kon ik niet zo veel helpen in de voorbereiding, maar stond ik mee in voor de rennersbegeleiding de dag zelf. Ik was dan net beginnen werken en dan was het niet altijd makkelijk om vrijaf te nemen.”

Dat je er zo vroeg bij was, zorgde er wel voor dat je de organisatie van binnen en van buiten kende?

“Ja, dat is natuurlijk een groot voordeel. Ik ken alle mensen die in het bestuur zitten en zaten vanaf de eerste dag. Zij weten wat ze aan mij hebben en omgekeerd.”

Waarom ben je voorzitter geworden van Roeselare Koerst?

“Vorig jaar kwam er een kleine inzinking. Björn Gevaert en Paul Deroo hadden al enkele keren te kennen gegeven dat ze het iets rustiger aan wilden doen en ze zochten iemand die een beetje extra de schouders wilde zetten onder het Natourcriterium. En dat werd ik.”

Wat moet de voorzitter van Roeselare Koerst allemaal doen?

“Veel te veel (lacht). Kijk maar wat Björn Gevaert allemaal heeft gedaan: van sponsoring zoeken over contracten bekijken tot nadars plaatsen en tenten afbreken. Ik probeer wel iets meer te delegeren zodat het een beetje ‘doenbaar’ is. Ik probeer nog meer structuur te brengen in het bestuur zodat iedereen perfect weet wat zijn taak is. Ik neem een stuk van het commerciële deel voor mijn rekening, trek me aan van de contracten en verzorg de contacten met de stad. Daar is nu ook het veiligheidsboek bijgekomen. En tijdens de voorbereidingen komt het vooral aan op goed aansturen van iedereen.”

Het valt op dat de deelnemers aan het Natourcriterium steeds laat bekend geraken?

“Het is in de eerste plaats heel moeilijk om Tourvedetten te strikken aan een betaalbare prijs. Dat is een spel van vraag en aanbod en er wordt enorm gepokerd. Renners van wie veel wordt verwacht in de Tour vragen vooraf astronomische bedragen. Sprinters en mogelijke truiwinnaars wachten daarentegen tot bijna op het einde van de Tour, omdat ze dan hun marktwaarde nog een beetje kunnen opdrijven als ze in Parijs hun trui binnenhalen of de laatste rit op de Champs-Elysées winnen. Het is altijd puzzelen in functie van het budget. Maar met Peter Naessens hebben wij iemand die daar heel goed in is en een neus heeft voor het geschikte moment om een renner vast te leggen.”

Geen Natour in 2020, overleven jullie dat als vereniging?

“Zeer zeker. We hadden een minimum aan kosten gemaakt en hebben meteen gecommuniceerd naar onze sponsors. Ik geloof niet dat er zullen afhaken, ze zullen ons hun vertrouwen blijven schenken. Maar ik moet toegeven dat het raar aanvoelt om als kersverse voorzitter meteen de beslissing te moeten nemen om je jaarlijks wielerfeest te annuleren.”