Dat de cultuursector het in 2020 zwaar te verduren heeft, is een understatement. In Oostende is het anders zo bruisende cultuurcentrum De Grote Post alweer een tijdje gesloten. Maar ze zitten niet stil. Directeur Stefan Tanghe is ervan overtuigd dat De Grote Post sterker dan ooit uit de crisis komt. “De eerste lockdown heeft me veel geleerd.”
Een leeg cultuurcentrum, het doet heel vreemd aan. In een normaal jaar stap je binnen in De Grote Post en heerst er altijd een gezellige drukte. Vandaag is het er muisstil. “Ja, het doet raar hé”, zucht Stefan Tanghe. Gelukkig zit het cultuurcentrum niet stil, ook niet tijdens de coronacrisis.
Stefan, hoe ben jij in De Grote Post terecht gekomen?
“Dat is een lang verhaal (lacht) . Ik ben mijn carrière gestart in de jaren tachtig in de fastfoodsector. Iets helemaal anders dus. Ik heb tien jaar lang bij Quick gewerkt, waar ik verantwoordelijk was voor enkele middelgrote restaurants. Ik heb daar heel veel geleerd over omgaan met mensen, managementtechnieken… Dat heeft mijn carrière enorm vooruitgeholpen. Maar na een tijdje was ik er wat op uitgekeken. De volgende tien jaar was ik aan de slag bij Kasteel d’Aertrycke in Torhout. Dat kasteel heb ik mee uitgebouwd tot een Congrescentrum met hotel en bistro, een gastronomisch restaurant, internationale congressen… Tijdens het derde luik van mijn carrière was ik zelfstandig consultant voor cultuurprojecten. Zo werkte ik mee aan BeaufortLiteraal 2003, Behoud de Begeerte, Vrijstaat O, MU ZEE UM… En toen werd ik benaderd door Theater aan Zee.”
De start van je carrière in Oostende?
“Ik ben van Oostende, dus ik ken het hier natuurlijk wel al. Theater aan Zee wilde wat weg van het evenementiële. Ik stond in voor de zakelijke benadering, en dat heb ik gedaan van 2006 tot 2012. In 2006 kwam het toenmalig stadsbestuur met het idee om het oude postgebouw om te bouwen tot cultuurcentrum. Daar ben ik de stad ongelooflijk dankbaar voor. In 2012 kreeg ik een telefoontje: of ik De Grote Post wilde begeleiden richting de opening? Zo gezegd, zo gedaan. En ik ben gebleven. Ik ben al de rest van mijn activiteiten gestopt, want de uitdaging was zodanig groot.”
De coronacrisis is een grote klap voor de cultuursector.
“Kijk, wij hebben altijd onze verantwoordelijkheid genomen. We zijn altijd blijven verder werken. Enkele personeelsleden zijn tijdelijk werkloos, omdat we de subsidies die we gekregen hebben ook effectief willen gebruiken voor kunst en cultuur. Van zodra het mocht deze zomer, waren we klaar. We hebben echt in recordtempo met alle culturele partners meer dan 200 voorstellingen georganiseerd tijdens Zomer in O. De mensen waren echt content dat er nog eens iets te zien en te doen was. En vandaag? Van zodra we de officiële go krijgen, staan we er weer. We kunnen alles direct weer in gang steken. Eén druk op de knop en we zijn vertrokken. Sterker dan ooit.”
Hoe beleef jij persoonlijk de crisis?
“Heel eerlijk? De tweede lockdown vind ik tot nu toe veel zwaarder dan de eerste keer. Mijn job in De Grote Post is zeven op zeven. Ik ben hier élke dag aanwezig, vaak tot ’s avonds laat. En door de lockdown had ik plots veel vroeger gedaan met werken. Ik ben veertig jaar getrouwd en plots waren we heel veel samen (lacht) . Dat heeft me ongelooflijk veel deugd gedaan. Mijn moeder van negentig jaar woont bij ons, en we gingen samen een paar keer per week gaan fietsen met de tandem. Ik heb heel wat stukken van Oostende leren kennen waar je anders nooit komt. Kleine paadjes, mooie wandelwegen, straten in het Westerkwartier… Ik heb ook zeer gezond geleefd. Het heeft ervoor gezorgd dat ik mentaal scherp sta.”
Pensioen? Daar denk ik nog niet aan
Hou je nog altijd van je werk in De Grote Post?
“Ja, ik doe het nog altijd verschrikkelijk graag. Ik had een bepaald doel voor ogen toen ik gestart ben. (denkt na) Weet je wat mijn probleem is? Ik ben vaak te ongeduldig. Ik wil alles snel realiseren. Terwijl ik natuurlijk ook wel weet dat dat allemaal niet zo snel gaat. Maar als ik kijk naar hoe dit cultuurcentrum geëvolueerd is in al die jaren… We zijn gestart met tien mensen, vandaag hebben we 35 mensen aan boord. En dan nog eens het Cultuurcafé, de grote groep vrijwilligers… Elke Oostendenaar stapt wel eens de Post binnen.”
Wat ga je doen als de coronacrisis achter de rug is?
“Mensen eens goed vastnemen. Vorig jaar was er voor mijn zestigste verjaardag een groot verrassingsfeest georganiseerd door mijn kinderen. Feest, muziek, vragen aan je vrienden hoe het met hen gaat… Dat is toch zo belangrijk in het leven. Al kan ik ook echt genieten van de stilte: tien dagen lang in stilte leven, bijvoorbeeld. Mediteren, niet lezen, niet spreken… Dat is confronterend, maar doet ook heel veel deugd.”
Staat De Grote Post er nu?
“ In de vorige legislatuur waren er enkele lefgozers binnen het bestuur die het aandurfden om te investeren in De Grote Post, zowel in de bouw als later in de werking. Al was het niet altijd makkelijk. We kunnen die mensen niet voldoende naar waarde schatten voor hun durf en inzet. Deze legislatuur is het moment om de werking te verankeren. Het huidige bestuur werkt nadrukkelijk mee en geeft alle mogelijkheden om De Grote Post een toekomst te verzekeren. In het begin was ik dé trekker. Vandaag is dat niet meer zo nodig, geef ik mijn ervaring door. Met pensioen? Daar denk ik nog lang niet aan.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
