De sterren van het podium staan al regelmatig in de kijker. Het is tijd om ook hun fans eens op het voetstuk te plaatsen. Showbizzmedewerker PADI zoekt voor ons enkele superfans op en laat ze vertellen over hun idolen. Ze diepen herinneringen en anekdotes op en duiken in hun collectie foto’s en memorabilia.
Gino Vroman (56) is een geboren en getogen Lendeledenaar. Hij is gescheiden, single en hij werkt al 35 jaar bij Bpost, nu al sinds 2000 als loketmedewerker in Roeselare. Voordien was hij ook werkzaam bij Bpost in Izegem, Ternat en in het Brusselse Hoofdstedelijk Gewest.
Gino heeft drie grote hobby’s : strips, films en muziek, maar wel een ruime waaier qua genres en stromingen. Sinds jaar en dag is hij ook Beatlesfan, met een overduidelijke voorkeur voor Paul McCartney. “Was John Lennon de grondlegger, de Founding Father en in die hoedanigheid ook daardoor altijd als eerstgenoemde in het wereldberoemde en waarschijnlijk meest baanbrekende en succesvolste schrijver/componistenduo Lennon/McCartney, dan was Macca zeker dé bezieler, het muzikale brein en de bedenker van de meest melodieuze baslijnen van de 283 uitgebrachte songs tellende catalogus van The Beatles. Daarnaast was Macca ook met voorsprong het meest creatieve bandlid én het bandlid met de fijnste neus voor commercieel succes en publicitaire stunts”, verklapt superfan Gino.
Hoe is het precies allemaal begonnen ?
“De microbe voor The Beatles kreeg ik mee via mijn oudere broer en zijn vriend, onze buurjongen, die dezelfde leeftijd had. Toen konden jonge gasten nog gewoon bij elkaar binnenlopen. Na de split van The Beatles bleef ik nog wat aanklampen, doelloos, maar ik bleef wel verder geïnteresseerd in wat die vier jongens uit Liverpool individueel nog realiseerden. Eerst kwam George Harrison met solowerk op de proppen en Ringo Starr bracht in sneltempo twee platen uit die allen nogal succesvol waren, gezien er op dat ogenblik een vacuumperiode was na de split. John Lennon stichtte de Plastic Ono Band en manifesteerde zich vanuit Amerika als vredesapostel terwijl… het bij McCartney een tijdlang heel stil bleef. Uiteindelijk stichtte hij Wings, met zijn oude vriend en buddy Denny Laine en zijn vrouwtje Linda. Er bleven uit die periode 1971-1975 ook enkele serieuze hits hangen”
En daarna bleef je fan.
“In 1976 kreeg ik via een medeleerling een lp in bruikleen en die bleek Wings At The Speed Of Sound te zijn. Ik kende wel al enkele nummers ervan : Band On The Run, Eat At Home, Another Day, HiHiHi, Mrs. Vandebilt,… Maar ik was een beetje de voeling met zijn oeuvre en muziek kwijt. Op Wings At The Speed Of Sound stond heel wat hitgevoelig materiaal, zoals Let ‘Em In en Silly Love Songs en een heel sterk rock & roll-nummer Beware My Love. In de zomer van 1976 was ik in Amerika en daar stond Let ‘Em In toen op nummer één, het liedje met de intro met het ding-dong belgeluid en het hek was van de dam. Ik had de smaak voor McCartney’s muziek weer te pakken. Komt daarbij nog dat ik even voordien de documentaire Wings All Over The World had gezien, waaruit je kon afleiden dat Macca na een mentale dip – na de split van de Fab Four – allerminst had stilgezeten. Ik begon zijn lp’s te verzamelen en las aandachtig alles wat in krantenknipsels en magazines te lezen was.”
Anderhalf jaar lang heb ik in mijn auto nog weinig naar de radio geluisterd, maar legde ik constant cassettes op van mijn idool
“Ik vond het echter spijtig dat ik hem nog nooit live aan het werk had gezien, al kende ik ondertussen vrijwel al zijn muziek. Enkele docu-interviews op BBC en de AVRO’S TOPPOP wakkerden mijn drang naar alles wat met McCartney te maken had nog meer aan. Toen plots het nieuws – in 1989 – kwam dat Macca na elf jaar eindelijk opnieuw ging toeren met zijn nieuwe band, nadat Wings waren gesplit (eerder uiteengevallen na een domme Drug Bust in Japan in 1979). In 1972 – toen was ik pas dertien – was Macca wel al één keer in zaal Roma in Antwerpen geweest, maar toen was ik nog te klein. In 1989 kwam hij niet naar ons land, maar trok hij wel naar Nederland. Ik kon twee tickets bemachtigen voor zijn optreden in Ahoy in Nederland. Het werd een onvergetelijke avond, met spetterende salvo’s van opeenvolgende hits. Anderhalf jaar lang heb ik in mijn auto nog weinig naar de radio geluisterd, maar legde ik constant cassettes op van mijn idool.”
“In 1993 deed Paul McCartney wel België aan, meer bepaald Flanders Expo in Gent. Daarna volgden er nog meer optredens. Op 1 april 2003 kwam Paul naar Antwerpen. Ik kon een collega overtuigen om mee te gaan. Ook hij was al een grote Beatles-fan en verzamelaar van alles wat met die groep te maken had. In het Antwerpse Sportpaleis stond Macca 2.45 uur op het podium. De begeestering was uitzinnig en stak het hele postkantoor in Roeselare aan. Slechts 21 dagen later waren we op weg met twee collega’s, hun echtgenotes en mijn kinderen naar Arnhem in de Gelredome, het stadion van Vitesse. Tien Belgen op bezoek bij de Nederlanders.”
Eén uur voor zijn optreden waren de Fransen al helemaal gaga en volgde er al de ene na de andere Mexican Wave
“Met dezelfde collega trok ik in 2004 ook naar Parijs voor zijn Summer Tour in Stade de France. Op 2,5 uur stonden we op de parking onder het Stadion. Eén uur voor zijn optreden waren de Fransen al helemaal gaga en volgde er al de ene na de andere Mexican Wave. Toen moest het optreden nog beginnen. Na de openingsnummers Drive My Car en Jet zei Macca Bonsoir Paris.”
“Het stadion was laaiend enthousiast. Parijs ontplofte en daar beleefden we een eerste mini-aardbeving. Naarmate het concert vorderde en er enkele Beatles-nummers werden gespeeld, zouden er nog aardbevingen volgen, zeker toen hij een akoestisch moment inlaste en moederziel alleen op het podium Michelle inzette, hét nummer met enkele Franstalige zinsneden in en Yesterday bracht, het meest gecoverde nummer aller tijden. Na het optreden keerden we voldaan huiswaarts al ging het eventjes mis… op een gitzwarte snelweg waar er werken waren. En in een periode waar er nog geen gps bestond. Mijn collega vroeg naar de wegenkaart, maar die lag nog thuis op tafel. Wat hebben we afgezien. We kwamen thuis op het moment dat we terug naar ‘t werk moesten gaan…zonder slaap. Mijn collega wil niet meer met mij op stap, tenzij hij mag rijden (lacht).”
Je zal ongetwijfeld ook van de partij zijn wanneer Paul McCartney in Werchter optreedt ?
“In 2012 zag ik Macca nog aan het werk in Antwerpen en in 2015 opnieuw in Stade De France. Het waren alweer twee mega-concerten van meer dan drie uur. In 2015 gebeurde dat zelfs in een kolkend stadion met 85.000 mega-enthousiaste toeschouwers voor een spektakel dat zijn weerga niet heeft. Dit jaar ga ik als groentje van 56 naar Werchter. Ook van daar zal ik wellicht een tourboek meebrengen als souvenir. Ik bezit een aanzienlijke collectie aan lp’s, cd’s, boeken, biografieën, dvd’s en muziek-dvd’s, wellicht 20 uren opnames van tv-interviews naast heel wat bijeengesprokkeld demo-materiaal en onuitgebrachte nummers die viavia op Bootleg of Youtube te vinden waren. Ik ben het meest trots op de integrale versie van drie van de zeven concerten die ik bijwoonde en die ik op dvd wist te verzamelen.”
“Mocht ik deze superster echter ooit In the flesh kunnen ontmoeten, dan zou ontegensprekelijk een droomwens in vervulling gaan, maar de vele topmomenten aan zijn concerten zijn ook al herinneringen om te koesteren. Ik heb in mijn achterhoofd minstens tien vragen zitten die niet zouden misstaan in een interview met McCartney. Mocht er ooit iemand een documentaire maken rond dit fenomeen, dan zou ik wat graag daaraan meewerken, al is de kans uiterst klein vanwege het feit dat de man een dusdanig overvolle agenda heeft en misschien niet de nodige tijd zou kunnen uittrekken voor een uniek en boeiend portret. Bovendien worden dergelijke supersterren quasi ontoegankelijk gemaakt door hun entourage en hun management. Eén vraag brandt op mijn lippen : zou het mogelijk zijn om nog een hit neer te schrijven zoals Yesterday of Maybe I’m amazed ?”
“Misschien heb ik nog één wens : ooit maakte BAC (later BACOB-bank) reclame voor zijn bankbaart met de foto van McCartney op het podium van zijn Wings Over America Tour waar zijn plectrum werd vervangen door de bankkaart van BACOB. Die affiche zou ik heel graag in mijn bezit hebben, ik vond dat een spitsvondige reclamestunt.”
“Of ik nog concerten van hem wil zien ? Ik zag Paul in 2013 en 2015 en toen was hij respectievelijk 71 en 73 jaar. Toen kon hij nog drie uren aan één stuk spelen. Blijft hij dat aanhouden, dan wil ik hem zeker ook nog zien optreden wanneer hij 80 jaar is.”
(PADI)
>> Op donderdag 30 juni treedt Paul McCartney om 20 uur op tijdens Rock Werchter
FAN-tastiek
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier