In de cultuurraad is de eerste aanzet gegeven voor het project ‘wullok’, om de lekkernij op te waarderen. Fotoclubs documenteren de aanwezigheid van wulloks in de stad. Stefaan Pennynck wil nog een stapje verder gaan: stadsbrede erkenning voor de wulloks.
“Ik maak regelmatig zelf wulloks klaar. Met ui, soepgroenten, bouillon, curry en een 8-tal wulloks, kom je al een eind ver. Het is een heerlijke maaltijd en een schitterend culinair product”, vindt Stefaan Pennynck, coördinator van de deelraad Kunst en Erfgoed van de cultuurraad Oostende. “Naast de garnaalkroket zijn ook de wulloks en de droogvis, ‘totjes en schullen’ een typisch Oostendse specialiteit. We staan daar te weinig bij stil.”
Fotoclubs op pad
Dat is niet gelogen. Alle houders van kraampjes op de Visserskaai verkopen die en velen bevestigen dat wulloks het best verkopende product is. “Elk kraam positioneert de wulloks vooraan en voorziet extra personeel om ze te verkopen. De wullok is ondergewaardeerd op vele vlakken”, luidt het. Stefaan ging ermee aan de slag en inspireerde anderen. Inmiddels zijn er twee fotoclubs op pad om de wulloks te documenteren. “De wullok zit meer in ons DNA dan we zelf denken”, aldus Stefaan. Hij stapte naar de stad om met de foto’s een expo te organiseren in de Gaanderijen. “De cultuurraad vroeg de fotoclubs ook om hun materiaal op de beeldbank van Kusterfgoed te zetten, zodat de documentatie bewaard wordt en later raadpleegbaar is.”
“De vele aspecten rond de wullok bieden mogelijkheden om, naar analogie met de garnaalkroket, de lekkernij beter bekend te maken. Het project van de deelraad heeft tot doel om materiaal, zoals foto’s en recepten, te verzamelen. Maar er zijn meer mogelijkheden, zoals een publicatie rond de wullok, nieuwe recepten, een weekend van de wullok, workshops, enzovoort. Er zijn misschien ook mogelijkheden met de winkel van Willy Versluys. Die heet ‘Buccinum’, het Latijnse woord voor wullok.”
Zilveren medaille
Hij bracht zijn idee ter sprake in de cultuurraad en daar staat men positief tegenover het project. Hij pleit ervoor dat iemand dit oppikt: “Toerisme Oostende zette, terecht, de garnaalkroket op de kaart met publicaties, promotie en een festival. De garnaalkroket heeft nu al een gouden medaille, maar er is ook de zilveren medaille voor de wulloks en de bronzen voor de droogvis. En die verdienen ook aandacht en bieden mogelijkheden. De extra aandacht mag wel, want je vindt bijvoorbeeld zelden op restaurant een wulkensoep of bereidingen met wulloks. Wulloks op z’n Ostens zijn een uniek streekgerecht.”
Peter Craeymeersch: “Geen onderlinge competitie”
Bij Toerisme Oostende reageert Peter Craeymeersch voorzichtig: “We besteden veel aandacht aan de vissers en alles wat uit de Noordzee gehaald wordt. Dat doen we met twee belangrijke events, het Garnaalkrokettenfestival en A l’Ostendaise. Daarbij hoort ook het culinair promoten en naar voor schuiven van producten uit de Noordzee. Maar het mag geen competitie worden onder de schaal- en schelpdieren voor de meeste aandacht. We hebben geen onbeperkte middelen om aparte publicaties te maken. Bovendien moeten we een constante kwaliteit van de korte keten nastreven. Het wordt moeilijk om met de wullok te bereiken wat we met de grijze garnaal realiseren. Maar we kunnen onderzoeken of we iets kunnen doen.”
Sheba Schoos: “Het best verkochte product”
“Ik sta al 14 jaar op de Visserskaai”, zegt Sheba Schoos van Lima. “Vanaf maart zijn we 7 dagen op 7 open. We merken dat zowel Oostendenaars als toeristen de wulloks kopen. Het is ons best verkochte product, zelfs op de heetste dagen. Iedereen lust ze, behalve Duitsers.” Over de erkenning van de wulloks is ze duidelijk: “Dat zou een goede zaak zijn. Alles staat of valt bij een goede vissoep. Dit is een ambachtelijk recept dat hier ‘op de koaie’ wordt gemaakt met wortels, selder, prei, kruiden, en voor Lima met een geheim ingrediënt.” De prijzen op de Visserskaai voor een portie wulloks variëren tussen de 4 en 19 euro. Een andere uitbaatster bevestigt: “Het succes van de wulloks heeft alles te maken met de presentatie. De geur doet kopen.”
Willy Deschildre: “Iemand moet voortrekker zijn”
“Oostende heeft een 12-tal streekproducten en is zo de stad met de meeste Vlaamse streekproducten. Ze komen van Hasselt kijken hoe we dat hier doen”, zegt Willy Deschildre, al jaren voortrekker van streek- en ambachtelijke producten en momenteel voorzitter van de producenten van streekproducten. “Er zijn best wel wat voorwaarden verbonden aan de erkenning als streekproduct. Het moet gaat om eetbaar erfgoed met oude recepten dat kleinschalig bereid werd. Het hoeft niet noodzakelijk te gaan om producten die van hier zijn. Maar de recepten zijn erg belangrijk. En voor de erkenning moet iemand het in handen nemen en voortrekker zijn. Voor de garnaalkroket was dat Toerisme Oostende en voor de wullok kan dat bijvoorbeeld een handelaar of de cultuurraad zijn.”
Het beste van KW
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
